ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας είναι το βιβλίο που για πρώτη φορά μπαίνει στα σχολικά προγράμματα του Γυμνασίου χωρίς να προορίζεται για αυτόνομη διδασκαλία, αλλά με στόχο να λειτουργήσει συμβουλευτικά στο μάθημα της Λογοτεχνίας. Το βιβλίο αυτό βασίστηκε τόσο στις έγκυρες Ιστορίες της Λογοτεχνίας, όσο και σε κριτικές μελέτες με στόχο διπλό: αφενός να παρουσιάσει μια συνολική άποψη για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε η Νεοελληνική Λογοτεχνία και αφετέρου να μελετήσει τα στάδια που αυτή διέτρεξε και τα πρόσωπα που τη σφράγισαν και την ανέδειξαν με το έργο τους.

Η Ιστορία της Λογοτεχνίας αναφέρεται στα λογοτεχνικά έργα (γραπτά και προφορικά) που έχουν λογοτεχνική αξία και είναι γραμμένα σε γλώσσα νεοελληνική. Αντικείμενό της είναι επομένως τα λογοτεχνικά έργα, τα οποία παρακολουθεί στην ιστορική τους εξέλιξη αποκομίζοντας πολύτιμη γνώση. Εξετάζει επίσης τα λογοτεχνικά ρεύματα και τους δημιουργούς ολοκληρώνοντας παράλληλα και το έργο της κριτικής της λογοτεχνίας, καθώς οργανώνει τις διάφορες κριτικές αποτιμήσεις και διαμορφώνει έναν κανόνα που στηρίζεται στην απόσταση του χρόνου προφυλάσσοντας από υποκειμενικές εκτιμήσεις.

Το πρώτο θέμα που αντιμετωπίζουν οι ιστορικοί της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας είναι το πότε ακριβώς τοποθετείται η αρχή της. Στο βιβλίο αυτό η εξιστόρηση των γεγονότων αρχίζει από το 10ο αιώνα, με πρώτο το έπος του Διγενή Ακρίτα, το πρώτο λογοτεχνικό (γραπτό) κείμενο, όπου χρησιμοποιείται η νεοελληνική γλώσσα. Την εποχή αυτή πλάι στη λόγια Βυζαντινή Γραμματεία εμφανίζεται μια λογοτεχνία λαϊκή με ιδιαίτερα γνωρίσματα τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στο εκφραστικό όργανο που χρησιμοποιεί, τη νεοελληνική γλώσσα. Τα πρώτα μνημεία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας προβάλλουν έναν καινούριο κόσμο που συνθέτει το παλιό με το νέο, την κλασική κληρονομιά με τα ανατολικά αλλά και με τα δυτικά στοιχεία που διασταυρώνονται συνθέτοντας το στίγμα της πορείας του ελληνισμού μέσα στο χρόνο. Τα στοιχεία αυτά φανερώνονται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής που εκφράζεται μέσα από τη λογοτεχνική δημιουργία.

Τα έργα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, η οποία εξελίσσεται παράλληλα με τη γενικότερη καλλιέργεια και την παιδεία, αφήνοντας πίσω τους προηγούμενους σταθμούς (τη βυζαντινή και τη μεταβυζαντινή περίοδο), χαρακτηρίζει ο δυναμισμός που ενισχύεται από τη μακραίωνη παράδοση και από την αναζήτηση του καινούριου, η ζωτικότητα και η δημιουργική πνοή. Τα χαρακτηρίζει επίσης η δύναμη για ανανέωση και η αφομοιωτική ικανότητα που βοηθά τους νεοέλληνες λογοτέχνες να αφομοιώνουν στην ιδιοσυγκρασία τους όσα προσλαμβάνουν.

Όλοι σχεδόν οι έγκυροι ιστορικοί της λογοτεχνίας μας συμφωνούν στη διαίρεση της Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας σε περιόδους που συμπίπτουν με εκείνες της πολιτικής μας ιστορίας:

Το βιβλίο αυτό ακολουθεί τη συγκεκριμένη διαίρεση και χωρίζεται σε οκτώ ενότητες, καθεμιά από τις οποίες πραγματεύεται την αντίστοιχη λογοτεχνική παραγωγή. Σε αυτές προστίθεται η ενότητα που αφορά στο δημοτικό τραγούδι, το οποίο διατηρήθηκε για αιώνες από την προφορική παράδοση και αποτέλεσε την πιο έγκυρη έκφραση της ψυχής του λαού μας, της ψυχοσύνθεσής του αλλά και των ιστορικών του περιπετειών.

Κάθε ενότητα χωρίζεται σε κεφάλαια, όπου παρουσιάζονται οι σχολές, τα ρεύματα και οι δημιουργοί. Στην αρχή κάθε ενότητας προτάσσεται συνθετική παρουσίαση του ιστορικού πλαισίου της περιόδου μαζί με μια σύντομη περιγραφή των συνθηκών μέσα στις οποίες αναπτύχθηκε η λογοτεχνική παραγωγή. Στο τέλος κάθε ενότητας υπάρχουν ασκήσεις και θέματα για συζήτηση που ελπίζουμε ότι θα δημιουργήσουν κίνητρα στους μαθητές για μια ευρύτερη γνωριμία με τα λογοτεχνικά κείμενα, ώστε να αποκτήσουν μια κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα της λογοτεχνικής μας παράδοσης.

Οι συγγραφείς