Δ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ |
![]() ![]() Όλοι αυτοί που έχουν κάτι να πουλήσουν, δούλοι με υφάσματα, που μόλις έχουν φτάσει, τεχνίτες του Κεραμεικού, της Μελίτης και από τη συνοικία των Σκαμβωνιδών, χωρικοί που έχουν ξεκινήσει από το χωριό τους, πριν από την αυγή, Μεγαρίτες, που σπρώχνουν μπροστά τους τα γουρούνια τους, ψαράδες της λίμνης της Κωπαΐδας, διασταυρώνονται παντού. Από αλέες φυτεμένες με δένδρα φθάνεις στα τετράγωνα, που έχουν παραχωρηθεί για τα διάφορα εμπορεύματα και που χωρίζονται το ένα από το άλλο με κινητούς φράχτες. Συνέχεια η μια μετά την άλλη, στις ώρες που ορίζει ο κανονισμός, ανοίγουν η αγορά των λαχανικών, των φρούτων, των τυριών, των ψαριών, τα κρεοπωλεία, τα αλλαντοπωλεία, η αγορά των αγγείων, τα παλιατζίδικα, τα μαγαζιά που πουλάνε σιδερικά. Υπήρχε επίσης μια γωνιά για βιβλία. Κάθε έμπορος έχει τη θέση του, την έχει εξασφαλισμένη, γιατί πληρώνει δικαιώματα. Στη σκιά ενός μεγάλου παραπετάσματος ή μιας ομπρέλας εκθέτει τα εμπορεύματά του επάνω σε πάγκο, κοντά στοαμάξι και τα ζώα του που αναπαύονται. Οι πελάτες κυκλοφορούν, τους ζητούν πληροφορίες. Παραγγελιοδόχοι και αχθοφόροι προσφέρουν την εργασία τους. Φωνές, όρκοι, βρισιές, φιλονικίες· οι αγορανόμοι δεν ξέρουν ποιον να Gustave Glotz, «Η εργασία στην αρχαία Ελλάδα», όπως παρατίθεται στο Robert Flaceliére, Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των αρχαίων Ελλήνων, μτφρ. Γεράσιμος Βανδώρος, εκδ. Παπαδήμα, 1998 |
|