| ΧΟ. |
Τί δρῶμεν; Ἐν σοὶ καὶ τὸ πλεῖν ἡμᾶς, ἄναξ,
ἤδη 'στὶ καὶ τοῖς τοῦδε προσχωρεῖν λόγοις. |
|
| ΝΕ. |
Ἐμοὶ μὲν οἶκτος δεινὸς ἐμπέπτωκέ τις
τοῦδ' ἀνδρὸς οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλὰ καὶ πάλαι. |
965 |
| ΦΙ. |
Ἐλέησον, ὦ παῖ, πρὸς θεῶν, καὶ μὴ παρῇς
σαυτοῦ βροτοῖς ὄνειδος ἐκκλέψας ἐμέ. |
|
| ΝΕ. |
Οἴμοι, τί δράσω; Μή ποτ' ὤφελον λιπεῖν
|
|
| |
τὴν Σκῦρον· οὕτω τοῖς παροῦσιν ἄχθομαι. |
970 |
| ΦΙ. |
Οὐκ εἶ κακὸς σύ· πρὸς κακῶν δ' ἀνδρῶν μαθὼν
ἔοικας ἥκειν αἰσχρά. Νῦν δ' ἄλλοισι δοὺς
οἷς εἰκός, ἔκπλει, τἄμ' ἐμοὶ μεθεὶς ὅπλα. |
|
| ΝΕ. |
Τί δρῶμεν, ἄνδρες; ΟΔ. Ὦ κάκιστ' ἀνδρῶν, τί δρᾷς; |
|
| |
Οὐκ εἶ μεθεὶς τὰ τόξα ταῦτ' ἐμοί, πάλιν; |
975 |
| ΦΙ. |
Οἴμοι, τίς ἁνήρ; Ἆρ' Ὀδυσσέως κλύω; |
|
| ΟΔ. |
Ὀδυσσέως, σάφ' ἴσθ', ἐμοῦ γ', ὃν εἰσορᾷς. |
|
| ΦΙ. |
Οἴμοι· πέπραμαι κἀπόλωλ'· ὅδ' ἦν ἄρα
ὁ ξυλλαβών με κἀπονοσφίσας ὅπλων. |
|
| ΟΔ. |
Ἐγώ, σάφ' ἴσθ', οὐκ ἄλλος· ὁμολογῶ τάδε. |
980 |
| ΦΙ. |
Ἀπόδος, ἄφες μοι, παῖ, τὰ τόξα. ΟΔ. Τοῦτο μέν,
οὐδ' ἢν θέλῃ, δράσει ποτ'· ἀλλὰ καὶ σὲ δεῖ
στείχειν ἅμ' αὐτοῖς, ἢ βίᾳ στελοῦσί σε. |
|
| ΦΙ. |
Ἔμ', ὦ κακῶν κάκιστε καὶ τόλμης πέρα, |
|
| |
οἵδ' ἐκ βίας ἄξουσιν; ΟΔ.Ἢν μὴ ἕρπῃς ἑκών. |
985 |
| ΦΙ. |
Ὦ Λημνία χθὼν καὶ τὸ παγκρατὲς σέλας
Ἡφαιστότευκτον, ταῦτα δῆτ' ἀνασχετά,
εἴ μ' οὗτος ἐκ τῶν σῶν ἀπάξεται βίᾳ; |
|
| ΟΔ. |
Ζεύς ἐσθ', ἵν' εἰδῇς, Ζεύς, ὁ τῆσδε γῆς κρατῶν, |
|
| |
Ζεύς, ᾧ δέδοκται ταῦθ'· ὑπηρετῶ δ' ἐγώ. |
990 |
| ΦΙ. |
Ὦ μῖσος, οἷα κἀξανευρίσκεις λέγειν·
θεοὺς προτείνων τοὺς θεοὺς ψευδεῖς τίθης. |
|
| ΟΔ. |
Οὔκ, ἀλλ' ἀληθεῖς. Ἡ δ' ὁδὸς πορευτέα. |
|
| ΦΙ. |
Οὔ φημ' .ΟΔ. Ἐγὼ δέ φημι· πειστέον τάδε. |
|
| ΦΙ. |
Οἴμοι τάλας. Ἡμᾶς μὲν ὡς δούλους σαφῶς |
995 |
| |
πατὴρ ἄρ' ἐξέφυσεν, οὐδ' ἐλευθέρους. |
|
| ΟΔ. |
Οὔκ, ἀλλ' ὁμοίους τοῖς ἀρίστοισιν, μεθ' ὧν
Τροίαν σ' ἑλεῖν δεῖ καὶ κατασκάψαι βίᾳ. |
|
| ΦΙ. |
Οὐδέποτέ γ'· οὐδ' ἢν χρῇ με πᾶν παθεῖν κακόν, |
|
| |
ἕως ἂν ᾖ μοι γῆς τόδ' αἰπεινὸν βάθρον. |
1000 |
| ΟΔ. |
Τί δ' ἐργασείεις;ΦΙ.Κρᾶτ' ἐμὸν τόδ' αὐτίκα
πέτρᾳ πέτρας ἄνωθεν αἱμάξω πεσών. |
|
| ΟΔ. |
Ξυλλάβετέ γ' αὐτόν· μὴ 'πὶ τῷδ' ἔστω τάδε. |
|
| ΦΙ. |
Ὦ χεῖρες, οἷα πάσχετ' ἐν χρείᾳ φίλης |
|
| |
νευρᾶς, ὑπ' ἀνδρὸς τοῦδε συνθηρώμεναι.
Ὦ μηδὲν ὑγιὲς μηδ' ἐλεύθερον φρονῶν,
οἷ' αὖ μ' ὑπῆλθες, ὥς μ' ἐθηράσω, λαβὼν
πρόβλημα σαυτοῦ παῖδα τόνδ' ἀγνῶτ' ἐμοί,
ἀνάξιον μὲν σοῦ, κατάξιον δ' ἐμοῦ, |
1005 |
| |
ὃς οὐδὲν ᾔδει πλὴν τὸ προσταχθὲν ποεῖν,
δῆλος δὲ καὶ νῦν ἐστιν ἀλγεινῶς φέρων
οἷς τ' αὐτὸς ἐξήμαρτεν οἷς τ' ἐγὼ 'παθον.
Ἀλλ' ἡ κακὴ σὴ διὰ μυχῶν βλέπουσ' ἀεὶ
ψυχή νιν ἀφυῆ τ' ὄντα κοὐ θέλονθ' ὅμως |
1010 |
| |
εὖ προὐδίδαξεν ἐν κακοῖς εἶναι σοφόν.
Καὶ νῦν ἔμ', ὦ δύστηνε, συνδήσας νοεῖς
ἄγειν ἀπ' ἀκτῆς τῆσδ', ἐν ᾗ με προὐβάλου
ἄφιλον, ἐρῆμον, ἄπολιν, ἐν ζῶσιν νεκρόν.
Φεῦ.
Ὄλοιο· καί σοι πολλάκις τόδ' ηὐξάμην. |
1015 |
|
Ἀλλ', οὐ γὰρ οὐδὲν θεοὶ νέμουσιν ἡδύ μοι,
σὺ μὲν γέγηθας ζῶν, ἐγὼ δ' ἀλγύνομαι
τοῦτ' αὔθ', ὅτι ζῶ σὺν κακοῖς πολλοῖς τάλας,
γελώμενος πρὸς σοῦ τε καὶ τῶν Ἀτρέως
διπλῶν στρατηγῶν, οἷς σὺ ταῦθ' ὑπηρετεῖς. |
1020 |
|
Καίτοι σὺ μὲν κλοπῇ τε κἀνάγκῃ ζυγεὶς
ἔπλεις ἅμ' αὐτοῖς, ἐμὲ δὲ τὸν πανάθλιον
ἑκόντα πλεύσανθ' ἑπτὰ ναυσὶ ναυβάτην
ἄτιμον ἔβαλον, ὡς σὺ φῄς, κεῖνοι δὲ σέ.
Καὶ νῦν τί μ' ἄγετε; Τί μ' ἀπάγεσθε; Τοῦ χάριν; |
1025 |
|
ὃς οὐδέν εἰμι καὶ τέθνηχ' ὑμῖν πάλαι.
Πῶς, ὦ θεοῖς ἔχθιστε, νῦν οὐκ εἰμί σοι
χωλός, δυσώδης; Πῶς θεοῖς ἔξεστ', ἐμοῦ
πλεύσαντος, αἴθειν ἱερά; Πῶς σπένδειν ἔτι;
Αὕτη γὰρ ἦν σοι πρόφασις ἐκβαλεῖν ἐμέ. |
1030 |
|
Κακῶς ὄλοισθ'· ὀλεῖσθε δ' ἠδικηκότες
τὸν ἄνδρα τόνδε, θεοῖσιν εἰ δίκης μέλει.
Ἔξοιδα δ' ὡς μέλει γ'· ἐπεὶ οὔποτ' ἂν στόλον
ἐπλεύσατ' ἂν τόνδ' οὕνεκ' ἀνδρὸς ἀθλίου,
εἰ μή τι κέντρον θεῖον ἦγ' ὑμᾶς ἐμοῦ. |
1035 |
|
Ἀλλ', ὦ πατρῴα γῆ θεοί τ' ἐπόψιοι,
τείσασθε τείσασθ' ἀλλὰ τῷ χρόνῳ ποτὲ
ξύμπαντας αὐτούς, εἴ τι κἄμ' οἰκτίρετε.
ὡς ζῶ μὲν οἰκτρῶς, εἰ δ' ἴδοιμ' ὀλωλότας
τούτους, δοκοῖμ' ἂν τῆς νόσου πεφευγέναι. |
1040 |
| ΧΟ. |
Βαρύς τε καὶ βαρεῖαν ὁ ξένος φάτιν
|
1045 |
|
τήνδ' εἶπ', Ὀδυσσεῦ, κοὐχ ὑπείκουσαν κακοῖς. |
|
| ΟΔ. |
Πόλλ' ἂν λέγειν ἔχοιμι πρὸς τὰ τοῦδ' ἔπη,
εἴ μοι παρείκοι· νῦν δ' ἑνὸς κρατῶ λόγου. |
|
|
Οὗ γὰρ τοιούτων δεῖ, τοιοῦτός εἰμ' ἐγώ· |
|
|
χὤπου δικαίων κἀγαθῶν ἀνδρῶν κρίσις, |
1050 |
|
οὐκ ἂν λάβοις μου μᾶλλον οὐδέν' εὐσεβῆ.
Νικᾶν γε μέντοι πανταχοῦ χρῄζων ἔφυν,
πλὴν εἰς σέ· νῦν δὲ σοί γ' ἑκὼν ἐκστήσομαι.
Ἄφετε γὰρ αὐτόν, μηδὲ προσψαύσητ' ἔτι· |
|
|
ἐᾶτε μίμνειν. Οὐδὲ σοῦ προσχρῄζομεν,
τά γ' ὅπλ' ἔχοντες ταῦτ'· ἐπεὶ πάρεστι μὲν
Τεῦκρος παρ' ἡμῖν, τήνδ' ἐπιστήμην ἔχων,
ἐγώ θ', ὃς οἶμαι σοῦ κάκιον οὐδὲν ἂν
τούτων κρατύνειν, μηδ' ἐπιθύνειν χερί. |
1055 |
|
Τί δῆτα σοῦ δεῖ; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν·
ἡμεῖς δ' ἴωμεν· καὶ τάχ' ἂν τὸ σὸν γέρας
τιμὴν ἐμοὶ νείμειεν, ἣν σὲ χρῆν ἔχειν. |
1060 |
| ΦΙ. |
Οἴμοι· τί δράσω δύσμορος; Σὺ τοῖς ἐμοῖς
ὅπλοισι κοσμηθεὶς ἐν Ἀργείοις φανῇ; |
|
| ΟΔ. |
Μή μ' ἀντιφώνει μηδέν, ὡς στείχοντα δή. |
1065 |
| ΦΙ. |
Ὦ σπέρμ' Ἀχιλλέως, οὐδὲ σοῦ φωνῆς ἔτι
γενήσομαι προσφθεγκτός, ἀλλ' οὕτως ἄπει; |
|
| ΟΔ. |
Χώρει σύ· μὴ πρόσλευσσε, γενναῖός περ ὤν,
ἡμῶν ὅπως μὴ τὴν τύχην διαφθερεῖς. |
|
| ΦΙ. |
Ἦ καὶ πρὸς ὑμῶν ὧδ' ἐρῆμος, ὦ ξένοι,
λειφθήσομαι δὴ κοὐκ ἐποικτιρεῖτέ με; |
1070 |
| ΧΟ. |
Ὅδ' ἐστὶν ἡμῶν ναυκράτωρ ὁ παῖς· ὅσ' ἂν
οὗτος λέγῃ σοι, ταῦτά σοι χἠμεῖς φαμεν. |
|
| ΝΕ. |
Ἀκούσομαι μὲν ὡς ἔφυν οἴκτου πλέως
|
|
|
πρὸς τοῦδ'· ὅμως δὲ μείνατ', εἰ τούτῳ δοκεῖ, |
1075 |
|
χρόνον τοσοῦτον, εἰς ὅσον τά τῆς νεὼς
στείλωσι ναῦται καὶ θεοῖς εὐξώμεθα.
Χοὖτος τάχ' ἂν φρόνησιν ἐν τούτῳ λάβοι
λῴω τιν' ἡμῖν. Νὼ μὲν οὖν ὁρμώμεθον, |
|
|
ὑμεῖς δ', ὅταν καλῶμεν, ὁρμᾶσθαι ταχεῖς. |
1080 |
ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
| 963 |
ἐν σοί (ἐστι) |
από σένα εξαρτάται |
| |
καὶ τὸ πλεῖν ἡμᾶς.....
καὶ (τὸ) προσχωρεῖν
|
ή να αποπλεύσουμε.....ή να συμφωνήσουμε (και να τον πάμε στην πατρίδα) |
| |
οἶκτος δεινὸς |
δυνατή συμπόνια |
| |
μὴ παρῇς (παρίημι) |
μην αφήσεις |
| |
ὄνειδος
|
μομφή, ψεγάδι, κακή φήμη |
| |
ἐκκλέψας με
|
ότι μ' εξαπάτησες |
|
μήποτ' ὤφελον λιπεῖν)
(ευχή ανεκπλήρωτη |
μακάρι να μην άφηνα ποτέ |
| 970 |
ἄχθομαι (<ἄχθος = βάρος) |
υποφέρω |
| |
ἔοικας ἥκειν (= ἥκεις ὡς
ἔοικεν)
|
έφτασες, όπως φαίνεται |
| |
πρὸς κακῶν... αἰσχρὰ |
έφτασες, όπως φαίνεται, στις ατιμίες δασκαλεμένος από κακούς ανθρώπους |
| |
δοὺς (ενν. τὰ αἰσχρὰ) |
αφήνοντας σ' άλλους αυτά (τις αισχρές πράξεις) |
| |
οἷς εἰκὸς (ενν. ἐστι
διδόναι) |
σ' αυτούς που τους ταιριάζουν |
| |
ἐμοὶ μεθεὶς (μεθίημι)
|
αφού μου δώσεις πίσω |
| |
οὐκ εἶ πάλιν (εκφράζει
προσταγή) |
δε θα έλθεις πίσω, έλα πίσω |
| |
Ὀδυσσέως (ενν. κλύεις) |
ακούς τη φωνή του Οδυσσέα |
| |
πέπραμαι (πιπράσκομαι) |
έχω πουληθεί, έχω προδοθεί |
| |
ὅδ' ἦν ἄρα ὁ ξυλλαβών με |
αυτός ήταν λοιπόν που με παγίδευσε |
| |
ἀπονοσφίζω |
αποστερώ, αφαιρώ, αρπάζω |
| 980 |
ὁμολογῶ τάδε
|
το παραδέχομαι |
| |
οὐδ' ἢν θέλῃ, δράσει
(= οὐ δράσει καὶ ἤν θέλῃ) |
δε θα μπορέσει να το κάμει, ακόμη και να θέλει |
| |
στείχω |
βαδίζω, έρχομαι |
| |
ἅμ' αὐτοῖς
|
δηλ. τοῖς τόξοις
|
| |
στελοῦσί σε |
δηλ. ο Νεοπτόλεμος και οι ναύτες |
| |
τόλμης πέρα |
πέρα από κάθε τόλμη, θρασύτατε |
| |
ἕρπω |
σύρομαι, ακολουθώ |
| |
παγκρατὲς σέλας
Ἡφαιστότευκτον |
παντοδύναμες φλόγες του Ηφαίστου· |
| |
ταῦτα δῆτ' ἀνασχετὰ |
μπορείτε λοιπόν να τ' ανεχθείτε αυτά |
| |
ἐκ τῶν σῶν (ενν. κόλπων) |
από τα μέρη σας |
| 990 |
ᾧ δέδοκται ταῦθ' |
που έχει αποφασίσει αυτά |
| |
ὦ μίσος (σχ. μετωνυμίας) |
αντί ὦ μισητὲ
|
| |
οἷα κἀξανευρίσκεις λέγειν |
τι είν' αυτά που βρίσκεις και λες |
| |
τοὺς θεοὺς ψευδεῖς τίθης
|
εμφανίζεις τους θεούς ψεύτες |
| |
ἡ δ' ὁδὸς πορευτέα (σοι) |
όμως πρέπει να κάνεις το ταξίδι |
| |
οὐ φημὶ-φημὶ |
αρνούμαι-σε προστάζω· έντονη αντίθεση |
| |
πειστέον (ενν. σοι) τάδε
(= δεῖ σε πείθεσθαι τάδε)
|
πρέπει να υπακούσεις σ' αυτά |
| |
ἡμᾶς (= με) μὲν
|
εμάς· υπάρχουν δηλ. και άλλοι που δε γεννήθηκαν δούλοι |
| |
οὐ (ενν. ἐξέφυσε δούλους) |
δε σε γέννησε δούλο |
| |
ἑλεῖν (αἱρέω -ῶ) σ'(ε) |
να κυριεύσεις |
| |
οὐδέποτέ γ' (= οὐδέποτε
τοῦτο γενήσεται ή οὐδέποτε
μεθ' ὑμῶν Τροίαν
κατασκάψω)
|
ποτέ δε θα γίνει αυτό (δηλ. να καταστρέψω μαζί σας την Τροία) |
| 1000 |
ἕως ἂν ᾖ μοι....βάθρον
|
όσον καιρό κατοικία μου θα είναι αυτός ο απόκρημνος βραχώδης τόπος |
| |
τί δ' ἐργασείεις
|
και τι θα κάνεις |
| |
κρᾶτ(α), τὸ (συνήθως άκλιτο) |
το κεφάλι |
| |
αἱμάσσω (<αἷμα)
|
κάνω να ματώσει, τραυματίζω |
| |
κρᾶτ'...πεσὼν (= πεσὼν
αὐτίκα ἄνωθεν πέτρας
αἱμάξω πέτρᾳ τόδ' έμόν
κρᾶτα) |
θα γκρεμιστώ από ψηλά και θα συντρίψω το κεφάλι μου στα βράχια |
| |
μὴ (ἐ)'πὶ τῷδ' ἔστω
τάδε (= μὴ ἔστω ἐπὶ
τῷ Φιλοκτήτῃ ἡ ἐξουσία
τοῦ κατακρημνίζεσθαι Σχολ.) |
για να μη μπορεί να το κάνει αυτό (δηλ. να πέσει από το βράχο) |
| |
ἐν χρείᾳ
|
αφού στερηθήκατε |
| |
νευρά, ἡ
|
η νευρά του τόξου, το τόξο |
| |
συνθηρώμεναι (χεῖρες) |
χέρια που σας πιάσαν και σας δέσαν σαν θήραμα |
| |
ὑγιὲς |
τίμιο |
| |
φρονῶ (<φρὴν = νους) |
έχω στο μυαλό μου, έχω μέσα μου |
| |
οἷ' αὖ μ' ὑπῆλθες
|
πώς μ' εξαπάτησες πάλι |
| |
θηράομαι -ῶμαι |
πιάνομαι στα δίχτυα (σαν θήραμα) |
| |
πρόβλημα
|
(εδώ) προπέτασμα, δόλωμα |
| |
ἀγνὼς -ῶτος
|
άγνωστος |
| |
ἀνάξιος
|
δεν σου αξίζει |
| |
κατάξιος |
μου αξίζει |
| 1010 |
οὐδέν....πλὴν |
συνήθως λέγεται: οὐδὲν ἄλλο πλὴν |
| |
ἀλγεινῶς φέρων (αντί
ἀγανακτῶν) |
ότι αγανακτεί, λυπάται |
| |
διὰ μυχῶν βλέπουσα
|
που βλέπει από τα μύχια βάθη |
| |
ἀφυῆ τ' ὄντα
|
αν και είναι άδολο από τη φύση του |
| |
κοὐ θέλονθ'..... σοφὸν
|
και παρ' όλο που το ίδιο δεν το θέλει, όμως από πριν καλά το δίδαξε να είναι επιτήδειο στο κακό |
| |
συνδήσας (συνδέω -ῶ)
|
αφού μ' έδεσες |
| |
ἐν ᾗ με προὐβάλου |
στην οποία έβαλες να με πετάξουν |
| |
ἄπολις |
εξόριστος |
| |
ἐν ζῶσιν νεκρὸν
|
νεκρό ανάμεσα σε ζωντανούς |
| |
ὄλοιο (ευχετ. ευκτ.) |
μακάρι να χαθείς (κατάρα) |
| 1020 |
οὐδὲν θεοί.....ἡδύ μοι |
χαρά καμιά δεν μου προσφέρουν οι θεοί |
| |
σὺ γέγηθας ζῶν (κτγρμ. μτχ.) |
εσύ χαίρεσαι τη ζωή σου |
| |
τοῦτ' αὔθ' (αναγκ. αίτιο) |
προσδιορίζει το ἀλγύνομαι |
| |
σὺν κακοῖς πολλοῖς
|
σε πολλές συμφορές, σε μεγάλα βάσανα |
| |
καίτοι κλοπῇ τε......ζυγεὶς |
αν και σε έβαλαν στο ζυγό (της εκστρατείας) με απάτη και εξαναγκασμό |
| |
ἑπτὰ ναυσὶ (δοτ. αντικ.)
ναυβάτην
|
κυβερνήτης επτά πλοίων |
| |
κεῖνοι δὲ σὲ (= ἐκεῖνοι
δὲ φασὶν ὡς σὺ φὴς ἐμὲ
ἄτιμον ἔβαλες) |
εκείνοι όμως ισχυρίζονται ότι μ' έδιωξες ατιμασμένο, όπως λες εσύ |
| |
τί μ' ἄγετε
|
γιατί με παίρνετε βίαια |
| |
τί μ' ἀπάγεσθε |
για ποιο σκοπό μ' αρπάζετε από δω |
| 1030 |
ὑμῖν (δοτ. κρίν. προσ.) |
για σας |
| |
αἴθω τὰ ἱερὰ |
καίω ιερά σφάγια, προσφέρω θυσίες |
| |
αὕτη
|
δηλ. η πληγή μου |
| |
πρόφασις
|
αφορμή, αιτία |
| |
κακῶς ὄλοισθ'(ε)· ὀλεῖσθε
δ' ἠδικηκότες (αιτ. μτχ.)
τὸν ἄνδρα τόνδε (= ἐμὲ) |
κακό τέλος νάχετε· και θα το έχετε, γιατί μ' έχετε αδικήσει· |
| |
ἔξοιδα δ' ὡς μέλει γ'
(ενν. θεοῖς δίκη) |
και γνωρίζω ότι φροντίζουν βέβαια |
| |
κέντρον θεῖον....ἐμοῦ
(γεν. αντικ.) |
θεϊκή βουλή σας έσπρωξε σε μένα |
| 1040 |
ἐπόψιος |
αυτός που παρακολουθεί τα πάντα από ψηλά, παντεπόπτης |
| |
τείσασθε (προστ. αορ. του
τίνομαι) |
τιμωρήστε, εκδικηθείτε |
| |
ἀλλὰ
|
προηγείται η ενν. φράση: εἰ μὴ εὐθὺς |
| |
ὡς (αιτιολ.) |
γιατί |
| |
πεφευγέναι τῆς νόσου
(= ἀπηλλάχθαι της νόσου)
|
ότι έχω θεραπευτεί από την αρρώστια |
| |
φάτις (< φημὶ)
|
λόγος, λέξη, (εδώ) κατάρα |
| |
τήνδ'(ε) |
μόλις τώρα |
| |
κοὐχ ὑπείκουσαν κακοῖς
(= κοὐχ ὑπείκει ὁ ξένος
τοῖς κακοῖς) |
και δεν υποχωρεί στις συμφορές του |
| |
εἴ μοι παρείκοι (απρόσ.) |
αν μπορούσα, αν είχα καιρό |
| |
ἑνὸς κρατῶ λόγου
|
ένα λόγο μπορώ να πω |
|
οὗ τοιούτων δεῖ |
όπου χρειάζονται τέτοιοι (δηλ. δόλιοι, πανούργοι) |
| 1050 |
κρίσις (ενν. ἐστὶ) |
δοκιμασία, εξέταση |
| |
μου (γεν. συγκρ.) |
από μένα |
| |
νικᾶν χρῄζων ἔφυν |
από τη φύση μου θέλω να νικώ |
| |
ἐξίσταμαι |
υποχωρώ |
| |
οὐδὲ σοῦ προσχρῄζομεν
|
δε σε χρειαζόμαστε πια |
| |
πάρεστι παρ' ἡμῖν
|
βρίσκεται κοντά μας, είναι στον στρατό μας |
| |
ἐπιστήμην ἔχων
|
που κατέχει την τέχνη |
| |
σοῦ κάκιον οὐδὲν
|
καθόλου χειρότερα από σένα, εξίσου καλά με σένα |
| |
κρατύνω (<κράτος)
|
στερεώνω, διευθύνω, χειρίζομαι |
| |
ἐπιθύνω |
διευθύνω, σημαδεύω εύστοχα |
| 1060 |
τί δῆτα σοῦ δεῖ
|
τι ανάγκη λοιπόν σ' έχουμε |
| |
γέρας, τὸ
|
βραβείο, τιμή |
| |
κοσμέομαι -οῦμαι |
στολίζομαι |
| |
ἀντιφωνῶ τινα
|
απευθύνω τον λόγο σε κάποιον |
| |
ὡς στείχοντα (αιτ. μτχ.) |
γιατί φεύγω |
| |
οὐδὲ γενήσομαι
προσφθεγκτὸς (= οὐδὲ
προσφωνηθῆναι ἄξιος, Σχολ.) |
δε θα μου μιλήσεις |
| |
ἀλλ' οὕτως ἄπει
|
μα έτσι χωρίς μιλιά θα φύγεις |
| |
προσλεύσσω
|
προσβλέπω, κοιτάζω κάποιον |
| |
γενναῖος περ ὢν
|
αν και είσαι γενναίος (δηλ. το λέει η καρδιά σου) |
| |
τύχη
|
ευνοϊκή έκβαση, επιτυχία |
| 1070 |
πρὸς ὑμῶν (ποιητ. αίτιο) |
από σας |
| |
ἐποικτίρω
|
αισθάνομαι οίκτο, σπλαχνίζομαι |
| |
ναυκράτωρ |
ναύαρχος |
| |
οἴκτου πλέως (= μεστὸς) |
γεμάτος συμπόνια |
| |
πρὸς τοῦδε |
από αυτόν (τον Οδυσσέα) |
| |
εἰ τούτῳ δοκεῖ (ενν. μεῖναι
ὑμᾶς) |
αν αυτός (ο Φιλοκτήτης) το θέλει |
| |
τὰ τῆς νεὼς στείλωσι
|
να ετοιμάσουν το καράβι |
| |
χοὖτος τάχ' ἂν...λῴω
(λῴονα) τιν' ἡμῖν |
κι αυτός μπορεί να πάρει κάποια φρόνιμη απόφαση για μας |
| |
ἐν τούτῳ (= τῷ χρόνῳ)
|
σ' αυτό το διάστημα |
| |
νὼ ὁρμώμεθον (α΄ πρόσ.
δυϊκ. αρ., υποτ.) |
εμείς οι δύο ας ξεκινήσουμε |
| 1080 |
ὁρμᾶσθαι (αντί προστ.) |
να ξεκινήσετε, να τρέξετε |
11. Φιλοκτήτης. Ερυθρόμορφη λήκυθος. Περίπου 430-420 π.Χ. Νέα Υόρκη, Metropolitan Museum.
12. Πρεσβεία Ελλήνων στον Φιλοκτήτη. Ποσειδωνιακός κρατήρας. 380-350 π.Χ. Συρακούσες, Museo Nazionale Archeologico.
|
