Με τη βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη εγκαινιάστηκε η νέα ανθρωπότητα. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος βρίσκεται στη φυλακή. Δημόσια και συστηματικά ο Ιησούς αναλαμβάνει δράση για το έργο του. Στην αρχή, και για αρκετό διάστημα, περιορίζεται στην περιοχή της Γαλιλαίας με κέντρο την Καπερναούμ. Ο λόγος της προτίμησης αυτής είναι ότι καταλαβαίνει πως η Ιερουσαλήμ (και γενικά η Ιουδαία), ως κέντρο του ιερατείου και της θεολογικής ηγεσίας, θα αντιδράσει, όπως τελικά συνέβη και θα το δούμε στη συνέχεια. Κηρύττει για τη Βασιλεία του Θεού¹, γι' αυτή τη νέα πραγματικότητα ζωής, που είναι ανοιχτή και δυνατή σε όλους. Οι Γαλιλαίοι δέχονται πρόθυμα το μήνυμά του. Κάποια μέρα πηγαίνει να κηρύξει και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εκεί θα δοκιμάσει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Λεπτομέρειες παρακάτω.

1. Μιλώντας για Βασιλεία του Θεού εννοούμε την καινούρια ανθρωπότητα που άρχισε με τον ερχομό και το έργο του Χριστού. Αυτή προσφέρει έναν νέο τρόπο ζωής, όπου κυριαρχούν: α) Η πίστη στον φιλάνθρωπο και αληθινό Θεό. β) Οι αλλιώτικες σχέσεις προς τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τον κόσμο. Δηλ. σχέσεις αγάπης, αδελφοσύνης, ελπίδας, ειρήνης και δικαιοσύνης. Αυτή η νέα πραγματικότητα ζωής προχωρά αθόρυβα και ασταμάτητα. Το πλήρωμά της θα φανερωθεί στο τέλος του κόσμου, μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. (Λεπτομέρειες και διάφορες πλευρές της θα δούμε στα μαθήματα των κεφαλαίων Β' και Γ').

2. Η Καπερναούμ της Γαλιλαίας (βλ. χάρτη) προσφερόταν ως κέντρο της πρώτης δράσης του Χριστού και για τον εξής ιδιαίτερο λόγο: Η πόλη αυτή ήταν συγκοινωνιακός κόμβος δρόμων που οδηγούσαν από τη Μεσοποταμία στην Αίγυπτο κι από τις ανατολικές περιοχές της χώρας στις δυτικές. Στην Καπερναούμ ο Ιησούς έπραξε και δίδαξε πολλά (βλ. μαθ. 2, 4α).

3. Την εποχή του Χριστού κάθε ισραηλιτική κοινότητα, είτε στο εσωτερικό της χώρας είτε στη Διασπορά, είχε τη συναγωγή της (= σύναξη, συγκέντρωση). Στην Ιερούσαλήμ

εκτός από τον Ναό υπήρχαν και συναγωγές (βλ. μάθ. 2, 2γ). Φρόντιζαν να χτίζουν τη συναγωγή στο πιο ψηλό σημείο της κοινότητας, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ, ώστε οι προσευχόμενοι να στρέφονται νοερά προς την αγία πόλη και τον Ναό της.

4. Ο Ιησούς σηκώθηκε να διαβάσει από το κείμενο της Αγίας Γραφής με δική του πρωτοβουλία. Συνήθως ο προϊστάμενος της συναγωγής όριζε κάποιον ικανό πιστό, για να διαβάσει και να ερμηνεύσει το ιερό κείμενο.

5. Το Άγιο Πνεύμα έχρισε (=ανακήρυξε) τον Ιησού ως Μεσσία και αρχηγό της νέας ανθρωπότητας στον Ιορδάνη κατά τη βάπτισή του.

6. Αυτά που ο Ιησούς άρχισε τότε να τους λέει ήταν λόγια δικά του, δική του ερμηνεία, που την έκανε με αυθεντία και κύρος. Οι συνηθισμένοι ραβίνοι στηρίζονταν σε ερμηνείες ονομαστών ραβίνων, που τις επαναλάμβαναν αρχίζοντας με τα λόγια: "Ο ραβίνος τάδε λέει..."

7. Η απορία των συμπατριωτών του: "Αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ;" στηριζόταν στην αντίληψη που επικρατούσε τότε, ότι δηλ. ο Μεσσίας θα εμφανιζόταν ξαφνικά, θεαματικά, εντυπωσιακά και μεγαλόπρεπα.

1. Κατά το ευαγγελικό κείμενο, πότε και πού ξεκίνησε το κήρυγμά του ο Ιησούς; Βρείτε στον χάρτη την πορεία που ακολούθησε από τη Βάπτισή του ως τη Ναζαρέτ· (βλ. εισαγωγή του μαθήματος και Ερμ. 2).

2. Κοιτάξτε προσεκτικά τον στίχο Λκ 4, 19 και:
α. Γράψτε σε μια στήλη τους ανθρώπους που τότε υπέφεραν.
β. Δίπλα σε άλλη σημειώστε τι θα τους προσέφερε ο Χριστός με το έργο του.
γ. Σε μια τρίτη στήλη δίπλα, σκεφτείτε και καταγράψτε από ποια δεινά υποφέρουν σήμερα άνθρωποι αντίστοιχοι με αυτούς της πρώτης στήλης. (Δείτε και τις φωτογραφίες απέναντι).

3. Το μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού είχε γίνει ήδη δεκτό στην Καπερναούμ. Οι συμπατριώτες του Ναζαρηνοί όμως, ενώ αρχικά τον θαύμασαν, ύστερα παραλίγο να τον σκοτώσουν. Προσπαθήστε να ερμηνεύσετε τη συμπεριφορά τους (βλ. εισαγωγή του μαθήματος και Ερμ.7).