 |
16. Η παραβολή της τελικής κρίσης: Πώς αξιολογούνται οι άνθρωποι στη Βασιλεία του Θεού 
|
Με την παραβολή του σπλαχνικού πατέρα ξεκαθαρίστηκε για ποιον Θεό μιλάμε και γιατί αξίζει να τον αγαπάμε. Με το συνάνθρωπο όμως τι γίνεται; Και μάλιστα με τους συνανθρώπους μας εκείνους που μας είναι ξένοι, μας εχθρεύονται, μας βλάπτουν ή μας είναι αδιάφοροι; Δικαιούνται κι αυτοί την αγάπη και το ενδιαφέρον μας; Αγάπη αδιακρίτως προς κάθε άνθρωπο; Κι αυτό γιατί; Είναι λογικό; Ο Ιησούς με μια συναρπαστική παραβολή1 ξεκαθάρισε για πάντα το ζήτημα αυτό. 
|
|
Μτ 25, |
31 «Όταν θα έρθει ο φιλάνθρωπος
Κριτής με όλη του τη μεγαλοπρέπεια, και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι2, θα καθίσει στον... θρόνο του.
32 Τότε θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια.
33 Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του και τα κατσίκια στα αριστερά3 του.
34 Θα πει τότε... σε αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «Ελάτε, οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη Βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ' την αρχή του κόσμου.
35 Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε4,
36 γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ' επισκεφτήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε».
37 Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις;
38 Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε;
39 Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε δούμε;»
40 Και... θα τους απαντήσει: «Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους ασήμαντους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα».
41 Ύστερα θα πει και σε αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: «Φύγετε από μπροστά μου.... πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά5 που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους δικούς του6.
42 Γιατί πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω·
43 ήμουν ξένος και δεν με περιμαζέψατε, γυμνός και δεν με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε».
44 Τότε θα του απαντήσουν και αυτοί: «Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δεν σε υπηρετήσαμε»
45 Και θα τους απαντήσει: «Σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους ασήμαντους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα».
46 Κι αυτοί θα πάνε στην αιώνια τιμωρία5, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή».
|
| Ερμηνευτικά |
 |
|
1. Πρόκειται για παραβολική διήγηση, με παραδείγματα και παραστατικές εικόνες από την ποιμενική, δικαστική και πολιτική ζωή. |
4. Οι ξένοι και οι περαστικοί στον τότε ισραηλιτικό κόσμο συχνά ήταν ανυπεράσπιστοι και αντιμετωπίζονταν εχθρικά και με καχυποψία. |
|
2. Αγγέλους συναντήσαμε και στα μαθήματα για τον Ευαγγελισμό και για τη Γέννηση. Η χριστιανική διδασκαλία δέχεται ότι πρόκειται για υπάρξεις πνευματικές. Ο Θεός τούς δημιούργησε πριν από τους ανθρώπους. Η δύναμη και η γνώση τους είναι ανώτερες των ανθρώπων. Ελεύθερα επέλεξαν να μείνουν αιώνια κοντά στον Θεό. Είναι προστάτες και βοηθοί των ανθρώπων.
3. Δεξιά, κατά τις αρχαίες αντιλήψεις, ήταν η τιμητική θέση στο πλάι των αξιωματούχων, ενώ αριστερά η δεύτερη και λιγότερο τιμητική ή εντελώς υποτιμητική θέση. Αυτή η διάκριση ίσχυε και για τα δεξιά και για τα αριστερά μέλη του σώματος.
|
Οι ψυχές στο χέρι του Θεού.
Τοιχογραφία από τη μονή Ρεσάβ της Σερβίας, 15ος αι.
|
5. Οι λέξεις φωτιά και τιμωρία δεν έχουν σημασία κυριολεκτική. Σημαίνουν τον πόνο και τη δυστυχία που θα αισθάνονται όσοι και όσες από δικό τους φταίξιμο θα έχουν χάσει τη θέση τους κοντά στον Θεό της αγάπης μαζί με τους ανθρώπους της αγάπης.
6. Με αρχηγό τον διάβολο (ή σατανά) οι δαίμονες θεωρούνται ως άγγελοι που κάποια στιγμή –πριν από την πτώση των ανθρώπων– διάλεξαν ελεύθερα να μην είναι μαζί με τον Θεό. Η Αγία Γραφή αναφέρει γι' αυτούς ότι με πανούργους τρόπους προσπαθούν να καταστρέψουν τις αγαθές σχέσεις των ανθρώπων με τον Θεό.
|
Επεξεργασία 
|
|
|
1. Κάποιοι νομίζουν ότι η τελική κρίση θα γίνει ακριβώς όπως περιγράφεται στο ευαγγελικό κείμενο. Διαβάζοντας όμως τα Ερμ. 1, 2, 3, 5 και 6 και γνωρίζοντας τι είναι οι παραβολές, εξηγήστε γιατί η παραπάνω αντίληψη δεν είναι σωστή.
2. Το ζητούμενο στην παραβολή είναι να βρεθεί το κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο εκτιμάται αν η ζωή των ανθρώπων αξίζει ή όχι. Υπογραμμίστε στο κείμενο τα λόγια στα οποία το βρίσκουμε.
3. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Θεός θα ανταμείψει τους δίκαιους και θα τιμωρήσει τους άδικους στην τελική κρίση. Με βάση το κριτήριο που μας δίνει η παραβολή, καθώς και τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, μπορείτε να τους εξηγήσετε γιατί ο Θεός δεν τιμωρεί και δεν αμείβει κανέναν;
|
|
Δεν είναι τιμωρός
"Και τούτο οφείλουμε να ξέρουμε·
ότι ο Θεός δεν θα τιμωρήσει κανέναν στο μέλλον,
αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του ικανό
να συμμετέχει στη ζωή του Θεού).
Όμως η συμμετοχή στη ζωή του Θεού είναι απόλαυση,
ενώ η απόσταση απ' Αυτόν κόλαση".
Ιωάννης Δαμασκηνός μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας (675-749) |
|
|
 πείνασα...
 δίψασα...
|
Εργασία
α. Συζητήστε με τον διπλανό σας και γράψτε δυο παραδείγματα σαν αυτά που χρησιμοποιεί ο Χριστός στην παραβολή, που να δείχνουν τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε σήμερα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
β. Διαβάστε το κείμενο του Ραούλ Φολλερώ. Βρείτε παραδείγματα από τη σχολική ζωή για το πώς θα μπορούσατε να γεμίσετε τα «άδεια χέρια». |
|
ήμουν ξένος...
ήμουν γυμνός...
|
Τα χέρια τ' αδειανά
Είδα αυτό το όνειρο:
Ένας άνθρωπος παρουσιαζόταν στο κριτήριο του Κυρίου:
"Κοίταξε, Θεέ μου ", του έλεγε· "τήρησα τον νόμο σου ",
δεν έκανα τίποτε το αισχρό, κακό ή αντίθρησκο.
Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά ".
- "Ασφαλώς, ασφαλώς", του απαντούσε ο καλός Θεός...
"αλλά είναι άδεια ".
Ραούλ Φολλερώ Γάλλος ανθρωπιστής και ιεραπόστολος του 20ού αι.
|
|
 άρρωστος...
 φυλακισμένος...
|
Βασικά στοιχεία του μαθήματος
Κατά τη διδασκαλία του Χριστού στον καινούριο τρόπο ζωής, που ο ίδιος φανέρωσε και προέβαλε, ισχύει ένα κριτήριο για την αξία της ζωής των ανθρώπων. Με αυτό θα κριθούν κάποτε οι πράξεις όλων.
Αυτό είναι η έμπρακτη εκδήλωση αγάπης ή η παράλειψη της. Αυτό κρίνει αποφασιστικά τον καθένα για τώρα και για πάντα. Το να είναι κάποιος κοντά στον Θεό ή μακριά του, είναι συνέπεια των καλών ή κακών επιλογών και πράξεων ή παραλείψεών του προς τους συνανθρώπους. Ο Θεός κανέναν δεν αμείβει και κανέναν δεν τιμωρεί. Όλους τους θέλει κοντά του.
|
|
