ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

αδύν(ατο)

βλ(έπε)

θετ(ικός)

αθροιστ(ικό)

γεν(ική)

θηλ(υκό)

αιγυπτ(ιακός)

γραμμ(ατικός)

ιστ(ορικοί)

αιτ-ιατ(ική)

δευτερόκλ(ιτα)

ιων(ικό)

αιτιολογ(ικός)

δηλ(αδή)

κ(αι) α(κόλουθα) [ύστε­

αι(ώνας)

διαζευκτ(ικός)

ρα από αριθμό]

αμετάβ(ατο)

διάθ(εση)

κ(αι) ά(λλα)

αναδιπλ(ασιασμός)

δικατάλ(ηκτα)

κ(αι) α(λλού)

αναφορ(ικός)

δοτ(ική)

κ(αι) ε(ξης)

αντίθ(ετο)

δυϊκ(ός)

κ(αι) τ(α) λ(οιπά)

αντων(υμία)

ελλ-ην(ικός)

κατ-άλ(ηξη)

ανώμ(αλο)

εμπρόθ(ετος)

κατάλ(ογος)

αόρ(ιστος)

ενεργ-ητ(ικός)

καταχρηστ(ικός)

απαρ-έμφ(ατο)

ενεστ-ώτ(ας)

κάτ(οικος)

αποθετ(ικό)

ενεστ-ωτ(ικός)

κεφ(άλαιο)

απρόσ(ωπο)

εν-ικ(ός)

κλ-ητ(ική)

αριθμ-ητ(ικό)

ενν(οεῖται)

κλ-ίσ(η)

αρ-ιθμ(ός)

ενρινόλ(ηκτα)

κύρ(ιο)

αρσ-εν(ικό)

επίθ(ετο)

κυριολ(εκτικά)

αρχ(αίος)

επιθ(ετικός)

λ(έξη)

αρχ(ικός)

επίρρ(ημα)

λ(όγου) χ(άρη)

ασυναίρ(ετος)

επιρρ(ηματικός)

μέλλ-οντ(ας)

αττ(ικός)

επιφων(ήματα)

μέσ(ος)

αύξ(ηση)

επιφωνηματ(ικός)

μεταβ(ατικό)

αφηρημ(ένο)

ευκτ(ική)

μ(ε)τ(α)β(ατικό)

αφωνόλ(ηκτα)

εύχρ(ηστος)

μεταγ-εν(έστερος)

άχρ(ηστος)

θ(έμα)

μ(ε)τ(α)γ(ε)ν(έστερο)

αχώρ(ιστο)

θέμ(ατος)

μετάθ(εση)

βαρύτ(ονα)

θεματ(ικό)

μεταφορ(ικά)

μ(ε)τ(α)φ(ορικά)

περισπώμ(ενα)

συνήθ(ως)

μ(ετά) Χ(ριστόν)

περιφρ-αστ(ικός)

συνηρ-ημ(ένος)

μετ(οχή)

πίν(ακας)

συνθ-ετ(ικό)

μονολεκτ(ικός)

πλ-ηθ-υντ(ικός)

σύνθ(ετο)

Νεοελλ-ην(ική)

ποιητ(ικός)

συντ-ελ-εσμ(ένος)

Γραμμ(ατική)

πρόθ(εση)

συνών(υμα)

νεοελλ(ηνικός)

προσδ(ιορισμός)

τρικατάλ(ηκτα)

νεότ(ερα)

προσηγ-ορ(ικό)

υγρόλ(ηκτα)

οδοντ(ικός)

προστ-ακτ(ική)

υπερθ(ετικός)

Ο(ργανισμός) Ε(κδόσεως)

προσ-ωπ(ικός)

υπερσ-υντ-έλ(ικος)

Σ(χολικών) Β(ιβλίων)

πρόσ(ωπο)

υποθετ(ικός)

ομηρ(ικό)

προφ(έρεται)

υποκείμ(ενο)

όν(ομα)

προφ(ορά)

υποκορ(ιστικό)

ον-όμ(ατα)

π(ρο) Χ(ριστού)

υποσημ(είωση)

ον-ομ-αστ(ική)

ρ-ήμ(α)

υπ-οτ-ακτ(ική)

οξύτ(ονα)

ρ-ημ-ατ(ικός)

φων(ήεν)

ορθογραφ(ικός)

σ-ελ(ίδα)

φωνηεντόλ(ηκτα)

οριστ(ική)

σημ(είωση)

χαρακτ(ήρας)

ουδ-έτ(ερο)

σημασ(ία)

χρον(ικός)

ουσ-ιαστ(ικό)

σιγμόλ(ηκτα)

χρ(όνοι)

παθ-ητ(ικός)

σπάν(ια)

π(αρά)β(αλε)

σπαν(ιότερα)

παράγ(ωγα)

στερητ(ικό)

παραγωγ(ικός)

συγκρ(ιτικός)

π(αραδείγματος) χ(άρη)

συγχων(ευμένη)

παρακ-είμ(ενος)

συζ(υγία)

π(α)ρ(α)κ(εί)μ(ενος)

συμπερασματ(ικός)

§.παράγραφος

παρασύνθ(ετο)

σύμφ(ωνο)

§§ παράγραφοι

παρατ-ατ(ικός)

συμφωνόλ(ηκτα)

˘ θέση βραχύχρονου

π(α)ρ(α)τ(ατικός)

συναίρ(εση)

φωνήεντος

παραχωρητ(ικός)

σύνδ(εσμος)

¯ θέση μακρόχρονου

παροξύτ(ονα)

συνηθ(έστερα)

       φωνήεντος