| 1092-1093.
|
ἐξ ὅτου λευκὴν ἐκ μελαίνης τρίχα ἀμφιβάλλομαι· δηλαδή από τα νιάτα μου ως τα γηρατειά μου. |
| 1095-1097. |
ἔγνωκα.....ἐν δεινῷ πάρα· οι προφητείες του Τειρεσία (στ. 998-1032) οδηγούν τον Κρέοντα σε μεταστροφή· ωστόσο το δίλημμά του είναι δικαιολογημένο: ταλαντεύεται ανάμεσα στον φόβο της ντροπής και στον φόβο της συμφοράς. Ο Κρέων μεταπίπτει βαθμιαία σε τραγικό πρόσωπο. |
| 1098. |
εὐβουλίας δεῖ· ο χορός συνιστά στον Κρέοντα ό,τι και ο Τειρεσίας, δηλαδή να σκεφτεί σωστά. |
| 1100-1101. |
ἐλθὼν κόρην.....τάφον· η συμβολή του χορού είναι να ελευθερώσει την Αντιγόνη και να θάψει τον Πολυνείκη. Ο Κρέων όμως αντιστρέφει τη σειρά, πράγμα που θ' αποδειχθεί μοιραίο. |
| 1105-1106. |
οἴμοι.....οὐχὶ δυσμαχητέον· είναι χαρακτηριστική η κατάρρευση του εγωισμού του Κρέοντα· υποχρεώνεται από την ανάγκη να κάνει ο ίδιος ό,τι είχε απαγορεύσει να κάνουν οι άλλοι. |
| 1110. |
ἑλόντες εἰς ἐπόψιον τόπον· ο Κρέων δείχνει τον τόπο που βρισκόταν άταφο το πτώμα του Πολυνείκη. |
| 1111-1114. |
ἐγὼ δ'.....τὸν βίον τελεῖν· με την ήττα του ο Κρέων αναγνωρίζει ότι οι καθεστώτες νόμοι, τους οποίους πρέπει καθένας να τηρεί, είναι κάτι διαφορετικό από τους προκειμένους νόμους, δηλ. τις εφήμερες διαταγές, που με τόσο πείσμα είχε προβάλει νωρίτερα ο ίδιος. |
