Θρησκευτικά (Β Γυμνασίου) - ΑΝΕΝΕΡΓΟ: Ηλεκτρονικό Βιβλίο

21. Η θεραπεία ενός παράλυτου στην Καπερναούμ: Ο Χριστός ελευθερώνει από την ασθένεια και από τις απάνθρωπες αντιλήψεις γι' αυτήν

Κατάκοιτος ένας παράλυτος στην Καπερναούμ υποφέρει σωματικά και ψυχικά: και για την αναπηρία του αλλά και για την τότε αντίληψη ότι κατάντησε έτσι, γιατί τον τιμώρησε ο Θεός για τα σφάλματά του. Άνθρωποι με θάρρος και εμπιστοσύνη τον πηγαίνουν με φορείο στον Ιησού. Εκεί γίνεται μια πνευματική μάχη με πολύ σημαντικές συνέπειες. Λεπτομέρειες παρακολουθούμε στο παρακάτω ευαγγελικό κείμενο.

Μκ 2,

1 Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι¹.
2 Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα· και τους κήρυττε το μήνυμά του.
3 Έρχονται τότε προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα.
4 Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.
5 Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: "Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες² ".
6 Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:
7 "Πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας τον Θεό³; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός".
8 Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: "Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας;
9 Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: 'Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες' ή να του πω: 'Σήκω , πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα';
10 Για να μάθετε λοιπόν ότι έχω την εξουσία να συγχωρώ πάνω στη γη αμαρτίες" - λέει στον παράλυτο:
11 "Σ' εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου".
12 Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σε όλους βγήκε έξω, έτσι που θαύμαζαν όλοι και δόξαζαν τον Θεό λέγοντας: "Τέτοια πράγματα ποτέ ως τώρα δεν είδαμε!"

Ερμηνευτικά

1. Το σπίτι φαίνεται ότι ήταν του Πέτρου. Σε επαρχιακά μέρη τα σπίτια ήταν μονώροφα, αποτελούνταν από έναν μεγάλο χώρο με παράθυρα μικρά. Η σκεπή στηριζόταν πάνω σε σταυρωτά ξύλινα δοκάρια. Πάνω τους έβαζαν κλαδιά και καλαμιές, που τα σκέπαζαν με παχύ στρώμα λάσπης. Ανέβαιναν στην ταράτσα με σκάλα απότο πίσω μέρος (βλ. φωτ.).

εικόνα

2. α. Κατά τις τότε αντιλήψεις των Ισραηλιτών κάθε αρρώστια και αναπηρία των ανθρώπων ήταν δίκαιη τιμωρία του Θεού για αμαρτίες δικές τους ή ακόμη και των γονιών τους. Έτσι οι άρρωστοι και οι ανάπηροι υπέφεραν διπλά: βασανίζονταν από την αναπηρία τους και ταυτόχρονα φοβούνταν τον Θεό και πίστευαν ότι ο Θεός δεν νοιαζόταν γι' αυτούς και δεν τους αγαπούσε. β. Η παραπάνω αντίληψη ήταν και είναι ανόητη. Διότι, σύμφωνα με αυτήν, όλοι οι αμαρτωλοί θα έπρεπε να είναι άρρωστοι και οι άγιοι άνθρωποι να μην αρρωσταίνουν ποτέ. Όμως ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο...

3. Τη συγχώρηση των αμαρτιών από άνθρωπο οι νομοδιδάσκαλοι θεωρούσαν βλασφημία και προσβολή κατά του Θεού. Ποινή θανάτου προβλεπόταν για όποιον τολμούσε κάτι τέτοιο (βλ. Λευ 24, 15-16).

Επεξεργασία

1. Πώς φαντάζεστε τη ζωή του παράλυτου πριν συναντήσει τον Ιησού; (βλ. εισαγωγή και Ερμ.1)

2. Ο παράλυτος και όλοι όσοι ήταν εκεί, αυτό που περίμεναν από τον Ιησού ήταν να τον γιατρέψει. Ο Ιησούς όμως πρώτα του συγχωρεί τις αμαρτίες. Με τη συγχώρηση αυτή τι αλλάζει μέσα στην ψυχή του παράλυτου σε σχέση με τον Θεό; (βλ. Ερμ. 2,α)

3. Ο Ιησούς στο τέλος χαρίζει στον παράλυτο και τη γιατρειά του. Τι απάντηση δίνει σε όλους, ιδιαίτερα στους γραμματείς που αντέδρασαν;

4. Και σήμερα ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν, όπως και τότε, ότι οι αρρώστιες και τα βάσανα στη ζωή είναι τιμωρίες από τον Θεό για τις αμαρτίες τους. Με βάση το σημερινό μάθημα ποια απάντηση θα δίνατε; (βλ. και Ερμ. 2,β)

εικόνα

Μια προσωπική μαρτυρία

Από μικρός έχω πολλαπλές δυσκολίες εξαιτίας της αναπηρίας μου. Δυσκολεύομαι πολύ στα χέρια και στην ομιλία και λιγότερο στα πόδια μου. Παρ' όλες τις αναποδιές της ζωής, αυτό που βρήκα και με κάνει να νιώθω ευχαριστημένος από τον τρόπο που ζω είναι ότι όλα όσα μου συμβαίνουν δεν τα βλέπω με κακομοιριά, αλλά τα αντιμετωπίζω με αισιοδοξία και φτάνω στο σημείο να κάνω χιούμορ με τα προβλήματά μου. .Καθημερινά δέχομαι τη βοήθεια των γύρω μου. Δίνω την ευκαιρία να αισθανθούν ότι χρειάζεται η αλληλοβοήθεια μεταξύ μας. Αυτή η συμπαράσταση που δέχομαι από όλους με κάνει από τη μια να ευχαριστώ τους φίλους μου κι από την άλλη καταλαβαίνω πόσο αδύναμος θα ήμουν χωρίς τους ανθρώπους. Ορισμένοι από εμάς τους ανάπηρους δυσανασχετούν, γκρινιάζουν, μοιρολογούν και κάποτε τα βάζουν με τον Θεό. Με τέτοια στάση η ίδια η ζωή τους γίνεται μίζερη. Όσο για μένα, σήμερα πια αισθάνομαι χρήσιμος στους συνανθρώπους μου. Αυτό το ήθελα πολύ από μικρός. Τώρα πια αισθάνομαι ότι έχω ολοκληρώσει την Οδύσσειά μου με το να σπουδάσω, να δουλέψω και να εκδώσω δύο βιβλία μου...

Ιανουάριος 1997 Σωτήρης Στυλιανού

Εργασία

α. Διαβάζοντας το κείμενο: "Μια προσωπική μαρτυρία" περιγράψτε πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος την αναπηρία του και πώς οι συνάνθρωποί του. β. Βρείτε και φέρτε στην τάξη φωτογραφίες ατόμων με ειδικές ανάγκες που διαπρέπουν σήμερα στην επιστήμη, στον αθλητισμό, στη ζωγραφική, στη μουσική και αλλού.

εικόνα

Βασικά στοιχεία του μαθήματος

Ο Ιησούς προσέφερε στον παράλυτο τριπλή γιατρειά:
- τον απελευθέρωσε από την αντίληψη ότι οι αμαρτίες του έφταιγαν για την αναπηρία του
- του ξανάδωσε ένα γερό σώμα τον απάλλαξε από τις όσες και όποιες αμαρτίες του
- Με αυτό το θαύμα άνοιξαν τότε και για πάντα νέοι ορίζοντες ζωής:
Αρρώστιες και αναπηρίες δεν είναι τιμωρίες από τον Θεό.
- Παρά τον πόνο και τις ταλαιπωρίες οι άνθρωποι μπορούν να ελπίζουν στην αγάπη του Θεού.
- Πολλοί γίνονται ευαίσθητοι προς όσους υποφέρουν και συμπαραστέκονται ανθρωπινότερα.