Ελληνική τζαζ

Οι πρώτες αναφορές στη τζαζ μουσική στην Ελλάδα γίνονται σε μια παρτιτούρα του 1924, με τίτλο «Ο έρως χρόνια δεν κοιτά».

Το τραγούδι αυτό έχει την ένδειξη «φοξ-τροτ»³ και είναι του Γρηγόρη Κωνσταντινίδη από την επιθεώρηση «Πρωτευουσιάνα».

         Η εισαγωγή του τραγουδιού «Ο έρως χρόνια δεν κοιτά» του Γρ. Κωνσταντινίδη

Ουσιαστικά όμως η τζαζ κάνει την είσοδό της στην Ελλάδα μετά το 1940, με ηχογραφήσεις, εκπομπές ραδιοφώνου και μουσικά σύνολα.

Ο Γιώργος Μουζάκης
θεωρείται ένας από
τους σπουδαιότερους
Έλληνες μουσικούς
της τζαζ. Συνέθεσε και
μελοποίησε περισσό-
τερα από 450 τραγού-
δια, όπως «Βίρα τις
άγκυρες», «Μάμπο
Μπραζιλέϊρο», «Ένας
φίλος ήρθε από τα πα-
λιά», «Σου σφυρίζω»
κ.ά.

Ο πρώτος διάσημος Έλληνας συνθέτης τζαζ, την εποχή της Γερμανικής Κατοχής, είναι ο  Γιάννης Σπάρτακος. Το τραγούδι του «Θα σε πάρω να φύγουμε» γνώρισε παγκόσμια επιτυχία.

Από το 1946 μέχρι το 1950, η μουσική τζαζ στην Ελλάδα γνωρίζει άνθιση με διάσημους μουσικούς όπως οι συνθέτες Γιώργος Μουζάκης και Κώστας Καπνίσης, ο βιολιστής Τάκης Μωράκης, ο τραγουδιστής Τώνης Μαρούδας κ.ά.

Στα πρώτα ελληνικά τραγούδια τζαζ κυριαρχούσε η τρομπέτα και το στυλ ήταν κυρίως σουίνγκ.
Το 1950 κάνει την εμφάνισή της η λάτιν τζαζ με τα μάμπο (mambo) και τα τσα τσα (cha cha).

Το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα

Επίσης, το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα πειραματίζεται στα διάφορα νέα στυλ της αμερικάνικης μουσικής.

³ Φοξ τροτ (fox-trot): Χορός σε μέτρο 4/4, που συνδυάζει αργά και γρήγορα βήματα.

Τη δεκαετία του 1960, μεσουρανούν οι μεγάλες μπάντες και η ελληνική τζαζ μουσική γίνεται γνωστή μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο. Διάσημη εκείνη την εποχή, ήταν η ορχήστρα του Γεράσιμου Λαβράνου.

Μετά τη Μεταπολίτευση, οι νέοι μουσικοί πειραματίζονται ολοένα και περισσότερο και «εισάγουν» στην Ελλάδα τους νέους ήχους της τζαζ.

Σ. Παπαδημητρίου

Σημαντικό ρόλο σ´ αυτή τη νέα εποχή έπαιξε ο Σάκης Παπαδημητρίου, ο οποίος αρχικά έκανε γνωστή τη μουσική αυτή στο ευρύ κοινό μέσα από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας και στη συνέχεια με τις συνθέσεις του και την πρωτοποριακή άποψή του σε ό,τι αφορά την αυτοσχεδιαζόμενη τζαζ.

Ο τρόπος με τον οποίο «αντιμετωπίζει» το πιάνο ως μουσικό όργανο, θεωρείται μοναδικός γιατί, για τον Σάκη Παπαδημητρίου, πιάνο δεν σημαίνει απλά και μόνον άσπρα και μαύρα πλήκτρα, αλλά «κάτι» περισσότερο.

Σήμερα, υπάρχει αρκετή εξέλιξη στη σκηνή τζαζ στην Ελλάδα, με φωτεινά παραδείγματα μουσικών όπως ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος, ο Δήμος Δημητριάδης, ο Φλώρος Φλωρίδης, ο Γιώργος Κοντραφούρης κ.ά.