| |
Αν είμαι μάντης [στρ. α] |
1595 |
| |
και σοφά ψυχανεμίζομαι, |
|
| |
μα τον απέραντο τον Όλυμπο, |
|
| |
πριν η πανσέληνος μεσουρανήσει,83
|
|
| |
Κιθαιρών,84 την άλλη νύχτα, |
|
| |
θα σε λαμπρύνω μεγαλύνοντας |
1600 |
| |
και θα σε πω πατρίδα μου, μητέρα και τροφό. |
|
| |
Θα στήσω χοροστάσι και πανήγυρη |
|
| |
στη χάρη σου, γιατί στον άρχοντά μου |
|
| |
μήνυσες αλάθευτα σημάδια. |
|
| |
Φοίβε σωτήρα, συγκατάνευσε |
1605 |
| |
κι επάκουσε τις προσευχές μου. |
|
| |
|
|
| |
Ποια, γιε μου, ποια, αθάνατη ποια τάχα |
[αντιστρ. α] |
| |
νεράιδα85 να σε γέννησε; |
|
| |
Μήπως τα χάδια του Πανός86 την άγγιξαν στα όρη; |
|
| |
Ή μήπως ο Λοξίας την κοιμήθηκε, |
1610 |
| |
αυτός που χαίρεται τα χλοερά λιβάδια;87
|
|
| |
Μήπως ο άναξ της Κυλλήνης88 (ο Ερμής) |
|
| |
ή μήπως ο θεός των κορυφών ο Διόνυσος89
|
|
| |
σε χάρηκε, χάρισμα των Νυμφών,90
|
|
| |
εκεί που παίζουν και γελούν στον Ελικώνα;91
|
1615 |
