αμετάβατο ρήμα |
το ενεργητικό ρήμα το οποίο δείχνει ότι η ενέργεια του υποκειμένου δε μεταβαίνει σε κάτι άλλο (δεν έχει αντικείμενο) |
αντικείμενο |
το πρόσωπο ή το πράγμα το οποίο δέχεται την ενέργεια ή την επίδραση του υποκειμένου ενός μεταβατικού ρήματος και αποτελεί συμπλήρωμα της έννοιάς του |
αποθετικό ρήμα |
το ρήμα το οποίο έχει μόνο παθητική φωνή |
αχώριστο μόριο |
η λέξη η οποία δε στέκεται μόνη της στο λόγο, αλλά χρησιμοποιείται για την παραγωγή λέξεων |
διάθεση |
δηλώνει τη σημασία του ρήματος και τη σχέση που έχει με το υποκείμενό του (ενεργητική, παθητική, μέση, ουδέτερη) |
δίπτωτο ρήμα |
το μεταβατικό ρήμα το οποίο χρειάζεται ως συμπλήρωμα δύο πτώσεις (αντικέιμενα). Από αυτά, το αντικείμενο που συνδέεται στενότερα με το ρήμα λέγεται άμεσο, ενώ το άλλο λέγεται έμμεσο, γιατί η ενέργεια του υποκειμένου του ρήματος απευθύνεται έμμεσα προς αυτό |
έγκλιση |
η μορφή που παίρνει το ρήμα για να φανερώσει πώς παρουσιάζεται το νόημα του από εκείνον που μιλάει (οριστική, υποτακτική, προστακτική) |
επιθετική μετοχή |
η μετοχή η οποία χρησιμοποιείται όπως κάθε επίθετο |
επιρρηματική μετοχή |
η μετοχή η οποία χρησιμοποιείται με επιρρηματική σημασία, δηλαδή δηλώνει τρόπο, χρόνο, αιτία, υπόθεση, εναντίωση |
μεταβατικό ρήμα |
το ρήμα που δείχνει ότι η ενέργεια του υποκειμένου μεταβαίνει σε άλλο πρόσωπο ή πράγμα (που λέγεται αντικείμενο) |
μονόπτωτο ρήμα |
το μεταβατικό ρήμα το οποίο χρειάζεται ως συμπλήρωμα μία μόνο πτώση (ένα αντικείμενο) |
παρασύνθετο |
η παράγωγη λέξη η οποία σχηματίζεται με τη διαδικασία της παραγωγής από άλλη σύνθετη λέξη |
συζυγία |
μια ομάδα ρημάτων τα οποία κλίνονται κατά τον ίδιο τρόπο (πρώτη, δεύτερη) |
σύνθεση |
η διαδικασία δημιουργίας νέων λέξεων από δύο ή περισσότερες άλλες λέξεις |
υποκείμενο |
η ονοματική φράση η οποία δηλώνει το πρόσωπο ή το πράγμα που ενεργεί ή δέχεται μια ενέργεια ή βρίσκεται σε μια κατάσταση |
φωνή |
το σύνολο των τύπων που σχηματίζουν τα ρήματα κατά την κλίση τους και ανήκουν στην ίδια ομάδα (ενεργητική, παθητική) |
χρόνος ρήματος |
το σύνολο των μορφών τις οποίες παίρνει το ρήμα, για να φανερώσει πότε και πώς γίνεται κάτι |