36	36 Ιωάννης ο Χρυσόστομος:Πορεία γεμάτη αγώνες

O Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας. Πολύ μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Η μητέρα του Ανθούσα αφοσιώθηκε με πολλή αγάπη στο παιδί της. Από αυτή γνώρισε τη χριστιανική πίστη. Σπούδασε Pητορική και Θεολογία.

Αγάπησε την επιστήμη μα πάνω απ’ όλα αγάπησε το Χριστό. Βαφτίστηκε χριστιανός σε μεγάλη ηλικία και κατέφυγε στην έρημο όπου έζησε ασκητικά για έξι χρόνια. Αργότερα έγινε ιερέας και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το λαό για τη μεγάλη αγάπη που έδειξε στους φτωχούς. Καθημερινά περισσότεροι από τρεις χιλιάδες άστεγοι και φτωχοί έβρισκαν ένα πιάτο ζεστό φαγητό στα συσσίτια που είχε οργανώσει.

Για την αγία ζωή του, εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου και συνέχισε να δείχνει την αγάπη του προς τους φτωχούς. Ιδιαίτερα εντυπωσίαζαν το λαό οι θαυμάσιες ομιλίες του γι’ αυτό ονομάστηκε Χρυσόστομος. Με τους πλούσιους, που ήταν σκληροί και άδικοι απέναντι στους φτωχούς ή ζούσαν αμαρτωλή ζωή, ο Ιωάννης ήταν αυστηρός. Έφτασε, μάλιστα, να ελέγξει ακόμη και την αυτοκράτειρα Ευδοξία, γεγονός που ενόχλησε ιδιαίτερα όχι μόνο την αυτοκράτειρα αλλά και τους άρχοντες. Χρησιμοποιώντας τη δύναμή τους, τον εξόρισαν στα βάθη της Αρμενίας. Μετακινούμενος σε διάφορα μέρη πέθανε από τις κακουχίες. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους Αγίους της Εκκλησίας μας. Από τα σπουδαία κείμενα που έχει γράψει, γνωστότερο είναι η Θεία Λειτουργία που ψάλλεται στους ναούς τις περισσότερες Κυριακές του χρόνου.

Μαθαίνω τις λέξεις

Pητορική: Η τέχνη του να μιλάει κάποιος ωραία σε δημόσιους χώρους.

επιστήμη: Το σύνολο των γνώσεων.

συσσίτια: Γεύματα που προσφέρονται σε φτωχούς και άστεγους ανθρώπους.

Χρυσόστομος: Αυτός που έχει «χρυσό» στόμα, δηλαδή μιλάει πολύ όμορφα και με σοφία.

κακουχίες: Σωματική και ψυχική ταλαιπωρία.

Λόγια του Χρυσοστόμου

«…Κανείς δεν μπορεί να προοδεύσει στην αρετή, αν δεν είναι εξυπηρετικός στους αδελφούς του… Δεν είναι αρκετό να υψώνουμε τα χέρια μας στον ουρανό, πρέπει να τα απλώνουμε και στους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη…» Παραμονές της αναχώρησής του για την εξορία έλεγε: «…Είναι πολλά τα κύματα και σφοδρή η τρικυμία? αλλά δε φοβόμαστε μήπως καταποντιστούμε*. Ας σηκώνονται τα κύματα, δεν έχουν τη δύναμη να καταποντίσουν το πλοίο του Ιησού… Κανείς δε θα κατορθώσει να μας χωρίσει… ο Χριστός είναι μαζί μου, ποιον θα φοβηθώ; …»