«Η αντίληψη είναι και σκέψη, η λογική είναι και διαίσθηση, η παρατήρηση είναι και ανακάλυψη»
Ρ. Αρνχάιμ
1.1.α. Το φως μέσα από την επιστήμη Κάθε αντικείμενο γίνεται ορατό με το φως, γιατί αντανακλά ένα μέρος της ακτινοβολίας της φωτεινής πηγής, ενώ απορροφά την υπόλοιπη (Εικ. 1). Οι αρχαίοι Έλληνες στοχάστηκαν πολύ γύρω από το φως. Οι Πυθαγόρειοι στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. πίστευαν ότι κάθε ορατό αντικείμενο εκπέμπει ένα συνεχές ρεύμα σωματιδίων. Ο Αριστοτέλης (384-332 π.Χ.) πίστευε ότι το φως διαδίδεται με κάποια μορφή κυμάτων. Τόσους αιώνες μετά, οι δύο αυτές θεωρίες, λίγο πολύ τροποποιημένες, εξακολουθούν να λαμβάνονται υπόψη. Ο Άγγλος φυσικός Νεύτων το 1666 ανακάλυψε το χρωματικό φάσμα. Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, πέρασε μέσα από ένα πρίσμα μια λεπτή δέσμη λευκού φωτός και ρίχνοντας τις ακτίνες που βγήκαν από το πρίσμα επάνω σε μια οθόνη είδε το φάσμα των χρωμάτων: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, βαθύ μπλε και βιολέ, δηλαδή τα 7 χρώματα της ίριδας. Ύστερα πέρασε τις έγχρωμες δέσμες μέσα από ένα άλλο πρίσμα τοποθετημένο ανάποδα, με αποτέλεσμα να παραχθεί πάλι το αρχικό λευκό φως. Ο Αϊνστάιν το 1905 απέδειξε ότι η κυματική θεωρία είχε ατέλειες και μίλησε για τα φωτόνια, δηλαδή τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται το φως. Με μια πολύπλοκη θεωρία που λέγεται κβαντομηχανική, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι το φως δεν είναι παρά το μικρό ορατό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, το οποίο έχει κυματικά και σωματιδιακά χαρακτηριστικά. Με τη βοήθεια αυτής της «ορατής ενέργειας» μεταδίδεται στο ανθρώπινο μάτι η ομορφιά του σύμπαντος.
|
1.1.β. Το φως και οι σκιές Το φως κάνει ορατά τα αντικείμενα και το περιβάλλον μας. Οι σκιές είναι αδύναμα φώτα και είναι δυο ειδών: οι σκιές επάνω στο αντικείμενο (κύριες) (Εικ.3) και οι σκιές που δημιουργούνται από το αντικείμενο και πέφτουν σε μια άλλη επιφάνεια (προσπίπτουσες) (Εικ.4). Πειραματιστείτε με το σώμα σας και τη σκιά σας καθώς περπατάτε σε ένα σκοτεινό δρόμο που φωτίζεται κατά διαστήματα από τα φώτα στις κολώνες. Τι σχέση έχει η σκιά με την κατεύθυνση του φωτός;
|
1.2.α. Το φως και οι φωτοσκιάσεις στη ζωγραφική
Η αλληλεπίδραση φωτός-σκιάς στα αντικείμενα απασχολεί κάθε ζωγράφο που θέλει να αναπαραστήσει τον κόσμο που βλέπει. Πού συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε τονικές αρμονίες και πού τονικές αντιθέσεις στην καθημερινή ζωή;
|
1.2.β. Το φως σε άλλες τέχνες
Το φως και οι σκιές παίζουν ενεργό ρόλο στην αρχιτεκτονική και τη γλυπτική, αφού τα έργα τους είναι τρισδιάστατα και η κάθε επιφάνειά τους δέχεται το φως διαφορετικά. Το απαλό ανάγλυφο και οι όγκοι των γλυπτών αναδεικνύονται με το φως και τις σκιές, που δημιουργούν άλλοτε απαλούς τόνους και άλλοτε έντονες αντιθέσεις (Εικ.12). Στα κτίρια το φως προβάλλει τα μέρη που εξέχουν, ενώ με τις σκιές υπαινίσσεται τον χώρο (Εικ.13).
Σκεφθείτε πώς μπορείτε να παίξετε με τη σκιά σας και δημιουργήστε έτσι έναν θεατρικό αυτοσχεδιασμό.
|
1.3. Το φως και οι σκιές στα έργα ζωγραφικής Το φως και οι σκιές αξιοποιήθηκαν με διαφορετικούς τρόπους από τους καλλιτέχνες διαφορετικών εποχών. Οι πρωτόγονοι ζωγράφοι αναπαριστούσαν τα ζώα με το περίγραμμα, τα φωτεινά και τα σκιερά τους μέρη (Εικ.16).
|
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι (Φλωρεντινός ζωγράφος, γλύπτης, εφευρέτης και θεωρητικός της τέχνης, 1452-1519) αναζητώντας την τελειότητα στην αναπαράσταση του χώρου αλλά και στην ογκοπλαστική παρουσίαση των μορφών του, παράλληλα με την προοπτική, χρησιμοποίησε το κιαροσκούρο (φωτοσκίαση), τεχνική που βασίζεται στην αξιοποίηση της αντίθεσης φωτός-σκιάς, με τα φωτεινά χρώματα να σκουραίνουν μονοχρωματικά (Εικ.20). |
Τόσο οι ζωγράφοι της Αναγέννησης όσο και οι κατοπινοί τους εφάρμοσαν τη λεγόμενη ατμοσφαιρική προοπτική, μια τεχνική με την οποία οι φωτοσκιάσεις χρησιμοποιήθηκαν έτσι ώστε τα μακρινά στοιχεία του έργου να παρουσιάζονται αχνά, θολά ή σκιασμένα και τα κοντινά στοιχεία καθαρά (Εικ.24). Ποια ώρα της ημέρας νομίζετε ότι αποδίδει το κάθε έργο στις εικόνες 26, 27, 28 και τι αίσθηση σας μεταδίδει;
|
ΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΓΛΩΣΣΑΡΙ |