|
Α΄ Σύστημα |
|
στροφή α΄ |
|
|
135-137 |
τί χρή.... φράζε μοι (τι πρέπει... λέγε μου)· ανήσυχος και αμήχανος ο χορός ζητάει να πληροφορηθεί από τον Νεοπτόλεμο τη στάση που πρέπει να τηρήσει προς τον Φιλοκτήτη, άνθρωπο φιλύποπτο, όπως τον χαρακτηρίζει. Προφανώς ο χορός έχει ακούσει τυχαία ένα μέρος του διαλόγου Οδυσσέα-Νεοπτόλεμου. Η συναισθηματική ένταση του χορού εκφράζεται με τις επαναλήψεις, την ερώτηση, τη χρήση της προστακτικής. |
138-139 |
τέχνα.... γνώμα (γιατί πάντοτε.... απ' την γνώμη των άλλων)· με τον όρο τέχνα νοείται η εξειδικευμένη γνώση, η δεξιότητα και με τον όρο γνώμα η πνευματική διεργασία (σκέψη) ή ικανότητα (σοφία). |
140 |
Διὸς σκῆπτρον (τα σκήπτρα του Δία)· σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των ομηρικών χρόνων το σκήπτρο συμβόλιζε τη βασιλική εξουσία που ήταν δοσμένη από τον Δία· γι' αυτό και οι βασιλείς αποκαλούνταν διογενείς ή διόσδοτοι.
|
141 |
ὦ τέκνον (παιδί μου)· τους ναύτες είχε φέρει ο Αχιλλεύς στην Τροία, και επομένως είναι μεγαλύτεροι από τον Νεοπτόλεμο. Έτσι δικαιολογείται η προσφώνηση. |
142 |
πᾶν.... ὠγύγιον (ετούτη.... σε σένα)· η πανάρχαιη αυτή εξουσία που εκφράζει το επίθετο ὠγύγιος, οφείλει το όνομά της στον Ώγυγο ή Ωγύγη, αρχαιότατο βασιλιά της Βοιωτίας και γιο του Δία. |
142-143 |
τό μοι.... ὑπουργεῖν (μα πέσμου..... για σένα)· ο χορός τελειώνει, όπως άρχισε: ζητάει και πάλι να μάθει τα καθήκοντά του, για να υπηρετήσει τον Νεοπτόλεμο (πρβλ. και στ. 53). |
144-149 |
νῦν μέν.... θεραπεύειν (Αν θέλεις τώρα.... περίσταση)· σκηνοθετική οδηγία: με το δεύτερο μέρος της απάντησής του ο Νεοπτόλεμος ενημερώνει τον χορό ότι, όταν εμφανισθεί ο Φιλοκτήτης, με κινήσεις του χεριού του, θα του υποδείξει τις απαραίτητες ενέργειες. |
|
|
|
αντιστροφή α΄
|
|
|
150-151 |
μέλον..... καιρῷ (λες το παλιό.... βασιλιά μου)· ο χορός επιβεβαιώνει την πίστη του στον βασιλιά· μόνιμη φροντίδα του είναι να τον υπηρετεί. |
152-158 |
νῦν δέ....θυραῖος (μα τώρα πέσμου....πλανιέται)· ο χορός ζητάει περισσότερες πληροφορίες για τον Φιλοκτήτη. Το έντονο ενδιαφέρον του εκφράζεται με τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις και τον μακροπερίοδο λόγο. |
162-168 |
δῆλον ἔμοιγ'.... ἐπινωμᾶν (θαρρώ.... μαύρες συμφορές μου)· ο Νεοπτόλεμος αποκαλύπτει τις φρικτές συνθήκες ζωής, μέσα στις οποίες ζει ο Φιλοκτήτης, πράγμα που προκαλεί το λυρικό ξέσπασμα του χορού στην επόμενη στροφή και αντιστροφή. |
|
|
|
Β΄ Σύστημα
|
|
στροφή β΄ |
|
|
169-176 |
οἰκτίρω νιν.... ἀντέχει (πώς θλίβομαι....πώς αντέχει); Ο χορός θρηνεί για την εγκατάλειψη, την αρρώστια, τη μοναξιά, τις άθλιες συνθήκες ζωής του ήρωα. |
177-179 |
ὦ παλάμαι.... αἰὼν (Ω έργα....το μέτρο)· στη γνωμική αυτή ρήση η υπέρβαση του μέτρου προκαλεί τον φθόνο των θεών και οδηγεί στη δυστυχία (πρβλ. Σοφ. Oἰδ. Κολ. 1211). |
|
|
|
αντιστροφή β΄
|
|
|
180-181 |
οὗτος.... ὕστερος (όντας αυτός....μόνος)· η αρχαιότητα του γένους ήταν στοιχείο αριστοκρατικής καταγωγής. |
182-187 |
πάντων ἄμμορος βοᾷ (απόμακρα....τ' αγιάτρευτα)· η αθλιότητα της τωρινής ζωής του Φιλοκτήτη αντιπαραβάλλεται με την ευγενική του καταγωγή. |
188-190 |
ἁ δ'.... χεῖται (βαρύς.....τις πικρές κραυγές του)· στις κραυγές του Φιλοκτήτη δεν αποκρίνεται παρά μόνο η ηχώ. Έτσι δηλώνεται για μια ακόμη φορά η τέλεια απομόνωση του ήρωα. |
191-192 |
οὐδὲν τούτων....φρονῶ (για τίποτα....ο νους μου)· κατά τον Νεοπτόλεμο η άθλια τύχη του Φιλοκτήτη οφείλεται σε θεία παρέμβαση. |
193-194 |
και τά παθήματα..... ἐπέβη (θεοσταλμένες συμφορές.... σκληρόκαρδη)· τα παθήματα του Φιλοκτήτη οφείλονται στη νύμφη Χρύση, που είχε το ιερό της στο ομώνυμο νησί, κοντά στη Λήμνο. Εκεί θυσίασε ο Ηρακλής, όταν εκστράτευσε στην Τροία. Εκεί έπρεπε να θυσιάσουν και οι Έλληνες, για να κυριέψουν την ίδια πόλη. Ο Φιλοκτήτης, που στάλθηκε, για να θυσιάσει στη Χρύση, δαγκώθηκε από το ιερό φίδι που φύλαγε τον βωμό. |
|
|
|
Γ΄ Σύστημα
|
|
στροφή γ΄ |
|
|
201 |
εὔστομ'..... παῖ (σώπασε.... παιδί μου)· η φράση που συνήθως συνδέεται με τελετουργική σιωπή, εδώ δηλώνει την κρισιμότητα της περίστασης. |
201-202 |
προὐφάνη.... τειρομένου (ακούστηκε.... τον τρώει ο πόνος)· ο χορός ακούει πρώτος τις κραυγές του Φιλοκτήτη που έρχεται από το μονοπάτι. Ο Κορυφαίος, που στέκεται στο μέσο της ορχήστρας στραμμένος προς τη σκηνή, μπορεί να ακούει καλύτερα από τον Νεοπτόλεμο. |
203-209 |
ἤ που τῆδ'.... θροεῖ γὰρ (σαν κατά δω....ξεκάθαρα)· ο χορός στρέφεται προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Δείχνει με έντονες κινήσεις προς το μονοπάτι, από το οποίο ακούγεται ο Φιλοκτήτης. |
|
|
|
αντιστροφή γ΄
|
|
|
210 |
ἀλλ' ἔχε (όμως....πρόσεχε)· προτροπή του χορού προς τον Νεοπτόλεμο να κρατήσει την ψυχραιμία του. |
210 |
λέγ' ὅ,τι (λέγε τι τρέχει)· ο Νεοπτόλεμος ανυπόμονος διακόπτει τον χορό. |
212-218 |
οὐ μολπάν.... δεινὸν (κι ούτε τραγούδια....φοβερή η κραυγή του)· με τα λόγια του χορού, που δηλώνουν την ανησυχία του, παρουσιάζεται ο ήρωας πριν ακόμα εμφανιστεί ο ίδιος στη σκηνή. |
18. Χρήστος Γαρουφαλής. Θεατρικά προσωπεία. 1998. Σχέδιο. Ιδιωτική συλλογή.