| |
ΗΡΑΚΛΗΣ |
|
| |
|
|
| |
Μήπω γε, πρὶν ἂν τῶν ἡμετέρων |
|
| |
ἀΐῃς μύθων, παῖ Ποίαντος· |
1410 |
| |
φάσκειν δ' αὐδὴν τὴν Ἡρακλέους
ἀκοῇ τε κλύειν λεύσσειν τ' ὄψιν.
Τὴν σὴν δ' ἥκω χάριν οὐρανίας
ἕδρας προλιπὼν, |
|
|
τὰ Διός τε φράσων βουλεύματά σοι, |
|
|
κατερητύσων θ' ὁδὸν ἣν στέλλῃ·
σὺ δ' ἐμῶν μύθων ἐπάκουσον.
Καὶ πρῶτα μέν σοι τὰς ἐμὰς λέξω τύχας,
ὅσους πονήσας καὶ διεξελθὼν πόνους
|
|
|
ἀθάνατον ἀρετὴν ἔσχον, ὡς πάρεσθ' ὁρᾶν.
καὶ σοί, σάφ' ἴσθι, τοῦτ' ὀφείλεται παθεῖν,
ἐκ τῶν πόνων τῶνδ' εὐκλεᾶ θέσθαι βίον.
Ἐλθὼν δὲ σὺν τῷδ' ἀνδρὶ πρὸς τὸ Τρωϊκὸν
πόλισμα πρῶτον μὲν νόσου παύσῃ λυγρᾶς, |
1420 |
|
ἀρετῇ τε πρῶτος ἐκκριθεὶς στρατεύματος,
Πάριν μέν, ὃς τῶνδ' αἴτιος κακῶν ἔφυ,
τόξοισι τοῖς ἐμοῖσι νοσφιεῖς βίου,
πέρσεις τε Τροίαν, σκῦλά τ' ἐς μέλαθρα σὰ
πέμψεις, ἀριστεῖ' ἐκλαβὼν στρατεύματος, |
1425 |
|
Ποίαντι πατρὶ πρὸς πάτρας Οἴτης πλάκα.
Ἃ δ' ἂν λάβῃς σὺ σκῦλα τοῦδε τοῦ στρατοῦ,
τόξων ἐμῶν μνημεῖα πρὸς πυρὰν ἐμὴν
κόμιζε. Καὶ σοὶ ταῦτ', Ἀχιλλέως τέκνον,
παρῄνεσ'· οὔτε γὰρ σὺ τοῦδ' ἄτερ σθένεις |
1430 |
|
ἑλεῖν τὸ Τροίας πεδίον οὔθ' οὗτος σέθεν.
ἀλλ' ὡς λέοντε συννόμω φυλάσσετον
οὗτος σὲ καὶ σὺ τόνδ'. Ἐγὼ δ' Ἀσκληπιὸν
παυστῆρα πέμψω σῆς νόσου πρὸς Ἴλιον.
Τὸ δεύτερον γὰρ τοῖς ἐμοῖς αὐτὴν χρεὼν |
1435 |
|
τόξοις ἁλῶναι. Τοῦτο δ' ἐννοεῖσθ', ὅταν
πορθῆτε γαῖαν, εὐσεβεῖν τὰ πρὸς θεούς·
ὡς τἄλλα πάντα δεύτερ' ἡγεῖται πατὴρ
Ζεύς. Οὐ γὰρ ηὑσέβεια συνθνῄσκει βροτοῖς·
κἂν ζῶσι κἂν θάνωσιν, οὐκ ἀπόλλυται. |
1440 |
| ΦΙ. |
Ὦ φθέγμα ποθεινὸν ἐμοὶ πέμψας,
χρόνιός τε φανείς,
οὐκ ἀπιθήσω τοῖς σοῖς μύθοις. |
1445 |
| 1410 |
ἀΐω |
ακούω |
| |
φάσκειν (αντί φάσκε) |
να ξέρεις (εδώ) |
| |
αὐδὴ |
φωνή |
| |
ἀκοῇ τε κλύειν (πλέον.)
λεύσσειν τ' ὄψιν
|
ότι και ακούς και βλέπεις το πρόσωπο |
| |
τὴν σὴν δ' ἥκω χάριν |
έχω έρθει για χάρη σου |
|
κατερητύσων.... στέλλῃ |
για να σταματήσω το ταξίδι που ξεκινάς |
| |
ὅσους..... πόνους (επξγ.
στο τύχας) |
αφού έφερα σε πέρας τόσους άθλους |
| |
ἀθάνατον ἀρετὴν |
αθάνατη δόξα |
| 1420 |
ὡς πάρεσθ' ὁρᾶν |
όπως μπορείς να δεις |
| |
τοῦτ' ὀφείλεται παθεῖν
|
αυτό είναι πεπρωμένο να πάθεις |
| |
εὐκλεᾶ θέσθαι (τίθεμαι)
βίον |
να κάνεις ένδοξη τη ζωή σου |
| |
σὺν τῷδε ἀνδρὶ |
= τῷ Νεοπτολέμῳ
|
| |
πόλισμα |
πόλη |
| |
λυγρὰ νόσος |
φριχτή αρρώστια |
| |
ἐκκριθεὶς (ἐκκρίνομαι) |
αφού διακρίθηκα |
| |
νοσφιεῖς (νοσφίζω =
χωρίζω) βίον |
θα του στερήσεις τη ζωή, θα τον σκοτώσεις |
| |
πέρσεις (πέρθω) |
θα κυριεύσεις |
| |
σκῦλα |
τα λάφυρα, τα όπλα των σκοτωμένων εχθρών |
| |
ἀριστεῖ(α), τὰ |
τα βραβεία της αρετής (που δίνονταν στους ήρωες από τα κοινά λάφυρα) |
| 1430 |
πρὸς....Οἴτης πλάκα |
στην πατρική γη της Οίτης |
| |
τόξων ἐμῶν μνημεῖα |
σε ανάμνηση των τόξων μου |
| |
καὶ..... παρῄνεσ'(α) |
και σ' εσένα δίνω αυτή τη συμβουλή |
| |
τοῦδ' ἄτερ (αναστρ. πρόθ.) |
χωρίς αυτόν (τον Φιλοκτήτη) |
| |
σέθεν (ενν. ἄτερ) |
χωρίς εσένα |
| |
ὡς.... συννόμω φυλάσσετον
(προστ. δυϊκ. αρ.) |
σαν δυο λιοντάρια που βόσκουν μαζί ας παραστέκει |
| |
παυστῆρα σῆς νόσου |
για να σε θεραπεύσει από την αρρώστια |
| |
τὸ δεύτερον..... ἁλῶναι |
είναι μοιραίο για δεύτερη φορά να κυριεύσεις με τα τόξα μου αυτή (την Τροία) |
| 1440 |
τοῦτο ἐννοεῖσθ' (προστ.) |
να έχετε στο νου σας το εξής |
| |
δεύτερα ἡγεῖται |
τα θεωρεί κατώτερα |
| |
φθέγμα ποθεινόν |
περιπόθητη φωνή |
| |
χρόνιος (επιρρ. κατηγ.)
φανεὶς
|
που φάνηκες ύστερα από χρόνια |
