Κεφάλαιο Β΄ Η Έξοδος
|
Η πορεία των Ισραηλιτών προς τη γη της Επαγγελίας
|
![]() |
Χρονολογικό πλαίσιο της εποχής της Εξόδου
|
![]() |
Οι βιβλικές διηγήσεις για την Έξοδο
Μιλώντας για Έξοδο εννοούµε την απελευθέρωση των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, όπου ζούσαν πια σκλαβωµένοι, και την πορεία τους προς τη Γη της Επαγγελίας • τη χώρα δηλαδή που είχε υποσχεθεί ο Θεός στους Πατριάρχες. Τις διηγήσεις γύρω από αυτά τα µοναδικά γεγονότα τις βρίσκουµε στο βιβλίο που ονοµάζεται Έξοδος, καθώς και σε άλλα βιβλία της Παλαιάς ?ιαθήκης. Στην καρδιά των διηγήσεων της Εξόδου βρίσκεται η ?ιαθήκη που έκλεισε ο Θεός µε τον ισραηλιτικό λαό στο Σινά. Ποια είναι η εποχή της Εξόδου;
Οι περισσότεροι ερευνητές την τοποθετούν στο τέλος του 13ου αι. π.Χ. Πιο συγκεκριµένα, φαραώ της καταδυναστεύσεως* των Ισραηλιτών θεωρείται ο Ραµσής Β΄ (1290-1224 π.Χ.) ?εν ξεχνάµε βέβαια ότι τα περισσότερα κείµενα της Παλαιάς ?ιαθήκης τα σχετικά µε την Έξοδο γράφηκαν πολύ αργότερα από την εποχή που συνέβησαν τα γεγονότα. Πού διαδραµατίζεται η ιστορία της Εξόδου;
Οι Ισραηλίτες αναχωρούν από το ανατολικό ?έλτα του Νείλου, όπου κυρίως ήταν εγκατεστηµένοι. Μετά τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας περνούν απέναντι στη χερσόνησο του Σινά. Αποφεύγουν να ακολουθήσουν τη σύντοµη παραλιακή οδό, για να µην απειληθούν από τον αιγυπτιακό στρατό. Έτσι παίρνουν το δύσκολο δρόµο προς τα νότια, που περνάει µέσα από άγονες ερήµους. Φτάνουν στο όρος Σινά, όπου τους δίδεται ο Νόµος, και στη συνέχεια πορεύονται προς την Κάδη. Εκεί βρίσκουν καταφύγιο και οργανώνονται πριν από την είσοδό τους στη Γη της Επαγγελίας. Προφήτες: οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της εποχής
Ποιος είναι ο µεγάλος πρωταγωνιστής των διηγήσεων; Ο Μωυσής, ένας άνθρωπος που υπήρξε ηγέτης, ήρωας, νοµοθέτης, προφήτης, µεσίτης ανάµεσα στο Θεό και στο λαό του. Πάνω απ’ όλα όµως: «ο φίλος του Θεού». Ο ίδιος ο Χριστός είπε γι’ αυτόν: «Αν αληθινά πιστεύατε όσα έγραψε ο Μωυσής, θα πιστεύατε και σ’ εµένα, αφού εκείνος έγραψε για µένα» (Ιω 5, 46). Το Α΄ κεφάλαιο του βιβλίου µας, όπως άλλωστε και το βιβλίο της Γενέσεως, τελείωνε µε την ειδυλλιακή εικόνα της οικογένειας του Ιωσήφ, του αγαπηµένου γιου του Ιακώβ, να ζει ευτυχισµένα στην Αίγυπτο. Το βιβλίο της Εξόδου αρχίζει µε την περιγραφή της καταπίεσης των απογόνων του Ιακώβ, που είναι πια πολυάριθµοι. Στα µαθήµατα του Β΄ κεφαλαίου του βιβλίου µας: α) θα ακολουθήσουµε τα χνάρια της πορείας των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, µέχρι την είσοδό τους στη Γη της Επαγγελίας, β) θα προσπαθήσουµε να καταλάβουµε µέσα από τα ίδια τα βιβλικά κείµενα πώς αυτοί οι ταλαιπωρηµένοι σκλάβοι γίνονται ένας λαός µε συνοχή* και συνείδηση, ο Ισραήλ. Είναι ο λαός που αναλαµβάνει µια σπουδαία αποστολή: να µιλήσει στον κόσµο για τον ένα και µοναδικό Θεό και να προετοιµάσει τους ανθρώπους για τον ερχοµό του Χριστού.
|
![]() |
α) Οι Ισραηλίτες καταπιέζονται σκληρά στην Αίγυπτο
Ο Ιωσήφ και τ' αδέρφια του, καθώς και ολόκληρη εκείνη η γενιά πέθανε. Εν τω μεταξύ οι Ισραηλίτες πολλαπλασιάζονταν και πλήθαιναν και γίνονταν πολύ ισχυροί, έτσι που όλη η χώρα γέμισε απ' αυτούς. Τότε στο θρόνο της Αιγύπτου ανέβηκε ένας νέος βασιλιάς, που δε γνώριζε τον Ιωσήφ. Είπε, λοιπόν, στο λαό του: «Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες είναι λαός πολυάριθμος ... Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να μην πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Γιατί αν γίνει κανένας πόλεμος, τότε αυτοί θα ενωθούν με τους εχθρούς μας, θα μας πολεμήσουν και θα φύγουν από τη χώρα...». Όρισαν, λοιπόν, οι Αιγύπτιοι εργοδηγούς* για να εξουθενώνουν* τους Ισραηλίτες, επιβάλλοντάς τους βαριά έργα. Με τον τρόπο αυτό έχτισαν για το φαραώ τις πόλεις Πιθώμ και Ραμεσσή, που χρησίμευαν για την αποθήκευση εφοδίων. Τους έκαναν τη ζωή αβάστακτη με τη σκληρή δουλειά. Τους φόρτωναν όλες τις αγροτικές δουλειές και κάθε λογής αγγαρεία*. Όσο όμως τους καταπίεζαν τόσο οι Ισραηλίτες πλήθαιναν... Έβγαλε τότε διαταγή ο φαραώ για όλο το λαό και είπε: «Κάθε αγόρι που γεννιέται από τους Εβραίους να το ρίχνετε στο Νείλο...».
β) Ένα εβραιόπουλο σώζεται απ' το νερό: ο Μωυσής
Εκείνη την εποχή ένας άντρας από τη φυλή Λευί πήρε για σύζυγο μια κοπέλα, επίσης από την ίδια φυλή. Η γυναίκα έμεινε έγκυος, γέννησε αγόρι και ... το έκρυψε για τρεις μήνες. Δεν ήταν όμως δυνατό να το κρύβει περισσότερο. Πήρε λοιπόν ένα καλάθι από πάπυρο το άλειψε με πίσσα, έβαλε μέσα το παιδί και το άφησε στις καλαμιές, στις όχθες του Νείλου. Έβαλε και την αδερφή του παιδιού να παρακολουθεί από μακριά τι θα γίνει ... Η κόρη του φαραώ ήρθε να λουστεί στο Νείλο. Κάποια στιγμή, είδε το καλάθι ανάμεσα στα καλάμια κι έστειλε τη δούλη της να το πάρει. Το άνοιξε κι είδε μέσα ένα μικρό αγόρι που έκλαιγε. Το λυπήθηκε και είπε: «Αυτό είναι εβραιόπουλο». Τότε η αδερφή του παιδιού ρώτησε την κόρη του φαραώ: «Να πάω να σου φωνάξω μια τροφό* από τις Εβραίες, να σου θηλάζει το παιδί;». Η κόρη του φαραώ της λέει: «Πήγαινε». Πάει το κορίτσι και φωνάζει τη μητέρα του παιδιού. Έτσι πήρε η γυναίκα το παιδί και το θήλαζε. Όταν το παιδί μεγάλωσε, το έφερε στη θυγατέρα του φαραώ. Εκείνη το υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής.
Ο Μωυσής |
γ)«Εγώ ειμί ο Ών»: Η φλεγόμενη βάτος
Κάποτε ο Μωυσής οδηγώντας τα πρόβατα πέρα από την έρημο, έφτασε στο βουνό του Θεού, το Χωρήβ. Τότε του φανερώθηκε ο άγγελος του Κυρίου μέσα σε πύρινη φλόγα που έβγαινε από μια βάτο. Ο Μωυσής είδε πως ενώ η βάτος είχε πάρει φωτιά κι ήταν μέσα στις φλόγες, δεν καιγόταν να γίνει στάχτη. Είπε λοιπόν: «Ας πάω, να δω ...». Όταν ο Κύριος είδε ότι ο Μωυσής πλησίαζε ... του φώναξε μέσα από τη βάτο: «Μωυσή, Μωυσή ... βγάλε τα σανδάλια σου . γιατί ο τόπος όπου στέκεσαι είναι τόπος άγιος. Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ
Ο Μωυσής είπε στο Θεό: «Ποιος είμαι εγώ για να πάω στο φαραώ και να βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο;». «Εγώ θα είμαι μαζί σου», του απάντησε ο Θεός. Αλλά ο Μωυσής είπε πάλι: «Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω 'ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σε σας'. Αυτοί όμως θα με ρωτήσουν 'ποιο είναι το όνομά του;'. Τι θα τους πω;». Τότε ο Θεός απάντησε στο Μωυσή: «Εγώ είμαι εκείνος που είμαι». Ο Μωυσής όμως είπε στον Κύριο: «Εγώ, Κύριέ μου, ποτέ μέχρι σήμερα δεν ήμουν επιδέξιος ομιλητής ούτε κι έγινα από την ώρα που άρχισες να μου μιλάς. Είμαι βραδύγλωσσος, τραυλίζω». Ο Κύριος του είπε: «Ποιος έδωσε το στόμα στον άνθρωπο;... Πήγαινε... κι εγώ θα είμαι μαζί σου»... Ο Μωυσής απάντησε: «Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, στείλε κανέναν άλλον». Τότε ο Κύριος ... του είπε: «Έχεις τον αδερφό σου τον Ααρών. Αυτός θα μιλάει αντί για σένα στο λαό και θα είναι το στόμα σου». Ο Μωυσής γεμάτος πίστη στο Θεό και δύναμη κατέβηκε από το βουνό. Πήρε τον αδερφό του Ααρών και πήγαν στην Αίγυπτο, όπου ανακοίνωσαν στους Ισραηλίτες όσα είχε πει ο Θεός. Αυτοί πίστεψαν και κατάλαβαν ότι ο Κύριος είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στους Ισραηλίτες και είχε δει τη δυστυχία τους. Έσκυψαν τότε και προσκύνησαν. ![]()
Για τους Εβραίους το όνομα ενός ανθρώπου δε δινόταν στην τύχη, αλλά δήλωνε κάτι για το χαρακτήρα και το ρόλο του προσώπου που το έφερε.
|
![]() Εργασία στην τάξη
|
Προτάσεις για εργασία και δραστηριότητες
Προσπαθώ να καταλάβω περισσότερο
Ελέγχω τι έμαθα
Επιλέγω και πραγματοποιώ
|
![]() |
α) Οι Ισραηλίτες φεύγουν από την Αίγυπτο
Ο Μωυσής και ο Ααρών παρουσιάστηκαν στο φαραώ ζητώντας του, στο όνομα του Θεού, να επιτρέψει στους Ισραηλίτες να αναχωρήσουν από την Αίγυπτο. Εκείνος εξαγριωμένος όχι μόνο δεν τους το επέτρεψε αλλά αύξησε τις καταναγκαστικές τους εργασίες. Τότε συνέβη μια σειρά από καταστροφές που έπληξαν άγρια τη χώρα, οι γνωστές ![]()
Όταν οι καταστροφές έγιναν δυσβάσταχτες, ο φαραώ αποφάσισε επιτέλους να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν. Αφού πήραν ό,τι μπορούσαν μαζί τους, καθώς και τα ζώα τους, ξεκίνησαν ... από τη Ραμεσσή... Μπροστά πήγαινε ο Μωυσής με τον Ααρών και πίσω ακολουθούσε ο λαός. Όμως πιο μπροστά κι από το Μωυσή προχωρούσε ο ίδιος ο Θεός τη μέρα μέσα σε μια στήλη νεφέλης για να τους δείχνει το δρόμο (και να τους προστατεύει από τον ήλιο) και τη νύχτα μέσα σε στήλη φωτιάς, για να τους φωτίζει, ώστε να πορεύονται μέρα και νύχτα. Οι Ισραηλίτες κατευθύνθηκαν προς την Ερυθρά Θάλασσα.
β) Οι Ισραηλίτες περνούν την Ερυθρά Θάλασσα
O φαραώ όμως μετάνιωσε που άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν. Έστειλε λοιπόν στρατό να τους σταματήσει και να τους οδηγήσει πίσω στην Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι τους πρόλαβαν στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου είχαν στρατοπεδεύσει. Τρόμος μεγάλος κατέλαβε τους Ισραηλίτες. Τότε ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του πάνω στη θάλασσα, και ο Κύριος, μ' έναν ισχυρότατο ανατολικό άνεμο ... έκανε τα νερά να υποχωρήσουν. Έτσι η θάλασσα έγινε στεριά. Τα νερά χωρίστηκαν στα δύο και οι Ισραηλίτες πέρασαν από μέσα... Οι Αιγύπτιοι τους ακολούθησαν... Όμως τα νερά ξαναγύρισαν και σκέπασαν . όλο το στρατό του φαραώ που καταδίωκε τους Ισραηλίτες. Εκείνη την ημέρα ο Κύριος γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη δύναμη των Αιγυπτίων... Τότε ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες έψαλαν τον ύμνο αυτό: ![]() ![]()
![]() ![]() ![]() |
γ) Στο δρόμο προς το Σινά
Η περιοχή της χερσονήσου του Σινά, όπου πορεύτηκαν οι Ισραηλίτες, είναι και σήμερα γεμάτη ερήμους, άνυδρες* στέπες* και απότομες πλαγιές γεμάτες πέτρες. Σπάνιες είναι οι οάσεις και οι πηγές. Σήμερα, όλο και κάποιος δρόμος υπάρχει. Τον καιρό εκείνο όμως υπήρχαν μόνο λιγοστά περάσματα για τα καραβάνια. Τρομερή αλλά και ταυτόχρονα θαυμαστή ήταν αυτή η πορεία. Τρομερή εξαιτίας της πείνας, της δίψας, των κινδύνων, της κακουχίας, της απελπισίας, των πειρασμών. Θαυμαστή, επειδή ο παντοδύναμος Θεός δεν έλειψε ποτέ από ανάμεσά τους. ![]() - Ξεδιψούν με το νερό της πηγής Μερά
Ακολούθησαν το δρόμο για την έρημο Σουρ και βάδισαν στην έρημο τρεις μέρες δρόμο χωρίς να βρουν νερό. Μετά έφτασαν στη Μερά, αλλά δεν μπόρεσαν να πιουν απ' τα νερά της, γιατί ήταν πικρά... Τότε ο λαός τα 'βαλε με το Μωυσή και τον ρωτούσε: «Τι θα πιούμε τώρα;» Ο Μωυσής προσευχήθηκε με δυνατή φωνή στον Κύριο κι αυτός του υπέδειξε ένα κομμάτι ξύλο. Ο Μωυσής το πήρε και το έριξε στα νερά και τα νερά έγιναν γλυκά. - Χορταίνουν με μάννα και ορτύκια
Έφτασαν στην έρημο Σιν... Τότε ολόκληρη η ισραηλιτική κοινότητα άρχισε ... τα παράπονα ενάντια στο Μωυσή και στον Ααρών: «Καλύτερα να μας είχε θανατώσει ο Κύριος στην Αίγυπτο, εκεί που είχαμε άφθονο το κρέας και χορταίναμε το ψωμί, παρά που μας φέρατε εδώ στην έρημο, για να πεθάνει όλο αυτό το πλήθος από την πείνα». Μίλησε τότε ο Κύριος στο Μωυσή και του είπε: «Άκουσα τα παράπονα των Ισραηλιτών. Πες τους ... ότι το βράδυ θα φάνε κρέας και το πρωί θα χορτάσουν ψωμί»... Πράγματι, το βράδυ ήρθε ένα σμήνος από ορτύκια - Νικούν ισχυρούς εχθρούς
Στη Ραφιδίν ήρθαν οι Αμαληκίτες να πολεμήσουν με τους Ισραηλίτες. Σε όλη τη διάρκεια της μάχης ο Μωυσής στεκόταν στην κορυφή του λόφου με υψωμένα τα χέρια του προς το Θεό. Έτσι οι Ισραηλίτες πέτυχαν μια μεγάλη νίκη ![]()
Τα θαύματα στην Παλαιά Διαθήκη
Στις πολύ παλιότερες εποχές οι άνθρωποι έβλεπαν ως θαύματα πολλά συμβάντα που για μας σήμερα είναι φυσικά: τις κινήσεις του ήλιου, του φεγγαριού και των αστεριών, τις αλλαγές του καιρού, το θάνατο. Ο κόσμος, συχνά, τους προκαλούσε όχι μόνο θαυμασμό και έκπληξη, αλλά και αγωνία και φόβο. Όλοι, λοιπόν, αποδέχονταν ότι ο κόσμος ήταν γεμάτος θαύματα, χωρίς βέβαια να αναρωτιούνται τι ήταν φυσικό και τι όχι. Και τα θαύματα που περιγράφονται στις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης σχετίζονται με τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν τον κόσμο οι άνθρωποι της εποχής της. Ότι δηλαδή ο Θεός κατοικεί στον ουρανό κι από κει κατευθύνει τη ζωή και το μέλλον του κόσμου. Όταν, λοιπόν, ο Θεός επενέβαινε στον κόσμο με μια ενέργειά του, την αναγνώριζαν ως θαυμαστή, χωρίς όμως να θεωρούν ότι αυτή γκρέμιζε τους νόμους της φύσης. ρΟύτε βέβαια αναρωτιόντουσαν αν κάτι τέτοιο ήταν φυσικό ή όχι. Για την Παλαιά Διαθήκη δηλαδή τα θαύματα ήταν εξαιρετικά συμβάντα, στα οποία οι πιστοί άνθρωποι αναγνώριζαν την παρουσία και τα έργα του Θεού. Το σπουδαιότερο απ' όλα ήταν γι' αυτούς η Έξοδος και η σωτηρία του λαού από την Αίγυπτο, όπου οι Ισραηλίτες αναγνώρισαν το Θεό ως ελευθερωτή και οδηγό τους. Πολλά συμβάντα πριν ή μετά την Έξοδο αναγνωρίστηκαν ως θαύματα. Αιώνες μετά όλες αυτές οι διηγήσεις καταγράφηκαν με στόχο όχι να περιγράψουν τι ακριβώς έγινε τότε αλλά να βροντοφωνάξουν την πίστη των ανθρώπων στη δύναμη του μοναδικού Θεού και να δώσουν το μήνυμα ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο. Γι' αυτό κι εμείς που σήμερα διαβάζουμε τις διηγήσεις δεν έχει νόημα να ψάχνουμε να βρούμε σ' αυτές τι ακριβώς έγινε τότε, αλλά τι νόημα είχαν για τη ζωή εκείνων των ανθρώπων τότε και τι φανερώνουν για το Θεό σε μας σήμερα. |
Το Πάσχα των Εβραίων: η πιο μεγάλη τους γιορτή τότε και τώρα!
Το γεγονός της Εξόδου σημάδεψε όσο κανένα άλλο την ιστορία και τη θρησκεία των Εβραίων. Γι' αυτό και ό,τι έκαναν εκείνη τη νύχτα, τότε που ο Κύριος ξαγρύπνησε ... για να βγάλει το λαό του από την Αίγυπτο, συνεχίζουν να το επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα. Εκείνο το βράδυ κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο* ψωμί και πικρά χόρτα. Έτσι και σήμερα, κάθε εβραϊκή οικογένεια γιορτάζει το Πάσχα στο σπίτι της. Δειπνούν τρώγοντας αρνί, άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα και θυμούνται τα σπουδαία γεγονότα της Εξόδου. Η γιορτή του Πάσχα (στα εβραϊκά Πεσάχ, που σημαίνει διάβαση) είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων και διαρκεί μαζί με την Εβδομάδα των Αζύμων οκτώ μέρες. Οι Χριστιανοί, όταν γιορτάζουν το δικό τους Πάσχα, θυμούνται τον Ιησού Χριστό, που με τη Σταύρωση και την Ανάστασή του τους ελευθέρωσε από κάθε κακό. |
![]() |
![]() Εργασία στην τάξη
|
![]() |
α) Θεός και Ισραήλ συνάπτουν Διαθήκη. Ο Δεκάλογος
Οι Ισραηλίτες ... την πρώτη μέρα του τρίτου μήνα μετά την έξοδο τους από την Αίγυπτο έφτασαν στην έρημο Σινά. Εκεί κατασκήνωσαν απέναντι από το όρος Σινά, κι ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό για να συναντήσει το Θεό. Τον κάλεσε ο Κύριος ... και του είπε: «Νά τι θα αναγγείλεις στους Ισραηλίτες, στους απογόνους του Ιακώβ:
Την τρίτη μέρα, λοιπόν, όταν ξημέρωσε, άρχισαν βροντές και αστραπές, κι ένα πυκνό σύννεφο ήρθε και κάθισε πάνω στο βουνό... Φόβος μεγάλος κατέλαβε όλο το λαό. Τότε ο Μωυσής κάλεσε το λαό να βγει από το στρατόπεδο για να συναντήσει το Θεό και στάθηκαν κοντά στους πρόποδες του βουνού. Ο καπνός ανέβαινε σαν από καμίνι και το βουνό ολόκληρο σειόταν δυνατά. Ο Θεός μίλησε στο λαό . και είπε αυτούς τους λόγους:
Αργότερα αυτές οι Δέκα Εντολές ![]() ![]()
Η Εκλογή του Ισραήλ
Ο Θεός επιλέγει τον Ισραήλ και τον εμπιστεύεται όχι για να του παρέχει αποκλειστικά προνόμια, αλλά για να γίνει αυτός ο λαός γέφυρα ανάμεσα στο Θεό και σε όλα τα έθνη. Να υπηρετήσει δηλαδή το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Γι' αυτό το λόγο σε πολλές βιβλικές ιστορίες βλέπουμε ότι ο Θεός δε νοιάζεται μόνο για τον Ισραήλ, αλλά για όλα τα έθνη του κόσμου. Αργότερα, όταν η ανθρωπότητα θα έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, ο Χριστός θα καλέσει τους ανθρώπους όλου του κόσμου να γίνουν παιδιά του. |
β) Ο Θεός βρίσκεται ανάμεσα στο λαό του: η Κιβωτός της Διαθήκης
Οι πέτρινες πλάκες με το Δεκάλογο φυλάχτηκαν σε ένα κιβώτιο από επιχρυσωμένο ξύλο, την Κιβωτό της Διαθήκης,
![]()
γ) Μέσα στην έρημο με οδηγό τον Κύριο
Σαράντα χρόνια διήρκεσε, κατά τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, η πορεία των Ισραηλιτών προς τη Γη της Επαγγελίας. Αυτή η πορεία περιγράφεται κυρίως στο βιβλίο των Αριθμών. Και τότε, όπως και σήμερα, η έρημος ήταν ο τόπος όπου δοκιμάζονται οι αντοχές των ανθρώπων. Και οι Ισραηλίτες, όπως είδαμε στο προηγούμενο μάθημα, δοκιμάστηκαν σκληρά. Στερήθηκαν, κουράστηκαν, κινδύνεψαν από αρρώστιες, απειλήθηκαν από εχθρικές φυλές. Πάντα όμως με την προστασία του Θεού τα κατάφερναν. Και συνέχιζαν την πορεία τους. Όμως ο πιο μεγάλος κίνδυνος που αντιμετώπισαν βρισκόταν μέσα τους. Ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό. Όπως τότε που ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος Σινά για να πάρει τις πλάκες με το Νόμο και έμεινε εκεί σαράντα μερόνυχτα. Οι Ισραηλίτες νόμισαν ότι χάθηκε• δείλιασαν και ζήτησαν από τον Ααρών να κατασκευάσει είδωλα για να τους οδηγούν στην πορεία τους. Έτσι κι έγινε.
![]() Όπως γίνεται φανερό, οι δυσκολίες και τα αδιέξοδα της ζωής των Ισραηλιτών στην έρημο τους έφερναν συχνά στη θέση να επιλέγουν: εμπιστεύονται το Θεό και τη Διαθήκη που έκλεισαν μαζί του ή δειλιάζουν και την ξεχνούν; Πολλές φορές ο λαός δυσκολευόταν να αποφασίσει. Άλλοτε πάλι δεν έμενε σταθερός στις αποφάσεις που είχε πάρει. Ωστόσο, μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες οι Ισραηλίτες ωρίμασαν. Απέκτησαν νέα ταυτότητα. Από καταπιεσμένοι δούλοι έγιναν ένας λαός με ενότητα και προορισμό. Και η σχέση τους με το Θεό έφτασε να γίνει σχέση πατέρα - γιου. Με αρχηγό τους λοιπόν το φίλο του Θεού, Μωυσή, και κουβαλώντας πάντα μαζί τους την Κιβωτό της Διαθήκης συνέχισαν να πορεύονται προς τη Γη που τους υποσχέθηκε ο Θεός, τη Γη της Επαγγελίας. ![]() |
|
|
|||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Η λέξη είδωλο από θρησκευτική άποψη σημαίνει άγαλμα ή σύμβολο ψεύτικου θεού. Όσοι τα λάτρευαν πίστευαν ότι τα είδωλα έκρυβαν και τη δύναμη των θεών που αναπαριστούσαν κι έτσι μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Η λατρεία τέτοιων ανθρωπόμορφων ή ζωόμορφων ειδώλων ονομάζεται ειδωλολατρία. Συνδέεται κυρίως με πολυθεϊστικές θρησκείες, όπως των Ασσυρίων, των αρχαίων Αιγυπτίων και Ελλήνων, των Ρωμαίων κ.ά.
|
|
Προτάσεις για εργασία και δραστηριότητες
Προσπαθώ να καταλάβω περισσότερο
Ο Μωυσής, του Ρέμπραντ (17ος αι.)
Ελέγχω τι έμαθα
Επιλέγω και πραγματοποιώ
|
α) Ο Μωυσής λέει αντίο στο λαό του
Ο Μωυσής δεν πρόλαβε να μπει στη Γη της Επαγγελίας Λίγο πριν -πεθάνει, μίλησε στο λαό του, τους υπενθύμισε τη Διαθήκη και τους έδωσε οδηγίες Η -πιο βασική ήταν αυτή: 'Ακου λαέ τον Ισραήλ: Ο Κύριος είναι ο Θεός μας - μόνον ο Κύριος. Ν'αγαπάς, λοιπόν, τον Κύριο, το Θεό σου, με όλη την καρδιά σου, μ' όλητην ψυχή σου και μ' όλη τη δύναμή σου. Να μείνουν στην καρδιά σου οι εντολές αυτές που εγώ σήμερα σου δίνω. Να τις διδάσκεις στα παιδιά σου και να μιλάς γι'αυτές όταν κάθεσαι στο σπίτι σου κι όταν βαδίζεις στο δρόμο, όταν ξαπλώνεις για ύπνο κι όταν σηκώνεσαι. Όλα όσα είπε περιέχονται στο βίβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που ονομάζεται Δευτερονόμιο (= επανάληψη του Νόμου). Πάνω στο όρος Νεβώ ο Μωυσής με δυναμικά και ζωντανά λόγια έβαλε τους Ισραηλίτες
Λίγο -πριν κλείσει τα μάτια του, είδε από μακριά τη γη Χαναάν, ευλόγησε το λαό και απάγγειλε τα λόγια αυτού του τραγουδιού ... δυνατά, για να τ'ακούσει όλη η ισραηλιτική κοινότητα: "Ακούστε, ουρανοί, που θα μιλήσω κι άκουσε γη τα λόγια που θα πω ...Το μεγαλείο υμνήστε του θεού μας. Γιατί είναι ... τέλεια τα έργα του... Βρήκε ο Κύριος τον Ισραήλ στην έρημο μες στης ερημιάς τη φρίκη και των θηρίων τα ουρλιαχτά. Τον φρόντισε, τον παιδαγώγησε, και τον εφύλαξε καθώς την κόρη των ματιών του... Μόνος ο Κύριος το λαό του οδήγησε..." Ο Μωυσής ... πέθανε εκεί στη Μωάβ. Κι οι Ισραηλίτες τον έκλαψαν για τριάντα μέρες.
β) Ο νέος αρχηγός: Ιησούς, ο γιος του Ναυή Ιησούς = Ο Θεός σώζει
Επικεφαλής των Ισραηλιτών μπήκε τώρα ο αγαπημένος συνεργάτης του Μωυσή, ο Ιησούς του Ναυή. Ήταν αυτός που θα οδηγούσε τους Ισραηλίτες να μπουν στη Γη της Επαγγελίας Γι' αυτό και το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφει την κατάκτηση της χώρας έχει το όνομα του: Ιησούς του Ναυή. Το βιβλίο αρχίζει με τους Ισραηλίτες να βρίσκονται στρατοπεδευμένοι στις πεδιάδες της Μωάβ. Εκεί ο Θεός ανανεώνει τις Επαγγελες του, ευλογεί το νέο αρχηγό, του ζητάει να τηρεί το Νόμο που του παραθόδηκε από το Μωυσή και τον διαβεβαιώνει ότι ο Κύριος ο Θεός σου θα είναι μαζί σου όπου κι αν πας».
γ) Οι Ισραηλίτες περνούν τον ορμητικό Ιορδάνη και μπαίνουν στην Ιεριχώ
Ο Ιησούς εμψύχωνε* με θερμά λόγια τους συμπατριώτες του: "Ο αληθινός Θεός είναι ανάμεσά σας και θα διώξει το δίχως άλλο από μπροστά σας τους Χαναναίους..." Ήταν η εποχή του θερισμού και οι όχθες του Ιορδάνη |
![]() |
Η Ιεριχώ είχε τα τείχη της κλειστά κι αμπαρωμένα, για να μην μπορέσουν να μπουν οι Ισραηλίτες. Κανείς δεν έβγαινε ούτε έμπαινε στην πόλη... Και πάλι με τις οδηγίες του Θεού, μόλις οι Ισραηλίτες άρχισαν να σαλπίζουν με τις σάλπιγγες τους, τα τείχη της πόλης κατέρρευσαν. Τότε ο στρατός επιτέθηκε στην πόλη, όρμησαν κατ' ευθείαν μέσα και την κατέλαβαν. Με την πάροδο των χρόνων οι Ισραηλίτες εγκαταστάθηκαν στη Χαναάν.
δ) Οι Ισραηλίτες εγκαθίστανται στη Χαναάν
Ο Κύριος έδωσε στους Ισραηλίτες ολόκληρη τη χώρα που είχε υποσχεθεί με όρκο στους προπάτορές τους. Την πήραν ιδιοκτησία τους κι εγκαταστάθηκαν σ' αυτήν. Για τους Ισραηλίτες, που είχαν ζήσει για χρόνια στην άγονη έρημο, η Χαναάν έμοιαζε με παράδεισο: μια χώρα με άφθονα σιτάρια και κριθάρια, με αμπέλια, συκιές και ροδιές, ελιές και μέλι. Ο Ιησούς μοίρασε με κλήρο τη χώρα σε τμήματα, όσα και οι φυλές του Ισραήλ που κατάγονταν από τους δώδεκα γιους του Ιακώβ. Μόνο στη φυλή του Λευί δεν έδωσε τμήμα γης, γιατί οι Λευίτες ήταν οι ιερείς της χώρας και έπρεπε να ζουν διασκορπισμένοι ανάμεσα στις άλλες φυλές προσφέροντας τις υπηρεσίες τους. Στην πόλη Σηλώ ο Ιησούς έστησε τη Σκηνή του Μαρτυρίου κι έβαλε μέσα την Κιβωτό της Διαθήκης.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο Θεός εξασφάλισε την ειρήνη στο λαό του. Ο Ιησούς είχε πια γεράσει. Τότε κάλεσε όλους τους Ισραηλίτες στη Συχέμ ... και τους είπε:... «Εγώ σήμερα παίρνω το δρόμο που κάποτε παίρνει όλος ο κόσμος. Αλλά εσείς πρέπει ν' αναγνωρίσετε με όλη την καρδιά σας και την ψυχή σας ότι καμιά από τις ωραίες υποσχέσεις που σας έδωσε ο Κύριος, ο Θεός σας, δεν έμεινε ανεκπλήρωτη». Συνέχισε λέγοντας ότι ο Θεός ήταν αυτός που πολέμησε γι' αυτούς. Ότι τους πρόσφερε μια χώρα για την οποία ποτέ δεν κοπίασαν ούτε για να χτίσουν τις πόλεις της ούτε για να φυτέψουν τα δέντρα της. Τους ζήτησε να μην ακολουθούν τους θεούς των ειδωλολατρών και να πάρουν τη μεγάλη απόφαση να αφοσιωθούν με όλη τους την καρδιά στο Θεό. Και ο λαός απάντησε στον Ιησού:
|
Είναι άραγε ο Θεός με το μέρος ενός λαού;
Και στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, όπως και σήμερα, γίνονταν πόλεμοι. Λαοί αιχμαλωτίζονταν από εισβολείς, γίνονταν σφαγές και καταστροφές, άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους. Στους πολέμους αυτούς ο Θεός παρουσιάζεται να παίρνει το μέρος των Ισραηλιτών και να φέρεται σκληρά στους εχθρούς τους. Πώς εξηγείται αυτό; Είναι ανάγκη να έχουμε υπόψη μας ότι για αιώνες οι αρχαίοι πίστευαν ότι κάθε λαός είχε το δικό του θεό, που του χάριζε τη νίκη ενάντια στους εχθρούς του (χαρακτηριστικό παράδειγμα όσα βλέπουμε στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια του Ομήρου). Έτσι και οι Ισραηλίτες κάθε τους νίκη την απέδιδαν στον Κύριο. Γι' αυτό και διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη: «ο Θεός μας νίκησε». Μ' αυτόν τον τρόπο διακήρυσσαν επίσης ότι ο αληθινός Θεός είναι ισχυρότερος από τους θεούς των ειδωλολατρών. Στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι ο υποστηρικτής της ζωής κάθε ανθρώπου και κάθε λαού. Αυτήν την αλήθεια όμως έπρεπε να περάσουν αιώνες ώσπου να την αποδεχτούν οι άνθρωποι. Εντούτοις κομματάκια αυτής της αλήθειας είχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν και οι Ισραηλίτες, όπως φαίνεται στο βιβλίο του Ιωνά, όπου οι ειδωλολάτρες κάτοικοι της Νινευί παρουσιάζονται πιο άξιοι από τους Εβραίους. Αργότερα, όταν η ανθρωπότητα θα έχει ετοιμαστεί για να το ακούσει, ο Χριστός θα διακηρύξει πολλές φορές καθαρά ότι ο Θεός είναι Πατέρας όλων των ανθρώπων.
![]() Εργασία στην τάξη
Προτάσεις για εργασία και δραστηριότητες
Προσπαθώ να καταλάβω περισσότερο
Πολλοί χριστιανοί διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη βγάζουν το συμπέρασμα ότι ο Θεός είναι σκληρός και υπερασπίζεται αποκλειστικά τον Ισραήλ. Φανταστείτε ότι έχετε να συνομιλήσετε μ' έναν τέ-τοιον άνθρωπο και προετοιμάστε τα δικά σας επιχειρήματα (συμβουλευθείτε το παραπάνω παράθεμα, καθώς και το παράθεμα για τα θαύματα στη σελ. 53). Ελέγχω τι έμαθα
|
Ανακαλύπτουμε κρυμμένες σημασίες ![]()
Στη ζωή της Εκκλησίας κάποια γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης θυμίζουν γεγονότα της Καινής Διαθήκης
Η χριστιανική Εκκλησία θεωρεί ότι ορισμένα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης μοιάζουν με κάποια γεγονότα της Καινής Διαθήκης που βέβαια θα συμβούν πολύ αργότερα. Μοιάζουν μάλιστα τόσο πολύ σαν - κατά κάποιον τρόπο - να είναι εικόνες τους. Π.χ. ο Ισαάκ μοιάζει με το Χριστό. Ας δούμε γιατί: -Όπως ο Ισαάκ ήταν μοναχοπαίδι του Αβραάμ, έτσι και ο Χριστός είναι ο μονογενής* γιος του Θεού. -Όπως ο Ισαάκ οδηγήθηκε στη θυσία χωρίς να φταίει, έτσι και ο Χριστός οδηγήθηκε στο Σταυρό, ενώ ήταν αθώος. -Όπως ο Ισαάκ γλίτωσε το θάνατο, έτσι και ο Χριστός νίκησε το θάνατο και αναστήθηκε. Γι' αυτό οι χριστιανοί είδαν τον Ισαάκ σαν μια εικόνα του Χριστού πριν ακόμη γεννηθεί, δηλαδή σαν προεικόνιση, του Χριστού Στην Καινή Διαθήκη ο Απ. Παύλος γράφει: Θέλω να ξέρετε, αδελφοί, ότι όλοι οι πρόγονοι σας προστατεύονταν από τη νεφέλη και όλοι πέρασαν μέσα από τη θάλασσα. Όλοι έφαγαν την ίδια θεόσταλτη τροφή και ήπιαν το ίδιο ποτό. Όλα αυτά τα γεγονότα ήταν για κείνους προεικονίσεις και γράφτηκαν για να μας νουθετήσουν* . Α Κορ 10, 1-4. 11 Επιχειρήστε να ανακαλύψετε τη σημασία των προεικονίσεων δουλεύοντας με τον πίνακα της σελίδας 65: Στις τρεις πρώτες στήλες μπορείτε να θυμηθείτε τη σημασία που έχουν τα γεγονότα και τα πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης για τους Ισραηλίτες και να δείτε με ποια γεγονότα και πρόσωπα τα συσχέτισε η Εκκλησία. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με το διπλανό σας ανακαλύψτε τη σημασία τους για τη ζωή των χριστιανών, χρησιμοποιώντας ως βοήθεια και τα κείμενα που παρατίθενται.
|
Ανακαλύπτουμε κρυμμένες σημασίες
Α. Τα παρακάτω είναι λόγια του Μωυσή λίγο πριν από την είσοδο των Ισραηλιτών στη Χαναάν. Ποιες από τις Επαγγελίες του Θεού στους Πατριάρχες αναγνωρίζει ότι εκπληρώθηκαν;
Ένας περιπλανώμενος Αραμαίος ήταν ο προπάτοράς μου. Κατέβηκε στην Αίγυπτο κι έζησε εκεί σαν ξένος, με λίγους ανθρώπους γύρω του. Εκεί έγινε έθνος μεγάλο, ισχυρό και πολυάριθμο. Αλλά οι Αιγύπτιοι μας κακομεταχειρίζονταν, μας καταπίεζαν και μας επέβαλλαν σκληρή δουλεία. Τότε επικαλεστήκαμε τον Κύριο, το Θεό των προγόνων μας κι εκείνος άκουσε τη φωνή μας και είδε τη δυστυχία μας, την ταλαιπωρία μας και την καταπίεση μας. Μας έβγαλε από την Αίγυπτο με το δυνατό του χέρι, με την ακαταμάχητη δύναμή του, με σημεία και θαύματα... Και μας έφερε σ' αυτόν τον τόπο και μας έδωσε τη χώρα αυτή, χώρα που ρέει γάλα και μέλι.
Δευτ 26, 5-9 Β. Αφού διαβάσετε το Σοφία Σειράχ 45, 1-5: δικαιολογήστε τους χαρακτηρισμούς που αποδίδει ο συγγραφέας στο Μωυσή στηριζόμενοι στα γεγονότα του κεφαλαίου.
Από τους απογόνους του Ιακώβ, ο Κύριος ανέδειξε έναν άντρα, που τον αγάπησε και που έγινε αποδεκτός απ' όλους. Αγαπήθηκε απ' το Θεό κι απ' τους ανθρώπους. Ήταν ο Μωυσής αυτός που η μνήμη του είναι ευλογημένη. Τον τίμησε όμοια με τους αγίους αγγέλους και τον ανέδειξε μεγάλον, ώστε να εμπνέει φόβο στους εχθρούς. Τον δόξασε μπροστά σε βασιλιάδες. Με τα λόγια του Μωυσή ο Θεός έκανε να σταματήσουν τα μαγικά σημεία (των ειδώλων). Του έδωσε εντολές για το λαό του και του φανέρωσε ένα μέρος απ' τη δόξα του. Τον καθιέρωσε χάρη στην πίστη του...τον αξίωσε ν' ακούσει τη φωνή του...του έδωσε απευθείας τις εντολές, το νόμο της ζωής και της γνώσης, για να διδάξει τη Διαθήκη του στους απογόνους του Ιακώβ, και στο λαό του Ισραήλ τις αποφάσεις του.
Σειρ 45, 1-5 Γ. Σε ποια σημεία των διηγήσεων της Εξόδου μπορείτε να επισημάνετε την παρουσία και τη δράση του Θεού μέσα στην ιστορία των ανθρώπων; Δ. Στο Εξ 34, 6 ο Θεός λέει: «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Κύριος ο Θεός. Είμαι γεμάτος καλοσύνη και έλεος, υπομονετικός, πιστός και πρόθυμος να συγχωρήσω». Αναγνωρίστε αυτά τα χαρακτηριστικά του Θεού / Πατέρα στις διηγήσεις του κεφαλαίου.
ΣΤ. Να επισημάνετε σημεία των διηγήσεων, όπου οι Ισραηλίτες καλούνται να αποφασίσουν ελεύθερα «ζωή μακριά ή κοντά στο Θεό».
Η. Δίπλα βλέπουμε καταστάσεις ζωής και συναισθήματα που αφορούν όλους τους ανθρώπους κάθε εποχής. Προσπαθήστε να τα αναγνωρίσετε στα γεγονότα της Εξόδου. |