4.3 Χάραξη γραμμών

Στα σχέδια χαράζουμε τις γραμμές, ευθείες ή καμπύλες, με τρεις τρόπους.

• Με οδηγούς, όπως είναι το ταυ, το παράλληλο, τα τρίγωνα, τα καμπυλόγραμμα και οι οδηγοί γραμμάτων και συμβόλων (stencils).
• Με διαβήτη
• Με ελεύθερο χέρι

Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και με τους τρεις τρόπους σχεδίασης, τόσο όταν σχεδιάζουμε με μολύβι όσο και όταν σχεδιάζουμε με μελάνι, είναι να επιτύχουμε ομοιόμορφο πάχος γραμμής σε όλο το μήκος της. Επίσης, πρέπει να προσέχουμε την ένωση των γραμμών, ώστε το σημείο συνάντησής τους να είναι σαφές και καθαρό. Όταν συνδέουμε καμπύλες γραμμές μεταξύ τους ή καμπύλες με ευθείες, πρέπει να προσέχουμε, ώστε η τελική γραμμή να εμφανίζεται ως μονοκόμματη (ενιαία), χωρίς να φαίνεται ότι αποτελείται από διαφορετικά τμήματα.

Στη σχεδίαση με μελάνι πρέπει να προσέχουμε ιδιαιτέρως τη σειρά με την οποία μελανώνουμε, για να αποφεύγουμε λάθη και να εξοικονομούμε χρόνο. Σχεδιάζουμε λοιπόν πρώτα όλες τις καμπύλες και έπειτα όλες τις ευθείες γραμμές, για να πετύχουμε καλύτερες συναρμογές. Μελανώνουμε με τη βοήθεια του ταυ ή του παράλληλου, τις ευθείες που είναι παράλληλες προς τη μεγάλη πλευρά της πινακίδας ή του σχεδιαστηρίου, αρχίζοντας από πάνω προς τα κάτω. Μελανώνουμε τις γραμμές που είναι κάθετες στη μεγάλη πλευρά της πινακίδας ή του σχεδιαστηρίου, με τη βοήθεια ενός ορθογωνίου τριγώνου, σύροντας το τρίγωνο από αριστερά προς τα δεξιά για τους δεξιόχειρους, και από δεξιά προς τα αριστερά για τους αριστερόχειρους. Αποφεύγουμε έτσι να περάσουμε πάνω από τις γραμμές που μόλις έχουμε μελανώσει και να τις μουτζουρώσουμε, με αποτέλεσμα να κερδίζουμε χρόνο στη σχεδίαση.

Χάραξη με οδηγούς

Σ'αυτή την περίπτωση, και εφ'όσον σχεδιάζουμε με μολύβι, πρέπει να προσέξουμε, ώστε το μολύβι να σχηματίζει γωνία 15° - 30° ως προς την κατακόρυφη και να το περιστρέφουμε καθώς τραβάμε τη γραμμή, για να λειαίνεται ομοιόμορφα, έτσι ώστε να χαράζουμε ισοπαχή γραμμή σε όλο το μήκος της. Επίσης, πρέπει να το ξύνουμε συχνά για τον ίδιο λόγο, για να διατηρούμε, δηλαδή, ομοιόμορφο πάχος γραμμής. Αντίθετα, όταν σχεδιάζουμε με μελάνι, πρέπει να κρατάμε το ραπιντογκράφ κάθετα προς το χαρτί και να το κινούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να ακουμπά στην κατακόρυφη πλευρά του οδηγού (στην περίπτωση που ο οδηγός έχει πατούρα). Αν ο οδηγός ακουμπά εντελώς στο χαρτί (δηλαδή δεν έχει πατούρα), μια μικρή απόκλιση από την κατακόρυφη βοηθά να αποφεύγουμε το άπλωμα του μελανιού. Αυτή την κλίση πρέπει να την κρατάμε πάντα σταθερή. Επίσης σταθερή πρέπει να κρατάμε την ταχύτητα με την οποία σύρουμε το ραπιντογκράφ.

Χάραξη με διαβήτη

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι πρέπει να κρατάμε σταθερό το κέντρο του κύκλου που χαράζουμε και την ένταση του χεριού μας, για να επιτύχουμε ομοιόμορφη γραμμή. Στην περίπτωση κυρίως που έχουμε να χαράξουμε πολλούς ομόκεντρους κύκλους, είναι χρήσιμο να κολλάμε στη θέση του κέντρου ένα κομμάτι σελοτέιπ, που αποτρέπει το άνοιγμα τρύπας στο χαρτί σχεδίασης. Το ίδιο μπορούμε να πετύχουμε με τη χρήση ειδικών εξαρτημάτων (καρφάκια με υποδοχή στην κεφαλή), τα οποία προσαρμόζουμε στο σχέδιο, για να στηρίξουμε την ακίδα του διαβήτη. Όταν σχεδιάζουμε με μολύβι, φροντίζουμε να είναι η μύτη καλά ξυσμένη, για να επιτυγχάνουμε ομοιόμορφο πάχος γραμμής. Στη σχεδίαση με μελάνι είναι βασικό να κρατάμε το ραπιντογκράφ κάθετο στο χαρτί σχεδίασης.

Χάραξη με ελεύθερο χέρι

Εδώ αναφερόμαστε στη σχεδίαση τμημάτων του γραμμικού σχεδίου και ειδικότερα του αρχιτεκτονικού, που γίνονται με ελεύθερο χέρι, δηλαδή πλακοστρώσεις, τοιχοποιίες, ανθρώπινες φιγούρες, δένδρα, καμινάδες, κεραμίδια, νερά ξύλου, γράμματα, διαστάσεις κ.τ.λ. Όλα αυτά τα στοιχεία συμπληρώνουν το σχέδιο και συμβάλλουν στην ολοκλήρωση της εικόνας του. Ορισμένα από αυτά μπορούν να γίνουν και με τη βοήθεια οδηγών ή διαβήτη. Στο εμπόριο βρίσκουμε αυτοκόλλητα διαφανή φύλλα, πάνω στα οποία απεικονίζονται, υπό κλίμακα, πολλά από τα στοιχεία που αναφέρονται εδώ. Ενώ δίνουν μια άρτια και επαγγελματική εμφάνιση στο σχέδιο, είναι δαπανηρά και το στερούν από την αυθεντικότητα και τη ζωντάνια της προσωπικής έκφρασης. Πολλοί αρχιτέκτονες και σχεδιαστές βιομηχανικού σχεδίου δημιουργούν ένα προσωπικό ύφος στον τομέα αυτό, που κάνει τα σχέδιά τους αναγνωρίσιμα. Με τη συνεχή εξάσκηση αποκτά κανείς την ικανότητα να σχεδιάζει με ελεύθερο χέρι ομοιόμορφα και σταθερα.