Η Δάφνη πήγε να μείνει λίγες μέρες στο σπίτι της γιαγιάς. Της αρέσει πολύ να είναι μαζί της, μα πιο πολύ της αρέσει να ακούει τις ιστορίες που της λέει.
Η γιαγιά έχει ένα άλμπουμ γεμάτο με φωτογραφίες. Η Δάφνη γυρίζει τις σελίδες και η γιαγιά θυμάται:
- Να, Δάφνη, βλέπεις εδώ! Είσαι εσύ σε αυτή τη φωτογραφία όταν ήσουν μωρό. Σου άρεσε πολύ να σου λέω το «ταχτιρντί» και να χορεύεις.

«Μπάντα». Έργο του ζωγράφου Γεωργίου Ιακωβίδη

- Τι είναι γιαγιά το ταχτιρντί;
- Όλες οι μητέρες, Δαφνούλα μου, αλλά ειδικά οι γιαγιάδες, όταν μας φέρνουν σπίτι το εγγονάκι, το χορεύουμε με ταχταρίσματα και του τραγουδάμε.
Να, άκου πως σου τραγουδούσα και συ λύγιζες και τέντωνες τα ποδαράκια σου, κούναγες τα χεράκια σου και ήσουν όλο χαρά.
Η γιαγιά τραγουδά το ταχτάρισμα και η Δάφνη θυμάται...

Αυτά τα παιχνιδοτράγουδα τα λέμε ταχταρίσματα και είναι, για όλους μας, ο πρώτος χορός που χορέψαμε.