Την ώρα που ο χορός τελειώνει τον ύμνο του στον Διόνυσο, από την αριστερή πάροδο έρχεται ένας αγγελιοφόρος και διηγείται φοβερά γεγονότα. Στην ουσία μεταφέρει στη σκηνή εξωσκηνικές πληροφορίες. Έτσι εξασφαλίζεται η ενότητα της υπόθεσης.
| 1092-1093.
|
ἐξ ὅτου λευκὴν ἐκ μελαίνης τρίχα ἀμφιβάλλομαι· δηλαδή από τα νιάτα μου ως τα γηρατειά μου. |
| 1155-1160. |
Κάδμου πάροικοι....βροτοῖς (Του Κάδμου γείτονες.....τα γραμμένα)· με τον επίσημο χαιρετισμό του ο Αγγελιοφόρος αποκαλεί τους γέροντες του χορού πάροικους, δηλ. περιοίκους της Καδμείας, της ακρόπολης της Θήβας, που την έκτισε ο Κάδμος και την οχύρωσε ο Αμφίονας. |
| 1155. |
Ἀμφίονος· γιος του Δία και της Αντιόπης. Με τον δίδυμο αδελφό του Ζήθο κυρίευσαν τη Θήβα και περιτείχισαν την κάτω πόλη. Το όνομά της η πόλη το πήρε από τη γυναίκα του Ζήθου, τη Θήβη.
|
| 1156-1160. |
οὐκ ἔσθ'.... βροτοῖς (όσο κρατιέται στη ζωή.....θνητών τα γραμμένα)· η είδηση του Αγγελιοφόρου, αν και σοβαρή, επιβραδύνεται (retardatio) με επιδεξιότητα. Έτσι ο μονόλογός του για το ευμετάβολο της ανθρώπινης μοίρας καλύπτει δεκαέξι στίχους. |
| 1161-1164.
|
Κρέων γάρ......σπορᾷ (Ήταν, θαρρώ,....και θέριζε καρπούς)· η περίπτωση του Κρέοντα χρησιμοποιείται ως παράδειγμα που επιβεβαιώνει την άποψη για την αβεβαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Το ίδιο θέμα βρίσκουμε και στο εξόδιο τραγούδι του χορού στον Οιδίποδα Τύραννο.
![Το ευμετάβλητο της ανθρώπινης τύχης [Δραματική Ποίηση, Ευριπίδη «Ελένη»: στ. 786-795, Γ΄ Γυμνασίου]](extras/images/link_int.png "Το ευμετάβλητο της ανθρώπινης τύχης [Δραματική Ποίηση, Ευριπίδη «Ελένη»: στ. 786-795, Γ΄ Γυμνασίου]") ![Σιμωνίδης 6D 355P: ἄνθρωπος ἐών (παράλληλο κείμενο) [πηγή: Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα]](extras/images/link_ext.png "Σιμωνίδης 6D 355P: ἄνθρωπος ἐών (παράλληλο κείμενο) [πηγή: Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα]") 
|
| 1164. |
θάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ (έσπειρε καλά παιδιά και θέριζε καρπούς)· η ευτυχία στην οικογενειακή ζωή συνδέεται με τη γέννηση καλών παιδιών. |
| 1165-1167. |
τὰς γὰρ ἡδονάς....νεκρόν (όταν σκοτώσει τη χαρά.....νεκρό τον έχω)· μια ζωή χωρίς παιδιά, δηλαδή δυστυχισμένη, ισοδυναμεί με θάνατο. |
| 1173. |
τεθνᾶσιν (είναι νεκροί)· απροσδιόριστο και αινιγματικό, που δικαιολογεί τις επόμενες ερωτήσεις. |
| 1175-1177. |
Αἵμων....φόνου (Ο Αίμονας.....φρένιασε το φόνο)· η αυτοκτονία του Αίμονα προβάλλει ως πράξη εκδίκησης, προκειμένου να προκαλέσει στον πατέρα του συναισθήματα ενοχής και τύψεων για τις αδικίες που διέπραξε. |
| 1180-1182. |
καὶ μὴν ὁρῶ....περᾷ (μα να, τη δύστυχη.....είτε στην τύχη)· κατ' απαίτηση της θεατρικής οικονομίας, με την εμφάνιση της Ευρυδίκης, ο Αγγελιοφόρος αρχίζει να αποκαλύπτει τα γεγονότα. |
