Θρησκευτικά (Ε Δημοτικού) - ΑΝΕΝΕΡΓΟ: Ηλεκτρονικό Βιβλίο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α':
Οι αγώνες στη χωή μας

1.1 O αγώνας στο σχολείο

1.2 Αγωνιζόμαστε με χαρούμενη διάθεση

1.3 Οι μαθητές του Χριστού προετοιμάζονται για αγώνες

1.4 Αγώνας με τη δύναμη της αγάπης

1.5 Επιμονή και υπομονή στον αγώνα

1.6 Αγώνας να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας με τους άλλους

1.1 Ο αγώνας στο σχολείο

Ο τίμιος αγώνας
πρέπει να βασίζεται
σε κανόνες.

Α. Οι κανόνες δίνουν νόημα στη ζωή των
ανθρώπων.
Β. Και η εκκλησία χρησιμοποιεί κανόνες,
οι οποίοι βοηθούν τους χριστιανούς
να ζουν κοντά στο Θεό.

Αναστάτωση στην αυλή του σχολείου

Από το πρώτο κιόλας διάλειμμα της καινούριας σχολικής χρονιάς, το παιχνίδι στο προαύλιο του σχολειόυ μας κατέληξε σε φασαρία. Μια μικρή διαφωνία ανάμεσα στα δύο «πρωτοπαλίκαρα» της πέμπτης τάξης γενικεύτηκε, φέρνοντας στα χέρια κι άλλα παιδιά. Ο δάσκαλος, που είδε τι είχε συμβεί, πλησίασε ανήσυχος. Το κουδούνι διέκοψε τις αψιμαχίες, όμως η ένταση είχε παραμείνει.

Ο δάσκαλος εξηγεί στα παιδιά το νόημα του παιχνιδιού

Το μάθημα ξεκίνησε, με τον δάσκαλο αποφασισμένο να ξεκαθαρίσει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Τα παιδιά έδειχναν στενοχωρημένα που η σχολική χρονιά ξεκίνησε με αυτόν τον τρόπο. Τώρα, στην αρχή, ήταν ευκαιρία να βάλουν όλοι μαζί κάποιους κανόνες για την κοινή ζωή τους μέσα στην τάξη αλλά κι έξω απ' αυτήν. Όλοι συμφώνησαν, πως η αξία του παιχνιδιού βρίσκεται στη χαρά της συμμετοχής και όχι απαραίτητα στη νίκη, ενώ αυτός που χάνει και αναγνωρίζει την ήττα του είναι πραγματικά άξιος συναγωνιστής! Είναι πολύ σημαντικό όλοι ν' ακολουθούν τους ίδιους κανόνες. Αν όμως χρειάζεται να αλλάξει κάποιος από αυτούς, θα συζητούν και θα αποφασίζουν όλοι μαζί γι' αυτή την αλλαγή.

Από τα χρόνια της Παλαιάς
Διαθήκης, ο Θεός έδωσε
στους ανθρώπους τους πρώτους
κανόνες, τις Δέκα Εντολές,
για να μπορούν να ξεχωρίζουν
το σωστό από το λάθος.

Και η Εκκλησία μας λειτουργεί με κανόνες

Επειδή ήταν η ώρα των Θρησκευτικών, ο δάσκαλος βρήκε την ευκαιρία να θυμίσει στα παιδιά κάποιες από τις Δέκα Εντολές. «Από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης», τους είπε, «ο Θεός έδωσε τους πρώτους αυτούς κανόνες για να μπορούν οι άνθρωποι να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος και να μην αδικούν ο ένας τον άλλον. Αργότερα, ο Χριστός έδωσε μέσα από τη διδασκαλία του πολλά παραδείγματα, για να διδαχθούν οι χριστιανοί πώς πρέπει να ζουν, αποφεύγοντας την αδικία κι έχοντας για παράδειγμα τη δική του ζωή! Έπειτα, αφού ο Χριστός ανέβηκε στον Πατέρα του, η Εκκλησία οργάνωσε τη ζωή της, με βάση αυτά τα λόγια του Κυρίου».

Όταν οι κανόνεςπου στηρίζουν τη Δημοκρατία έχουν βάση τους την αγάπη του Χριστού, είναι πιο ανθρώπινοι

Ο δάσκαλος θύμισε στα παιδιά ότι, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να συνυπάρξουν με αρμονία, είναι απαραίτητο να έχουν κανόνες που όλοι οφείλουν να τηρούν. Έφερε, μάλιστα, ως παράδειγμα τους νόμους του Σόλωνα και του Κλεισθένη, που οδήγησαν στη γέννηση της Δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα. Και κατέληξε: «Όλοι αυτοί οι κανόνες βοηθούν ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους, όταν στηρίζονται στην αγάπη και στην ενότητα που διδάσκει η Εκκλησία».

Τα παιδιά, μέσα από τα λόγια του δασκάλου τους, κέρδισαν κι έμαθαν πολλά, αλλά κυρίως κατάλαβαν ότι είναι όμορφο να αγωνίζεσαι, υπακούοντας με τη θέλησή σου στους κανόνες.

Η νίκη…
.

μετά από έναν τίμιο και
σκληρό αγώνα

δίνει σε όλους μεγάλη χαρά

Εργασίες

1. Θέματα για συζήτηση

Πολλές φορές, σε αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, παρατηρούνται επισόδια και συμπλοκές μεταξύ αθλητών αλλά και φιλάθλων. Με ποιον τρόπο πιστεύετε πως αυτά τα επισόδια μπορούν να πάψουν να συμβαίνουν;
Ποιοι άλλοι αγώνες, εκτός από τους αθλητικούς, βοηθούν στην ανάπτυξη της συνεργασίας; Αξίζει να πάρουμε μέρος σ' αυτούς;

2. Επιλέγουμε το Σωστό (Σ) ή το Λάθος (Λ).

Τους κανόνες τους τηρούμε μόνον όταν μας συμφέρει.	Σ	Λ
Ο δάσκαλος εξήγησε ότι η αξία του παιχνιδιού βρίσκεται στη νίκη.	Σ	Λ
Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν ως παράδειγμα τη ζωή του Χριστού.	Σ	Λ
Η Εκκλησία οργάνωσε τη ζωή της με βάση τις 10 εντολές.	Σ	Λ
Οι κανόνες βοηθούν τους ανθρώπους, όταν στηρίζονται στην αγάπη που διδάσκει η Εκκλησία.	Σ	Λ
Tο παιχνίδι είναι όμορφο και δημιουργικό, όταν όλοι ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες.	Σ	Λ

Παραθέματα

Αγωνίστηκα τον ωραίο αγώνα, έτρεξα το δρόμο ως το τέλος, φύλαξα την πίστη. Τώρα πια, με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης.
(Από τη Β' προς Τιμόθεο επιστολή του Απόστολου Παύλου, 4, 7-8)
Nα αγωνίζεσαι τον ωραίο αγώνα της πίστης.
(Από την Α' προς Τιμόθεο επιστολή του Αποστόλου Παύλου, 6, 12)
Όλοι οι άγιοι, επειδή είχαν σκοπό να καθαρίσουν τον εαυτό τους από κάθε ελάττωμα και κακία, γνώριζαν ότι μόνο όταν κάποιος τηρεί τις εντολές του Χριστού, μπορεί να καθαριστεί και να ανεβεί προς το Θεό.
(Αββά Δωρόθεου, Διδασκαλίες, Α')

1.2 Αγωνιζόμαστε με χαρούμενη διάθεση

O χριστιανός δεν πρέπει να χάνει
την ελπίδα, το θάρρος και την
πίστη του μπροστά στις δυσκολίες.
Με τη βοήθεια του Θεού
συνεχίζει τον αγώνα του με
χαρούμενη διάθεση.

Α. Το πλοίο που μεταφέρει τον Παύλο
από την Καισάρεια στη Ρώμη για να
δικαστεί, πέφτει σε μεγάλη θαλασσοταραχή.
Β. Ο Θεός διαβεβαιώνει τον Παύλο ότι
όλοι οι επιβάτες θα σωθούν.
Γ. Το πλοίο καταστρέφεται, μα όλοι
σώζονται, χάρη στην πίστη και την υπακοή τους στις οδηγίες του Παύλου.

Eλικόπτερο διάσωσης ανασύρει ναυαγό
από τη θάλασσα (στιγμιότυπο από την ταινία "H Kαταιγίδα" της εταιρείας Warner
Bros Entertainment U.K. Limited).

Ο Γιώργος έφερε στην τάξη δύο φωτογραφίες που βρήκε στο διαδίκτυο. Παρουσίαζαν ένα μεγάλο πλοίο, που είχε γείρει στο πλάι, ενώ από παντού το χτυπούσαν μανιασμένα τα κύματα του ωκεανού. Ένα ελικόπτερο διάσωσης τραβούσε μέσα σε ένα καλάθι δύο ναυαγούς. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν. Αλλά κι ο δάσκαλος δεν έχασε την ευκαιρία. «Ξέρετε παιδιά», τους είπε, «κι ο Απόστολος Παύλος κάποτε κινδύνεψε με τον ίδιο τρόπο, όταν χρειάστηκε να ταξιδέψει από τη φυλακή της Καισάρειας, όπου βρισκόταν, προς τη Ρώμη, για να δικαστεί εκεί. Όμως με τη βοήθεια του Θεού κατάφερε να σωθεί, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι ήταν μαζί του».

Το όνειρο του Παύλου ηρεμεί και δίνει ελπίδα στους ταξιδιώτες

Πλοίο σε τρικυμία (πίνακας του G. Esposito, Ναυτικό και Εθνολογικό Μουσείο Γαλαξιδίου).

«Από την ώρα που ξεκίνησε το ταξίδι», συνέχισε ο δάσκαλος, «η μεγάλη κακοκαιρία ανάγκαζε τον καπετάνιο να αλλάζει συνεχώς ρότα, όμως μετά από λίγο, το πλοίο έπλεε ακυβέρνητο στη θαλασσοταραχή. Εξαντλημένοι οι ταξιδιώτες είχαν απελπιστεί. Ο Παύλος, τότε, στάθηκε στη μέση του πλοίου και τους είπε: Μη φοβάστε! Ένας άγγελος του Θεού, στον οποίο πιστεύω, μου είπε εχτές το βράδυ πως κανένας μας δε θα χαθεί από την τρικυμία. Δείξτε λοιπόν θάρρος και αισιοδοξία, γιατί σε λίγο θα βγούμε σε ένα νησί.Οι περισσότεροι πείστηκαν στα λόγια του και πήραν θάρρος, τρώγοντας μαζί του λίγο ψωμί. Μάλιστα, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μάς λέει, ότι με την πράξη του αυτή, ο Παύλος κατάφερε να ηρεμήσει τους 276 επιβάτες του πλοίου, δίνοντάς τους ελπίδα με το παράδειγμά του».

Η πίστη στα λόγια του Παύλου σώζει τους επιβάτες

«Τελικά κύριε σώθηκαν οι επιβάτες;» ρώτησε η Ευγενία. «Πράγματι», απάντησε ο δάσκαλος, «αν και το πλοίο χτύπησε με ορμή στα παράλια του νησιού Μάλτα, οι επιβάτες σώθηκαν και βγήκαν στην ακτή, χρησιμοποιώντας ξύλα και σανίδες από το διαλυμένο καράβι. Ο Θεός, μας λέει ο Χρυσόστομος, θέλησε να σωθούν όλοι οι επιβάτες, όχι μόνο επειδή επιθυμούσε να τους χαρίσει τη ζωή, αλλά και γιατί, με αυτό τον τρόπο, τους έδειξε πόσο αληθινά ήταν τα λόγια του Παύλου».

Η ελπίδα, το θάρρος και η αισιοδοξία μάς γεμίζουν δύναμη

Και ο δάσκαλος ολοκλήρωσε τις σκέψεις του, λέγοντας: «Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι γεμάτη από δυσκολίες και προβλήματα. Κάποιες φορές, μάλιστα, τον χτυπούν, όπως τα μανιασμένα κύματα χτυπούσαν το πλοίο του Παύλου. Όποιος χάνει την ελπίδα του, την καλή του διάθεση ή σταματά την προσπάθεια, είναι δύσκολο να γλιτώσει από τα χτυπήματα αυτά. Όπως, όμως, ο Παύλος ήξερε ότι με το Θεό δίπλα του δεν είχε να φοβηθεί τίποτα, έτσι και ο χριστιανός ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπει τον αγώνα του, γνωρίζοντας ότι μέσα από αυτές τις δυσκολίες, ο Θεός δοκιμάζει τις ικανότητες, τη δύναμη, την πίστη και την αντοχή του. Αν λοιπόν αφήσουμε κυβερνήτη του «πλοίου» της ζωής μας το Χριστό, εκείνος μπορεί, όχι μόνο να μας γλιτώσει από κινδύνους που στα μάτια μας φαίνονται ανίκητοι, αλλά και να μας χαρίσει τη δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με χαρούμενη διάθεση, γνωρίζοντας, πως κάθε στιγμή βρίσκεται δίπλα μας».

To ταξίδι του Παύλου προς τη Ρώμη (η διαδρομή με το κόκκινο χρώμα). Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το πλοίο που τον μετέφερε, ναυάγησε στην Κεφαλονιά και όχι στη Μάλτα (η διαδρομή με το μοβ χρώμα).

Εργασίες

1.Θέμα για συζήτηση.
Βρίσκουμε και διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων (κεφ. 25 στίχοι 10,11), τα λόγια του Παύλου με τα οποία ζητά να δικαστεί από τον Καίσαρα στη Ρώμη. Μετά συζητούμε γι' αυτό το προνόμιο των Pωμαίων πολιτών. Έχουμε σήμερα αντίστοιχα παραδείγματα;
2. Επιλέγουμε το Σωστό (Σ) ή το Λάθος (Λ).

Ο Παύλος ζήτησε να δικαστεί στη Ρώμη, γιατί ήταν Pωμαίος πολίτης.	Σ	Λ
Ο Παύλος βρέθηκε σε μεγάλη θαλασσοταραχή, όταν επέστρεφε από τη Ρώμη.	Σ	Λ
Mόλις ξεκίνησε η τρικυμία, ο Παύλος έχασε την εμπιστοσύνη του στο Θεό.	Σ	Λ
Ο Θεός χάρισε τη ζωή στους επιβάτες για να δείξει πόσο αληθινά ήταν τα λόγια του Παύλου.	Σ	Λ
Σε κάθε δυσκολία πρέπει να εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας.	Σ	Λ
Ο Θεός μέσα από τις δυσκολίες δοκιμάζει τη δύναμη και την αντοχή μας.	Σ	Λ
Ο αγώνας μας πρέπει να γίνεται πάντοτε με χαρούμενη διάθεση, γιατί ξέρουμε πως ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει ποτέ.	Σ	Λ

3. Συμπληρώνουμε την ακροστιχίδα της «ΤΡΙΚYΜΙΑΣ».
Τ- - - - - - - : Ταλαιπώρησε το πλοίο που μετέφερε τον Παύλο (θηλ).
P- - - - - - : Ήταν στην καταγωγή του ο Παύλος.
Ι- - - - - - - : Επιθυμούσαν την καταδίκη του Παύλου σε θάνατο.
Κ- - - - - - - - - : Kι έτσι λέγεται ο καπετάνιος του πλοίου.
Y- - - - - : Έδειξαν όλοι στα λόγια του Παύλου.
Μ- - - - : Εκεί ναυάγησε το πλοίο που μετέφερε τον Παύλο.
Ι- - - - - - : To όνομα του Xρυσοστόμου.
Α- - - - - - - - - - - : …με χαρούμενη διάθεση.

Παράθεμα

Ώστε οι δίκαιοι, κ'αν εν χειμώνι ώσι, κ'αν εν πελάγει, ουδέν πάσχουσιν δεινόν, αλλά και ετέρους συνδιασώζουσιν.

(Ιω. Χρυσοστόμου, Στις Πράξεις των Αποστόλων, ομιλ. 53, PG60, 372)

Mετάφραση

Ώστε οι δίκαιοι, ακόμη κι αν βρίσκονται σε βαρυχειμωνιά ή στη μέση του πελάγους (σε φουρτουνιασμένη θάλασσα), (όχι μόνο) δεν παθαίνουν κανένα κακό αλλά και άλλους σώζουν μαζί τους.

Μες στο πέλαγος

(Γ. Βερίτη)

Μες στο πέλαγος του κόσμου
και στα βάσανα της γης,
με τη λάμψη του φωτός σου,
συ Χριστέ μάς οδηγείς.
Είσαι φάρος που μας δείχνεις
το λιμάνι της γαλήνης,
και με βάλσαμο τους πόνους
των ψυχών μας απαλύνεις.

1.3 Οι μαθητές του Χριστού προετοιμάζονται για αγώνες

O Χριστός διαλέγει τους μαθητές του
για να τον βοηθήσουν στο έργο του και τους
προετοιμάζει για να γίνουν Απόστολοί
του στον κόσμο.

Α. Οι μαθητές προετοιμάζονται για τον αγώνα τους, μαθαίνοντας πώς θα γίνουν «ψαράδες ανθρώπων».
Β. Ο Χριστός χαρίζει στους μαθητές του τη δύναμη να θεραπεύουν το σώμα και την ψυχή.
Γ. Οι μαθητές έχουν για εφόδιά τους την πίστη και την ελπίδα για τον καινούργιο κόσμο του Θεού και τη δύναμη που πήραν από την αγάπη του Δασκάλου τους.

Η κλήση των μαθητών

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του στον κόσμο, για να ολοκληρώσει την αποστολή του, αναζήτησε συνεργάτες. Όσο Εκείνος θα βρισκόταν επάνω στη γη, θα τον βοηθούσαν, φροντίζοντας να γίνει πιο εύκολο το έργο του στις περιοδείες που θα έκανε στα χωριά και στις πόλεις της Παλαιστίνης. Κοντά του, όμως, αυτοί οι συνεργάτες θα μαθήτευαν και στη δική τους αποστολή.

«Ελάτε μαζί μου και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων»
(εικόνα από την I. M. Φιλανθρωπινών, που βρίσκεται στο νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων).

Ο Χριστός διάλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους. Θα τους προετοίμαζε να γίνουν Απόστολοί του, ώστε, όταν θα έφτανε η στιγμή να τον αποχωριστούν, να μετέφεραν εκείνοι το κήρυγμά του σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, οι άνθρωποι θα αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους. Προετοίμαζε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «ψαράδες ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και σε άλλα δύο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, Εκείνος κέρδισε την εμπιστοσύνη του με μια φράση: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηριά».

Οι δυσκολίες που θα συναντούσαν

Πόσο δύσκολο ήταν το έργο των μαθητών του Χριστού; Πολύ! Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τις καρδιές των ανθρώπων. Μήπως, όμως, και οι μαθητές θεωρούνταν σπουδαίοι από τους συνανθρώπους τους; Όχι! Ήταν αγράμματοι, φτωχοί, ταπεινοί, χωρίς την εξουσία ή την οικονομική δύναμη που είχαν οι ισχυροί της εποχής τους. Ο Χριστός τους προειδοποίησε ότι τους στέλνει σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους και τους προετοίμασε να δεχτούν την οργή και το φθόνο των ανθρώπων. Θα τους οδηγούσαν κατηγορούμενους σε δικαστήρια και όλοι τους, σχεδόν, θα έδιναν τη ζωή τους για το όνομα του αγαπημένου τους Δασκάλου.

Τα εφόδια για τον αγώνα τους

«Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς να κηρύξουν και τους έδωσε τις εξής εντολές…» Ματθ. 10,5 (εικόνα από το ναό των Στεφάνων,
Κόραμα, Kαππαδοκία).

«Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς να κηρύξουν και τους έδωσε τις εξής εντολές…» Ματθ. 10,5 (εικόνα από το ναό των Στεφάνων, Κόραμα, Kαππαδοκία).

Ο Χριστός, όμως, χάρισε στους μαθητές του ένα ανεκτίμητο δώρο. Να μπορούν να θεραπεύουν όσους υπέφεραν στο σώμα και στην ψυχή, να παρηγορούν τους πονεμένους και να φέρνουν ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων. Θα έπρεπε, βέβαια, να έχουν μεγάλη δύναμη στην ψυχή τους. Γιατί όσοι τους μισούσαν θα τους έδιωχναν από τις πόλεις τους, ενώ αυτοί θα έπρεπε να βρουν τη δύναμη, να συνεχίσουν την αποστολή τους. Πάνω από την αγάπη για τη ζωή τους, όμως, βρισκόταν η επιθυμία για τη φροντίδα της ψυχής του πλησίον τους. Και γι' αυτό πέτυχαν στο έργο τους.

Το θάρρος των μαθητών

Ο αγώνας των μαθητών έμοιαζε καταδικασμένος σε αποτυχία. Τον ξεκίνησαν, όμως, με θάρρος, γιατί πίστεψαν στην αξία του. Μέσα στην καρδιά τους είχε στερεωθεί βαθιά η πίστη και η ελπίδα ότι ο Δάσκαλός τους θα τους οδηγούσε μαζί με όλους τους ανθρώπους στον καινούργιο κόσμο της αγάπης του Θεού. Ένιωθαν ότι δε θα έμεναν ποτέ μόνοι τους. Έτσι κι έγινε. Γιατί ο Χριστός ήταν κοντά τους, όποτε τον χρειάζονταν. Αυτά που είχαν δει και ζήσει μαζί του ήταν αρκετά, ώστε να μη δειλιάσουν μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο και να αγωνιστούν με επιτυχία μέχρι το τέλος της αποστολής τους!

Εργασίες

1. Θέματα για συζήτηση

Να βρείτε στην Καινή Διαθήκη (Ματθαίου, κεφ.10, στ. 2) τα ονόματα των μαθητών του. Γιατί πιστεύετε ότι ο Χριστός διάλεξε ψαράδες για μαθητές του και δεν επέλεξε κάποιους πιο μορφωμένους, πλούσιους και γνωστούς στην περιοχή τους ανθρώπους;
Συζητούμε τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει το έργο των Αποστόλων ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος στο δεύτερο παράθεμα.

2. Πιστεύετε ότι τα εφόδια που έδωσε ο Χριστός στους μαθητές του ήταν αρκετά για το έργο που αναλάμβαναν; Αν ήσασταν μαθητές του Χριστού τι άλλο θα του ζητούσατε να σας δώσει, ώστε να πετύχετε στο έργο σας;

3. Συμπληρώνουμε τα κενά με βάση το κείμενο του μαθήματος.
Ο Χριστός αναζήτησε ……………………….. οι οποίοι, όσο Εκείνος θα βρισκόταν πάνω στη γη, θα φρόντιζαν να γίνει πιο εύκολο το έργο του, αλλά και θα …………………….. και στη δική τους ……………………….., να μπορούν να …………………….. το κήρυγμά του σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε οι άνθρωποι να ……………… την παρουσία του Χριστού. Τους προετοίμασε, δηλαδή, να γίνουν «……………… ………………», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του ……....…... . Ο Χριστός τούς προειδοποίησε ότι τους στέλνει σαν ……………… …………………… …… ……………….. και τους προετοίμασε να δεχθούν …… …………… …… ….. …………………… των ανθρώπων. Οι μαθητές θα έπρεπε να έχουν ………… ……………… στην ψυχή τους. Ξεκίνησαν, λοιπόν, με θάρρος γιατί πίστεψαν στην αξία του ……………. τους και γιατί μέσα στην καρδιά τους είχε στερεωθεί βαθιά η ………………… και η ……………… ότι ο Δάσκαλός τους θα τους οδηγούσε μαζί με όλους τους ανθρώπους στον ……………………. ………… της αγάπης του Θεού.

Παραθέματα

Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς.
(Ματθ. 10, 32)

Mετάφραση

Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ' εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικό μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου.
Χαίρετε εσείς που δεν κρατάτε σακούλι, και όμως γεμίσατε με πλούτο όλη την οικουμένη. Εσείς που δεν είχατε περιττό ραβδί, και όμως διώξατε τους λύκους από παντού. Εσείς που δεν είχατε δεύτερο χιτώνα, και όμως ντύθηκαν από σας βασιλιάδες. Εσείς που δεν είχατε διπλό ζευγάρι παπουτσιών και όμως ταράξατε την γη με τις πορείες σας.
(Εφραίμ του Σύρου, Εγκώμιο στους Αποστόλους)

1.4 Αγώνας με τη δύναμη της αγάπης

Το μέλλον της κοινωνίας μας
εξαρτάται από τη δύναμη της αγάπης
μεταξύ των ανθρώπων.

Α. Η Εκκλησία μάς διδάσκει να αγαπάμε όχι μόνο τους φίλους μας αλλά ακόμη και τους εχθρούς μας.
Β. Ο άγιος Αγάθωνας κάνει πράξη την εντολή του Χριστού, να αγαπάμε το συνάνθρωπό μας τόσο, όσο και τον εαυτό μας.

Η προσφορά του αγίου Αγάθωνα, παράδειγμα αληθινής αγάπης

Κάποτε, ένας απλός και άγιος άνθρωπος, ο μοναχός Αγάθωνας, ξεκίνησε από το μοναστήρι του για να πάει στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Τα χρήματα που θα έπαιρνε θα τον συντηρούσαν μέχρι να τελειώσει το επόμενο εργόχειρο. Όταν έφτασε στην πόλη, συνάντησε έναν άστεγο και άρρωστο γέροντα. Ο Αγάθωνας, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, αφού πούλησε το εργόχειρό του, με τα χρήματα που μάζεψε, νοίκιασε ένα μικρό σπίτι και αγόρασε φάρμακα για τον γέροντα. Τέσσερις ολόκληρους μήνες ο Αγάθωνας έμεινε κοντά στον αδύναμο ηλικιωμένο, μέχρι που ο γέροντας θεραπεύτηκε. Τότε, μόνο, ο Αγάθωνας επέστρεψε στο μοναστήρι του.

Πρέπει να αγαπάμε το διπλανό μας όπως τον εαυτό μας

Ο άγιος Αγάθωνας δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εφαρμόσει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας για τον συνάνθρωπο. Ο Χριστός στο κήρυγμά του δίδασκε ότι οι άνθρωποι πρέπει να αγαπούν τον διπλανό τους με την ίδια δύναμη που αγαπούν και τον εαυτό τους. Μόνον όταν ο άνθρωπος αγαπά με αυτόν τον τρόπο τον πλησίον του, μπορεί να αγωνίζεται αληθινά γι' αυτόν χωρίς συμφέροντα και σκοπιμότητες.

Πρέπει να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας

Η Εκκλησία μας, μέσα από αυτά τα λόγια του Χριστού, φανερώνει το δρόμο που πρέπει να βαδίζει ο άνθρωπος, δηλαδή να αγαπά τους εχθρούς του, να απαντά με καλά λόγια σε όσους τον κακολογούν, να ευεργετεί αυτούς που τον μισούν, να προσεύχεται για όσους θέλουν το κακό του. Ο ίδιος ο Χριστός έδειξε την απέραντη αγάπη του για τον άνθρωπο, όταν σταυρώθηκε για χάρη όσων τον αγαπούσαν και όσων τον μισούσαν.

Η ευθύνη μας για μια ανθρώπινη κοινωνία

Ενώ λοιπόν ο κόσμος περιγράφει την αγάπη με διάφορους τρόπους, η Εκκλησία την καλλιεργεί εκεί που φυτρώνει το μίσος. Η επιτυχία του αγώνα μας, δηλαδή, για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, εξαρτάται από τη δύναμή μας. Tη δύναμή μας να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να δούμε τον διπλανό μας, όποιος και αν είναι αυτός, σαν αδελφό, χωρίς να σκεφτόμαστε όσα μας χωρίζουν, αλλά μόνο όσα μας ενώνουν.
Άλλωστε, ο Απόστολος Παύλος, υμνώντας την αγάπη, μας διδάσκει ότι ακόμη και εάν πετύχουμε τα σπουδαιότερα κατορθώματα, εάν δεν έχουμε αγάπη για το διπλανό μας τότε τίποτα από όλα αυτά δεν έχει αξία. Η αγάπη μαζί με την πίστη, την ελπίδα και την υπομονή δίνουν στον αγώνα μας μοναδική αξία!

Περιμένουν τη βοήθειά μας… .

…για να μπορούν να γελούν συχνότερα!

Εργασίες

1. Θέμα για συζήτηση

«Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε το δρόμο για να συναντήσουμε το γείτονά μας».

2.Συμπληρώνουμε τις δύο στήλες που ακολουθούν, με τα γνωρίσματα του ανθρώπου που αγαπά κι εκείνου που δεν αγαπά. Μας βοηθούν τα κείμενα του μαθήματος και των παραθεμάτων.

Ο άνθρωπος που αγαπά:

1 ..........................................................
2 ..........................................................
3 ..........................................................
5 ..........................................................
6 ..........................................................
7 ..........................................................
8 ..........................................................

Ο άνθρωπος που δεν αγαπά:

3. Συμπληρώνουμε τη μεσοστιχίδα της ΑΓΑΠΗΣ
α.Το ενδιαφέρον μας για το συνάνθρωπό μας                                  α. - - - - Α -
απαιτεί μεγάλο…(ονομ.)
β. Έναν τέτοιον άνθρωπο βοήθησε ο άγιος                                      β. - - - - Γ -
Αγάθωνας και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και
στην πατρίδα μας (αιτ.).
γ. Επάνω του έδειξε ο Χριστός πόσο αγάπησε                                γ. - - Α - - - -
τον άνθρωπο (ονομ.).
δ. Εκτός από πίστη, ελπίδα και αγάπη,                                             δ. - Π - - - - -
ο άνθρωπος πρέπει να έχει και…όταν
αγωνίζεται για τον συνάνθρωπό του.
Αγάθωνας και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και
στην πατρίδα μας (αιτ.).
ε. Μας διδάσκει να καλλιεργούμε την αγάπη                                     ε. - - - - Η - - -
εκεί που φυτρώνει το μίσος (θηλ.).

Παράθεμα

Εκείνος που αγαπά έχει υπομονή και καλοσύνη. Εκείνος που αγαπά δε ζηλοφθονεί. Εκείνος που αγαπά δεν κομπάζει, ούτε υπερηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής, ούτε ευερέθιστος. Ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει, δε χαίρεται για το λάθος που γίνεται αλλά συμμετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπά, όλα τα δέχεται. Η
πίστη, η ελπίδα και η υπομονή ποτέ δεν τον αφήνουν.
(Απ. Παύλου, Α' Επιστολή προς Κορινθίους, 13,4-8)
Διότι όπως καίγεται η λαμπάδα από τη φλόγα και η φλόγα γίνεται φως και αυτό φωτίζει αυτόν που την κρατάει, έτσι και η αγάπη του Θεού όταν κατοικεί στην ψυχή κατακαίει την καρδιά και ζεσταίνει την ψυχή τόσο, ώστε να σπρώξει τον άνθρωπο σε κόπους και κινδύνους για τη βοήθεια των άλλων ανθρώπων.
(Θεολήπτου μητρ. Φιλαδελφείας, Περί αγάπης πνευματικής,&7)

Μη με ρωτάς ποιο είναι το
μέτρο της Αγάπης.
Δες το Σταυρό!

(Ξυλόγλυπτος σταυρός, I. M. Δοχειαρίου, Άγ. Όρος).

1.5 Επιμονή και υπομονή στον αγώνα

O συνδυασμός της επιμονής και της υπομονής
στον αγώνα, με τη βοήθεια του Θεού,
κάνει τον άνθρωπο δυνατότερο και ικανό
να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία.

Α. Ο Χριστός επιβραβεύει την επιμονή και την υπομονή των δύο παραλυτικών στην Καπερναούμ και στη Βηθεσδά.
Β.Σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι, με προβλήματα υγείας, αγωνίζονται με θάρρος, επιμονή και δύναμη, κάνοντας τη δική τους ζωή αλλά και των συνανθρώπων τους καλύτερη.

Αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων αγωνίζονται και νικούν. Δεξιά, ο Έλληνας αθλητής του μήκους Θανάσης Μπαράκας (χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Σίδνευ).

Ο διάσημος φυσικός Στέφεν Χόκινγκ, παρά τη σπάνια ασθένειά του, έχει προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην επιστήμη.

Ο Ιησούς θεραπεύει με θαυμαστό τρόπο τον παραλυτικό της Καπερναούμ

Το πλήθος στριμωχνόταν σε ένα μικρό σπίτι στην πόλη Καπερναούμ. Η αυλή και ο χώρος έξω από αυτήν έσφυζαν από ανθρώπους που διψούσαν ν' ακούσουν το Χριστό. Ενώ εκείνος μιλούσε, φωνές και θόρυβος πολύς απ' έξω διέκοψαν την ομιλία του. Ξαφνικά, η ξύλινη στέγη του σπιτιού άνοιξε και από το άνοιγμα, τέσσερις άνδρες κατέβασαν με προσοχή μπροστά στα πόδια του έναν παράλυτο, δεμένο, επάνω στο κρεβάτι του. Ο Χριστός θαύμασε την επιμονή των ανδρών αλλά και του ίδιου του παραλυτικού. Aφού συγχώρησε τις αμαρτίες του, του ζήτησε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Πράγματι, ο παραλυτικός, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων, σηκώθηκε και μεταφέροντας το κρεβάτι του έφυγε. Όλοι τότε δόξασαν το Θεό, ομολογώντας, πως ποτέ τους δεν είδαν παραλυτικό να γίνεται αμέσως καλά με μια προσταγή.

Ο Ιησούς επαναλαμβάνει το θαύμα της Καπερναούμ και στα Iεροσόλυμα

Κοντά στο τείχος και το Nαό των Ιεροσολύμων, υπήρχε μια μικρή τεχνητή λίμνη, μια δεξαμενή, η οποία ονομαζόταν Βηθεσδά. Κάτω από τα υπόστεγά της, πλήθος

Ο Χριστός θεραπεύει τον παραλυτικό στην Καπερναούμ (Ι.Μ. Σταυρονικήτα, Άγ. Όρος).

άρρωστων ανθρώπων περίμενε υπομονετικά έναν άγγελο, ο οποίος κατέβαινε και τάραζε τα νερά της. Όποιος προλάβαινε να μπει πρώτος εκείνη τη στιγμή, γινόταν αμέσως καλά! Ο Χριστός, περνώντας από εκεί, πλησίασε έναν παράλυτο άνθρωπο, ο οποίος καθόταν στην άκρη της λίμνης αυτής, για 38 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να προλάβει ποτέ του τα ταραγμένα νερά, διότι χρειαζόταν βοήθεια για να μετακινηθεί.

Ο Χριστός αναγνωρίζει την πίστη και την υπομονή του κατάκοιτου

«Θέλεις να γίνεις καλά;» ρώτησε ο Χριστός τον παραλυτικό. Εκείνος αποκρίθηκε πως ήθελε πολύ, μα πάντοτε κάποιος άλλος προλάβαινε κι έμπαινε στο νερό. Ο Ιησούς τότε τού είπε: «Σήκωσε το κρεβάτι σου και πήγαινε. Είσαι πλέον καλά». Ο παραλυτικός υπάκουσε στο Χριστό και να! Σηκώθηκε και λυτρωμένος από τη μακρόχρονη ασθένειά του απομακρύνθηκε.

Τα προβλήματα υγείας γίνονται αφορμές άσκησης, αγώνα και κοινωνικής προσφοράς

Η διάσημη για τους κοινωνικούς της αγώνες, αν και τυφλή και κωφή, Έλεν Κέλερ, η οποία κέρδισε το βραβείο Όσκαρ για το βιβλίο της με θέμα την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη (1955).

Η ανθρώπινη ιστορία έχει να παρουσιάσει πρόσωπα, όπως οι παραλυτικοί που γνωρίσαμε, που δεν απογοητεύτηκαν από την ανίατη ασθένειά τους. Με τη βοήθεια του Θεού, την επιμονή και την υπομονή τους, αγωνίστηκαν με δύναμη για να καλυτερεύσουν τη ζωή τους, πράξη που τους ανάδειξε σε ήρωες.

Ο μεγάλος μουσουργός Λ.Β. Μπετόβεν, συνέθεσε την 9η συμφωνία του ενώ η ακοή του είχε καταστραφεί!

Ο παραπληγικός φυσικός Στέφεν Χόκινγκ, η κωφή και τυφλή Έλεν Κέλερ, οι αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων, που αγωνίζονται κοντά στους υπόλοιπους αθλητές σε κάθε Ολυμπιάδα, όλοι τους μεταφέρουν ένα μήνυμα. Αυτό της απόφασης για αγώνα, της αισιοδοξίας και του θάρρους, μέσα από κάθε δυσκολία ή κακή συγκυρία. Με την αγωνιστικότητα, την υπομονή και την επιμονή τους, προχωρούν, δείχνοντας τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής.

Εργασίες

1. Θέμα για συζήτηση
Συζητούμε για τα στοιχεία που θαύμασε ο Χριστός στο χαρακτήρα των δύο παραλυτικών του μαθήματος. Πώς αυτά έγιναν αιτία ν' αλλάξει η ζωή τους;

2.Συνδέουμε τα σωστά.
Έδειξαν επιμονή •                                 •μεγάλος Φυσικός
Έδειξε υπομονή •                                  •στη Βηθεσδά
Έλεν Κέλερ •                                          •ο Χριστός
Εκεί ο άγγελος τάραζε τα νερά •          •μεγάλος Φυσικός
Άνοιξαν τη σκεπή •                                •στην Καπερναούμ
Στέφεν Χόκινγκ •                                   •στη Βηθλεέμ
Είπε: «σήκωσε το κρεβάτι σου...» •    •οι Παραολυμπιακοί Αγώνες

3. Στο κείμενο του παραθέματος υπογραμμίζουμε τις φράσεις που δείχνουν τη σημασία των Παραολυμπιακών αγώνων για την κοινωνία μας.

3.Αφού μελετήσουμε το διπλανό πίνακα, προσπαθούμε να σχηματίσουμε κι εμείς το όνομά μας με το δακτυλικό αλφάβητο.

Παραθέματα

Στο δελτίο τύπου της Oλυμπιακής Επιτροπής για τους Παραολυμπιακούς αγώνες που έγιναν στην Αθήνα το 2004 διαβάζουμε: «Η Παραολυμπιάδα του 2004 θα φιλοξενήσει περίπου 4.000 αθλητές από 130 χώρες. Oι καλύτεροι αθλητές όλου του κόσμου θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τις προσωπικές τους επιδόσεις, με γνώμονα την ευγενή άμιλλα. Η προσπάθειά τους αυτή αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους, γιατί δίνει την ευκαιρία να αναγνωριστεί ο αθλητισμός ως μια μοναδικής αξίας έκφραση του ανθρώπινου πολιτισμού και του πνεύματος της ομόνοιας και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, ανεξαρτήτως σωματικών ή φυλετικών ιδιαιτεροτήτων».

1.6 Αγώνας να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας με τους άλλους

Αληθινός πλούτος για τους χριστιανούς
είναι η κοινωνία αγάπης, όπου όλοι
απολαμβάνουν τα αγαθά της ζωής.

Α. Α. Ο ανόητος πλούσιος γίνεται δούλος της περιουσίας του.
Β. Για τους πρώτους χριστιανούς, αληθινός πλούτος ήταν η αγάπη, η ομοψυχία και η ενότητα.
Γ. Σήμερα πρέπει να μιμούμαστε, όσο μπορούμε, τη ζωή των πρώτων χριστιανών.

Η ιστορία του ανόητου πλουσίου

Χειρόγραφο από την Ι.Μ. Ιβήρων, Άγ. Όρος

Ο Κύριος θαύμασε κι ευλόγησε τη διάθεση μιας φτωχής και χήρας γυναίκας, που πρόσφερε με την καρδιά της τα τελευταία δύο λεπτά που της είχαν απομείνει (χειρόγραφο από την Ι.Μ. Ιβήρων, Άγ. Όρος).

Ο Χριστός, θέλοντας να διδάξει την αλήθεια για τον πλούτο, παρουσίασε με μια παραβολή την ιστορία ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου. Tα χωράφια του είχαν δώσει τόσους καρπούς, ώστε, εάν τους πουλούσε, θα αποκτούσε ακόμη περισσότερα χρήματα. Ο πλούσιος όμως, μέσα στη χαρά του, ξέχασε κάτι σημαντικό. Ότι η πλούσια σοδειά που του έδωσαν τα χωράφια του, σήμαινε βέβαια περισσότερα χρήματα, δεν σήμαινε όμως κι ευτυχία.
Μεθυσμένος από χαρά, άφησε πίσω του κάθε ενοχλητική γι' αυτόν σκέψη. Αν και υπήρχαν άνθρωποι στην περιοχή του που είχαν ανάγκη από βοήθεια, εκείνος άρχισε να σκέπτεται πώς θα τακτοποιήσει καλύτερα την περιουσία του. Όσο, όμως, αφιέρωνε χρόνο σ' αυτές τις σκέψεις, τόσο περισσότερο τον κυρίευε η αγωνία. Οι αποθήκες τού φαίνονταν μικρές κι έπρεπε να βρει μεγαλύτερες. «Το βρήκα», σκέφτηκε. «Θα γκρεμίσω τις παλιές μου αποθήκες και θα χτίσω καινούργιες, μεγαλύτερες. Εκεί θα φυλάξω την περιουσία μου κι έτσι θα μπορέσω να γλεντήσω τη ζωή μου από τα κέρδη που θα βγάλω, χωρίς να έχω την ανάγκη κανενός».
Το ίδιο βράδυ, μέσα στη μεγάλη του χαρά, τον επισκέφθηκε ο Θεός. Όχι όμως για να τον παινέψει. «Ανόητε άνθρωπε», του είπε. «Το ξέρεις ότι αυτή τη νύχτα έφθασε η ώρα να πεθάνεις; Όλα αυτά που απέκτησες σε ποιον θα ανήκουν πλέον;».

Χριστός εξηγεί το νόημα της ιστορίας

Η ιστορία αυτή είναι μια από τις παραβολές του Χριστού, ιστορίες δηλαδή, που βοηθούσαν όσους τον άκουγαν, να καταλαβαίνουν καλύτερα το κήρυγμά του. Στην ιστορία αυτή, ο Χριστός ήθελε να δείξει ότι, όταν ο άνθρωπος ασχολείται μόνο με τα υλικά αγαθά, εγκαταλείπει τον αγώνα και την προσπάθεια να γίνει καλύτερος, ξεχνώντας το συνάνθρωπό του και το Θεό. Έτσι, όταν φτάσει η ώρα να πεθάνει, φεύγει από τον κόσμο φτωχός, γιατί το αληθινό «χρυσάφι» βρίσκεται στην καρδιά του, μα εκείνος δεν το ανακάλυψε ποτέ.

Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν όλα τα αγαθά τους κοινά

Προετοιμασία συσσιτίου σε γηροκομείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Προετοιμασία συσσιτίου σε γηροκομείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Οι πρώτοι χριστιανοί, κάνοντας πράξη τη διδασκαλία του Χριστού, ζούσαν μαζί και είχαν τα πάντα κοινά. Όταν πουλούσαν τα κτήματα ή τα υπάρχοντά τους, μοιράζονταν μεταξύ τους τα χρήματα, ανάλογα με τις ανάγκες που είχε ο καθένας. Με απλότητα, μαζεύονταν σε ένα σπίτι κι εκεί τελούσαν τις Αγάπες, δηλαδή προσεύχονταν, κοινωνούσαν κι έτρωγαν όλοι μαζί. Έτσι, είχαν μεταξύ τους αγάπη, ομοψυχία κι ενότητα, γιατί αυτό που τους απασχολούσε, δεν ήταν πώς θα γίνουν πλουσιότεροι, αλλά το πώς θα νιώθουν και θα ζουν μεταξύ τους σαν αδέλφια.

Η δική μας ευθύνη για δικαιοσύνη και παραδειγματική ζωή

Καθώς η αδικία εξακολουθεί και σήμερα να υπάρχει στον κόσμο, η Εκκλησία, μέσα από το φιλανθρωπικό της έργο, μας καλεί να παραδειγματιστούμε από τη ζωή των πρώτων χριστιανών. Όπως εκείνοι, έτσι κι εμείς μπορούμε να στερηθούμε κάποια από τα δικά μας αγαθά, πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία και να αγωνιστούμε για την πιο δίκαιη μοιρασιά τους. Με τον τρόπο αυτό περιορίζουμε τον εγωισμό μας, γινόμαστε πιο ταπεινοί και δείχνουμε πραγματικό ενδιαφέρον για το διπλανό μας, χωρίς μάλιστα να σκεφτόμαστε τη θρησκεία ή το χρώμα του. Είναι αλήθεια! Όσο περισσότερο βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, τόσο περισσότερο νιώθουμε ότι μοιραζόμαστε μαζί τους την ελπίδα, την αισιοδοξία και τα όνειρά μας για το μέλλον. Έτσι, κάνουμε πράξη το κήρυγμα του Χριστού για την ενότητα των ανθρώπων.

Εργασίες

1. Οι πρώτοι χριστιανοί…«όταν πουλούσαν τα κτήματα ή τα υπάρχοντά τους, μοιράζονταν μεταξύ τους τα χρήματα ανάλογα με τις ανάγκες που είχε ο καθένας». Γίνεται το ίδιο και σήμερα; Αν όχι, με ποιους τρόπους φροντίζουμε όσους ανθρώπους έχουν ανάγκη; Συμβουλευόμαστε και το κείμενο του Μ. Βασιλείου από τα παραθέματα.

2. Eπιλέγουμε το σωστό.

Ο πλούσιος της παραβολής του Χριστού στην πραγματικότητα ήταν…

α) μόνος, β) δυστυχισμένος, γ) ευτυχισμένος, δ) απελπισμένος

Το πρόβλημα του πλούσιου ήταν…

α) πώς θα γίνει καλύτερος άνθρωπος

β) πώς θα μοίραζε δίκαια τη σοδειά του στους φτωχούς

γ) πώς θα αποθήκευε καλύτερα τη σοδειά του

δ) πώς θα μοίραζε την περιουσία του στα παιδιά του

O Θεός ήρθε ξαφνικά για να τον πληροφορήσει ότι...

α) θα πέθαινε

β) θα τον ευλογούσε

γ)θα του έστελνε και άλλα χρήματα

δ)όλα του τα σχέδια θα πραγματοποιούνταν

Οι πρώτοι χριστιανοί...

α) έδιναν αρκετά συχνά ελεημοσύνη

β) μοιράζονταν τα χρήματα μεταξύ τουσ

γ)θα του έστελνε και άλλα χρήματα

δ)αποταμίευαν τα χρήματα τουσ και όσα περίσσευαν τα μοίραζαν

3.Συνδέουμε τα σωστά.

Α. Εδώ βρίσκεται ο αληθινός πλούτος	1. Ευλογία
Β. Αγάπες	2. Είναι χρέος όλων μας
Γ. Yλικά αγαθά	3. Είναι για όλους
Δ. Φιλανθρωπικό έργο	4. Χρήματα
Ε. Δεν είναι ο αληθινός πλούτος	5. Πρώτοι χριστιανοί
Στ. Ανόητος πλούσιος	6. Αποθήκες
	7. Καλοπέραση
	8. Καρδιά

Παραθέματα

Τα χρήματα που έχεις τώρα από πού προέρχονται; Εάν πεις ότι ήρθαν από μόνα τους, τότε δεν πιστεύεις ότι σου τα έστειλε ο Θεός και έτσι γίνεσαι άθεος. Εάν όμως παραδέχεσαι ότι προέρχονται από τον Θεό, τότε πες μας τον λόγο για τον οποίο τα απέκτησες. Μήπως διότι ο Θεός είναι άδικος και μοιράζει με άνισο τρόπο τα αγαθά στους ανθρώπους; Ή μήπως επειδή ο Θεός προνόησε να κερδίσεις το βραβείο ενός σωστού τρόπου ζωής μέσα από την καλή μοιρασιά των αγαθών που έχεις;… Nα ξέρεις ότι το παραπανίσιο ψωμί που έχεις ανήκει στον άνθρωπο που πεινά. Το ρούχο που φυλάς σε ντουλάπες ανήκει σε αυτόν που δεν έχει τι να φορέσει. Τα παπούτσια που καταστρέφονται παρατημένα σε κάποια αποθήκη ανήκουν σε αυτόν που περπατά ξυπόλητος. Τα χρήματα που σου περισσεύουν ανήκουν σε αυτόν που τα χρειάζεται. Έτσι λοιπόν, όταν δεν βοηθάς αυτούς που έχουν ανάγκη, είναι σαν να τους αδικείς.

(Μ. Βασιλείου, Στο ρητό του κατά Λουκά Ευαγγελίου «Καθελώ μου τας αποθήκας»,&7
Ήσαν δε προσκαρτερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταις προσευχαίς… πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά, και τα κτήματα και τας υπάρξεις επίπρασκον και διεμέριζον αυτά πάσι καθότι αν τις χρείαν είχε.
(Πράξεις των Αποστόλων 2, 42-46)

Mετάφραση

Αυτοί όλοι ήταν αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων και στη μεταξύ τους ενότητα, στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και στις προσευχές… Κι όλοι οι πιστοί ζούσαν σε έναν τόπο και είχαν τα πάντα κοινά, πουλούσαν ακόμη και τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους και μοίραζαν τα χρήματα σε όλους, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός.