| ΟΙΔ. |
Γέροντες, αν μπορώ ζυγιάζοντας |
|
| |
να ξεχωρίσω κάποιον |
|
| |
που δεν αντάμωσα ποτέ, |
|
| |
θαρρώ πως βλέπω το βοσκό |
|
| |
που με τις ώρες ψάχναμε να βρούμε. |
1620 |
| |
Συνηγορούν τα βαθιά γηρατειά του |
|
| |
κι οι δούλοι πσυ τον συνοδεύουν. |
|
| |
Τους γνώρισα· είναι δικοί μου. |
|
| |
Εσύ που θα τον είδες και παλιότερα |
|
| |
θα βεβαιώσεις τις δικές μου υποθέσεις. |
1625 |
| ΧΟΡ. |
Τον ξέρω καλά· τον αναγνώρισα· |
|
| |
ήταν ο πιο πιστός βοσκός του Λάιου. |
|
| ΟΙΔ. |
Εσένα πρώτα ρωτάω· τον Κορίνθιο. |
|
| |
Γι' αυτόν μιλούσες; |
|
| ΑΓΓ. |
Γι' αυτόν που βλέπεις. |
1630 |
| ΟΙΔ. |
Πλησίασε γέρο και κοίτα με κατάματα92
|
|
| |
και ν' απαντάς, όταν ρωτάω. |
|
| |
Ήσουν ποτέ στον Λάιο; |
|
| ΘΕΡ. |
Ναι. Δούλος· μα δε μ' αγόρασαν· |
|
| |
γεννήθηκα στο σπίτι· ψυχογιός.93
|
1635 |
| ΟΙΔ. |
Και ποιες δουλειές σου φόρτωναν; |
|
| |
Πώς ζούσες; |
|
| ΘΕΡ. |
Πέρασα τη ζωή μου στα κοπάδια. |
|
| ΟΙΔ. |
Και πού συνήθως έστηνες μαντρί; |
|
| ΘΕΡ. |
Στον Κιθαιρώνα και στα γύρω μέρη. |
1640 |
| ΟΙΔ. |
Αντάμωσες ποτές αυτό τον άνθρωπο; |
|
| |
Τον φέρνεις με το νου σου; |
|
| ΘΕΡ. |
Να κάνει τι; Ποιον άνθρωπο μου λες; |
|
| ΟΙΔ. |
Αυτόν εδώ· τον συνάντησες ποτέ; |
|
| ΘΕΡ. |
Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω |
1645 |
| |
είναι πως δε θυμάμαι. |
|
| ΑΓΓ. |
Αφέντη μου, παράξενο δεν είναι· |
|
| |
αφού το ξέχασε, |
|
| |
πι μνήμη του λιγάκι θα τσιγκλήσω. |
|
| |
Ξέρω καλά πιος δε λησμόνησε |
1650 |
| |
πως κάποτε στον Κιθαιρώνα, |
|
| |
αυτός με δυο κοπάδια |
|
| |
και μ' ένα εγώ, |
|
| |
απανωτούς τρεις χρόνους ανταμώναμε. |
|
| |
Από την άνοιξη μέχρι τα πρωτοβρόχια· |
1655 |
| |
γεμάτους έξη μήνες. |
|
| |
Μόλις χειμώνας πλάκωνε, |
|
| |
εγώ ροβόλαγα στα χειμαδιά μου |
|
| |
κι αυτός στις στάνες του Λάιου. |
|
| ΘΕΡ. |
Λες την αλήθεια· μα πέρασε πολύς καιρός. |
1660 |
| ΑΓΓ. |
Για πeς μου τώρα· θυμάσαι |
|
| |
ότι μού 'δωσες ένα μωρό |
|
| |
να τ' αναθρέψω σπίτι μου; |
|
| ΘΕΡ. |
Tι λες τώρα; Προς τι |
|
| |
ξεθάβεις τέτοιες ιστορίες; |
1665 |
| ΑΓΓ. |
Αυτός εδώ, παλιέ μου φίλε,94
|
|
| |
ήταν εκείνο το μωρό. |
|
| ΘΕΡ. |
Δεν πας να χαθείς; |
|
| |
Και δε θα το βουλώσεις; |
|
| ΟΙΔ. |
Γιατί τον απειλείς; Εσύ |
1670 |
| |
χρειάζεσαι φοβέρες, γέροντα, |
|
| |
κι όχι τα λόγια τα δικά του. |
|
| ΘΕΡ. |
Τι λάθος έκανα, μεγαλειότατε; |
|
| ΟΙΔ. |
Δε μαρτυράς για το μωρό |
|
| |
που σου θυμίζει. |
1675 |
| ΘΕΡ. |
Δεν ξέρει τι του γίνεται· μιλάει στο βρόντο. |
|
| ΟΙΔ. |
Ό,τι δεν πεις με το καλό, |
|
| |
θα το ξεράσεις κλαίγοντας. |
|
| ΘΕΡ. |
Για το θεό, |
|
| |
δε θα σηκώσεις χέρι |
1680 |
| |
σ' ένα γέρο. |
|
| ΟΙΔ. |
Δε θα τον δέσει κάποιος95
|
|
| |
γρήγορα πισθάγκωνα; |
|
| ΘΕΡ. |
Ο δόλιος, γιατί; |
|
| |
Τι θες να μάθεις παραπάνω; |
1685 |
| ΟΙΔ. |
Τού 'δωσες το παιδί που μολογάει; |
|
| ΘΕΡ. |
Του τό 'δωσα που να μην έσωνα. |
|
| ΟΙΔ. |
Και δε θα σώσεις, αν δεν πεις την αλήθεια. |
|
| ΘΕΡ. |
Κι αν θα μιλήσω, χάθηκα. |
|
| ΟΙΔ. |
Αυτός ο άνθρωπος, θαρρώ, |
1690 |
| |
βάλθηκε να γλιστράει. |
|
| ΘΕΡ. |
Καθόλου. Σου τό 'πα· του τό 'δωσα. |
|
| ΟΙΔ. |
Το πήρες από πού; |
|
| |
Ήταν δικό σου; |
|
| |
Ήτανε ξένο; |
1695 |
| ΘΕΡ. |
Δεν ήτανε δικό μου. |
|
| |
Άλλος μου τό 'δωσε. |
|
| ΟΙΔ. |
Κάποιος πολίτης από δω; |
|
| |
Από ποιο σπίτι; |
|
| ΘΕΡ. |
Για το θεό, μην επιμένεις να ρωτάς. |
1700 |
| ΟΙΔ. |
Αν δε ρωτήσω δεύτερη φορά, |
|
| |
θα μετανιώσεις. |
|
| ΘΕΡ. |
Ήταν απ' το παλάτι κάποιος· του Λαΐου. |
|
| ΟΙΔ. |
Δούλος; Ή κάποιος συγγενής; |
|
| ΘΕΡ. |
Αλίμονο, το φοβερό θα ξεστομίσω λόγο. |
1705 |
| ΟΙΔ. |
Κι εγώ θα τον ακούσω. |
|
| |
Κι έχω βαρύ το χρέος να τον ακούσω. |
|
| ΘΕΡ. |
Λέγαν πως ήταν γιος του. |
|
| |
Μα θα στο πει καλύτερα |
|
| |
η σύζυγός σου μέσα στο παλάτι. |
1710 |
| ΟΙΔ. |
Μήπως εκείνη στό 'δωσε; |
|
| ΘΕΡ. |
Μάλιστα, βασιλιά μου. |
|
| ΟΙΔ. |
Για να το κάνεις τι; |
|
| ΘΕΡ. |
Να το ξεκάνω. |
|
| ΟΙΔ. |
Μάνα; και πώς το μπόρεσε; |
1715 |
| ΘΕΡ. |
Τη στοίχειωναν απαίσιες μαντείες. |
|
| ΟΙΔ. |
Ποιες; |
|
| ΘΕΡ. |
Προφήτευαν πως θα σκοτώσει τους γονιούς του. |
|
| ΟΙΔ. |
Και πώς σ' αυτόν τον γέροντα |
|
| |
τόλμησες να τ' αφήσεις; |
1720 |
| ΘΕΡ. |
Το πόνεσα και νόμισα |
|
| |
πως σ' άλλη χώρα θα το ταξίδευε· στα μέρη του. |
|
| |
Τό 'σωσε και το βύθισε στη συμφορά. |
|
| |
Αν είσαι αυτός που λέει πως είσαι, |
|
| |
τώρα το ξέρεις πια: |
1725 |
| |
γεννήθηκες καταραμένος.96
|
|
| ΟΙΔ. |
Ιού, ιού, |
|
| |
τα πάντα γίναν διαυγή! |
|
| |
Ω φως, |
|
| |
για τελευταία σε βλέπω φορά.97
|
1730 |
| |
Εγώ, |
|
| |
περίοπτος και διαφανής. |
|
| |
Απ' αυτούς που δεν έπρεπε φύτρωσα, |
|
| |
μ' αυτούς που δεν έπρεπε πλάγιασα |
|
| |
κι αυτούς που δεν έπρεπε σκότωσα. |
1735 |
Οιδίπους και Σφιγξ.
(Εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας
470-460 π.Χ. Ρώμη, Μουσείο του Βατικανού)
