Υ

το εικοστό γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην αττική διάλεκτο της κλασικής περιόδου προφερόταν ως [ü], όπως δηλ. το u στο γαλλικό lune. Η αρχαία ονομασία του είναι ὗ. Στα βυζαντινά χρόνια ονόμασαν το γράμμα αυτό ὗ ψιλόν, που σημαίνει «ὗ λιτό, που γράφεται δηλ. με ένα μόνο γράμμα», για να το διακρίνουν από τη δίφθογγο οι, η oποία από τον 3ο αι. π.Χ. έως τον 11ο αι. μ.Χ. προφερόταν με τον ίδιο τρόπο, δηλ. ως [ü], αλλά γραφόταν με δύο γράμματα.

• ως αριθμητικό σύμϐολο υ´ = 400, αλλά ͵υ = 400.000.

Παρατ.	ὕβριζον
Μέλλ.	ὑβριῶ
Αόρ.	ὕβρισα
Παρακ.	ὕβρικα
Υπερσ.	ὑβρίκειν
Μέσ. μέλλ.	ὑβριοῦμαι
Παθ. μέλλ.	ὑβρισθήσομαι
Παθ. αόρ.	ὑβρίσθην
Παθ. παρακ.	ὕβρισμαι

1. συμπεριφέρομαι με αυθάδεια και προκλητικότητα, ξεπερνώ τα όρια (στη χρήση δύναμης, εξουσίας ή στην εντρύφηση σε ηδονές).

2. με νομική σημ. προκαλώ σωματική βλάβη σε κάποιον, τον κακοποιώ.

ΝΕ υβρίζω (λόγ.) & βρίζω.

1. αλαζονεία, αυθάδεια, θράσος (κυρίως απέναντι στους θεούς): ὕβρις τάδ’ ἐστί, κρείσσω δαιμόνων εἶναι θέλειν = αλαζονεία είναι αυτό, το να θέλεις να είσαι ανώτερος από τους θεούς.

2. με νομική σημ. σωματική βλάβη, κακοποίηση.

ΝΕ ύβρις (με τη σημ. 1).

υγεία.

ΝΕ υγεία (μεταγεν. ὑγεία).

1. νερό: πότιμον ὕδωρ = πόσιμο νερό.

2. βροχή: ξυνέβη γενέσθαι ὕδωρ πολύ = συνέβη να πέσουν πολλές βροχές.

3. ο χρόνος που απαιτείται μέχρι να εξαντληθεί το νερό της κλεψύδρας (στα δικαστήρια): οὐκ ἱκανόν μοι τὸ ὕδωρ = δεν έχω αρκετό χρόνο (για να σας πω και τα υπόλοιπα).

ΝΕ ύδωρ ως λόγιο αντί του νερό (με σημ. 1) και σε σύνθετα, όπως υδρ-αγωγός κτλ.

βροχή, ιδιαίτερα η καταρρακτώδης βροχή, η μπόρα (ὄμβρος).

στην αττική διάλεκτο αρχικά χρησιμοποιούσαν τους τύπους υἱέος και υἱεῖ για τη γεν. και δοτ. ενικού και για τον πληθ. τους τύπους υἱεῖς, υἱέων, υἱέσι, υἱεῖς. Από το 350 π.Χ. άρχισαν να επικρατούν οι δευτερόκλιτοι τύποι του ουσιαστικού. γιος.

ΝΕ γιος.

γάβγισμα.

ΝΕ υλακή (λόγ.).

γαβγίζω: κύων ὑλακτῶν οὐ δάκνει = σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει.

1. δάσος: τὰ δένδρα καὶ ἡ ὕλη = τα οπωροφόρα δέντρα και το δάσος (= τα δέντρα του δάσους).

2. το υλικό (αρχικά από ξύλο) από το οποίο κατασκευάζεται κάτι, ύλη.

ΝΕ ύλη (με τη σημ. 2).

ξυλοκόπος.

ΝΕ υλοτόμος.

εσείς.

το γαμήλιο εμβατήριο ή το τραγούδι της νύμφης (το τραγουδούσαν οι παράνυμφες, καθώς την οδηγούσαν στο σπίτι του γαμπρού): ἰαχὴ ὑμεναίων = χαρούμενες φωνές γαμήλιων τραγουδιών.

κτητική δικός σας: ἡ ὑμετέρα πόλις = η δική σας πόλη, η πόλη σας.

αυτός που συμβαίνει ή υπάρχει σε ανοικτό, όχι σε στεγασμένο χώρο, στο ύπαιθρο: σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι = κατασκηνώνουμε στο ύπαιθρο.

ΝΕ υπαίθριος.

Για τους χρόνους ἀκούω

1. απαντώ: τῷ παιδίῳ ὑπάκουσον = απάντησε στο παιδί.

2. ακούω προσεκτικά, δίνω προσοχή: ὑπακούω τῶν νόμων = δίνω προσοχή στους νόμους.

ΝΕ υπακούω (με τη σημ. 2).

Μέλλ.	ὑπαντήσομαι
Αόρ.	ὑπήντησα

έρχομαι ή πηγαίνω να συναντήσω κάποιον: ὑπήντησαν τῷ Ἰησοῦ δύο δαιμονιζόμενοι = πήγαν να συναντήσουν τον Ιησού δύο δαιμονισμένοι.

πραγματική οπτασία που βλέπει κανείς ξύπνιος. ≠ ὄναρ «όνειρο».

• ως επίρρημα σε κατάσταση ξύπνιου: ὄναρ ἢ ὕπαρ δοκεῖ σοι αὐτὸν ζῆν; = στον ύπνο σου ή στον ξύπνιο σου σου φαίνεται ότι αυτός ζει;

Παρατ.	ὑπῆρχον
Μέλλ.	ὑπάρξω
Αόρ.	ὑπῆρξα
Παθ. μέλλ.	ὑπαρχθήσομαι
Παθ. παρακ.	ὑπῆργμαι

1. κάνω την αρχή, εγκαινιάζω: ὑπῆρξαν τῆς ἐλευθερίας ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι = εγκαινίασαν την ελευθερία για όλη την Ελλάδα.

2. είμαι: τὸ χωρίον καρτερὸν ὑπῆρχε = ο τόπος ήταν ισχυρός.

3. ανήκω σε κάποιον, πέφτω στο μερίδιό του: τὸ μισεῖσθαι πᾶσι ὑπάρχει ὅσοι ἕτεροι ἑτέρων ἠξίωσαν ἄρχειν = το να επισύρουν εις βάρος τους το μίσος είναι η μοίρα όλων όσοι φιλοδόξησαν να εξουσιάσουν άλλους.

ΝΕ υπάρχω (με σημ. παραπλήσιες των 2, 3).

ύψιστος, υψηλότατος: βωμὸς Διὸς Ὑπάτου = βωμός του Διός του Υψίστου. = ὕψιστος.

ΝΕ ύπατος.

Για τους χρόνους εἴκω

υποκύπτω: οἱ ἀδύνατοι τοῖς ἰσχυροῖς ὑπείκουσι = οι αδύνατοι υποκύπτουν στους ισχυρούς.

Α. με γενική

1. για τόπο πάνω από κάτι, πέρα από κάτι: λιμὴν καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ πόλις κεῖται = υπάρχει ένα λιμάνι και πέρα από αυτό βρίσκεται μια πόλη.

2. για χάρη, για το καλό κάποιου προσώπου ή πράγματος: ἱερὰ ὑπὲρ τῆς πόλεως θυόμενα = θυσίες προσφερόμενες για το καλό της πόλης.

3. στο όνομα κάποιου, εκ μέρους κάποιου: ἐγώ σοι ὑπὲρ ἐκείνου ἀποκρινοῦμαι = εγώ θα σου απαντήσω εκ μέρους εκείνου.

4. για παράπτωμα ή καλή πράξη εξαιτίας, για: ὑπὲρ τούτων μεγάλας τὰς τιμωρίας ἐποιήσασθε = για τα παραπτώματα αυτά ορίσατε σοβαρές τιμωρίες.

Β. με αιτιατική

1. πάνω από κάτι, έξω από κάτι: ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας οἰκοῦσι = κατοικούν έξω από τις Ηράκλειες στήλες (το σημερινό Γιβραλτάρ).

2. πάνω από ένα μέτρο: ὑπὲρ δύναμιν = πάνω από τις δυνάμεις κάποιου. ὑπὲρ ἡμᾶς = πάνω από τις δυνάμεις μας. ὑπὲρ δέκα μνᾶς = (συμβόλαιο) πάνω από δέκα μνες.

3. για χρόνο πέρα από, πριν από: ὁ ὑπὲρ τὰ Μηδικὰ πόλεμος = ο πόλεμος πριν από τους Περσικούς πολέμους.

Γ. στη σύνθεση η ὑπὲρ σημαίνει

1. για τόπο πάνω από κάτι: ὑπέργειος.

2. προς υπεράσπιση κάποιου: ὑπερμαχῶ.

3. πάνω από το σωστό μέτρο: ὑπέργηρως.

Για τους χρόνους βαίνω

1. περνώ πάνω από κάτι: ἐπιβουλεύουσιν ὑπερβῆναι τὰ τείχη τῶν πολεμίων = καταστρώνουν σχέδιο να περάσουν πάνω από τα τείχη των εχθρών.

2. μεταφορικά για ηλικία ὑπερέβη τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη.

ΝΕ υπερβαίνω (με τη σημ. 2).

Για τους χρόνους βάλλω

1. τοπικά και χρονικά υπερβαίνω, ξεπερνώ: ὁ ῥιφθείς λίθος λόφον ὑπερέβαλεν = η πέτρα που πέταξαν ξεπέρασε το λόφο. ἡ νόσος ὑπερβάλλει τὰς τρεῖς ἡμέρας = η αρρώστια ξεπερνά τις τρεις μέρες.

2. μεταφορ. ξεπερνώ το σωστό μέτρο: ἅπαντας ἀνθρώπους ὠμότητι ὑπερέβαλεν = ξεπέρασε στην αγριότητα όλους τους ανθρώπους.

ΝΕ υπερβάλλω (με τη σημ. 2).

Για τους χρόνους ἔχω

1. ως αμετάβατο προεξέχω, εξέχω: σκεύη ὑπερέχοντα τοῦ τειχίου = σκεύη που προεξέχουν από το τοιχάκι.

2. ως μεταβατικό είμαι ανώτερος, υπερέχω: σωφροσύνῃ πάντων ὑπερέχει = όλους τους ξεπερνά στη σωφροσύνη.

ΝΕ υπερέχω (με τη σημ. 2).

αλαζονεία, υπεροψία.

ΝΕ (υ)περηφάνια.

Για τους χρόνους τίθημι

1. ως μέσο ὑπερτίθεμαι α. τοπικά τοποθετώ πέρα: ὑπερτίθεμαί τινα πέραν ποταμοῦ = περνώ κάποιον πέρα από το ποτάμι. β. χρονικά αναβάλλω: ὑπερτίθεμαι τὴν ἐπὶ τὸ Ῥίον ταχθεῖσαν ἡμέραν = αναβάλλω τη μέρα που καθορίστηκε για τη συνάντηση στο Ρίο.

1. ως αμετάβατο είμαι υπερήφανος, αλαζόνας: μὴ ὑπερφρονεῖν, ἀλλὰ σωφρονεῖν χρή = ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι αλαζόνας, αλλά να είναι μετρημένος.

2. ως μεταβατικό περιφρονώ: πέφυκεν ἄνθρωπος τὸ θεραπεῦον ὑπερφρονεῖν = ο άνθρωπος από τη φύση του περιφρονεί αυτούς που τον υπηρετούν.

δωμάτιο στον πάνω όροφο: ἀνέβησαν εἰς τὸ ὑπερῷον.

ΝΕ υπερώο (ενός θεάτρου κτλ.).

1. σώμα από κωπηλάτες, πλήρωμα πλοίου: ὑπηρεσίαν ἐμισθωσάμην = μίσθωσα κωπηλάτες.

2. γενικά υπηρεσία: αἱ πρὸς τὴν πόλιν ὑπηρεσίαι.

ΝΕ υπηρεσία (με τη σημ. 2).

Παρατ.	ὑπισχνούμην
Μέλλ.	ὑποσχήσομαι
Αόρ. β΄	ὑπεσχόμην
Παρακ.	ὑπέσχημαι
Υπερσ.	ὑπεσχήμην

1. υπόσχομαι: ὑπισχνοῦμαι χρυσῆν εἰκόνα εἰς Δελφοὺς ἀναθήσειν = υπόσχομαι να αφιερώσω χρυσό άγαλμα στους Δελφούς.

2. ισχυρίζομαι: οὐδεὶς ὑπέσχετο εἰδέναι τοῦ Νείλου τὰς πηγάς = κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι γνωρίζει τις πηγές του Νείλου.

ΝΕ υπόσχομαι.

Α. με γενική, συνήθως κοντά σε ρήματα παθ. φωνής από κάποιον, από κάτι: ὑπὸ τῶν πολεμίων ἡ πόλις πολιορκεῖται = η πόλη πολιορκείται από τους εχθρούς.

Β. με δοτική

1. κάτω από κάτι/κάποιον: ὑπὸ τοῖς χιτωνίσκοις περιζώματα φοροῦσιν = κάτω από τους χιτώνες φορούν πουκάμισα.

2. δηλώνει εξάρτηση υπό την εξουσία κάποιου: μέγας ὁ κίνδυνος εἰ ἐσόμεθα ὑπ’ αὐτοῖς = ο κίνδυνος θα είναι μεγάλος, αν θα είμαστε υπό την εξουσία τους.

Γ. με αιτιατική κάτω από κάτι/κάποιον: ὑπὸ τὴν ἀκρόπολιν = κάτω από την ακρόπολη.

Δ. στη σύνθεση δηλώνει

1. κάτω από κάτι/ κάποιον: ὕπειμι = βρίσκομαι κάτω από κάποιον.

2. μείξη κάποιας ύλης με άλλη: ὑπάργυρος.

3. υποταγή ή εξάρτηση: ὑπόκειμαι (τῷ ἄρχοντι) = υποτάσσομαι (στον άρχοντα).

4. αυτό που παρουσιάζεται σε μικρό βαθμό ή συμβαίνει βαθμιαία, κάπως, λίγο λίγο: ὑπόλευκος.

5. αυτό που συμβαίνει στα κρυφά: ὑπεισέρχομαι = μπαίνω στα κρυφά, χωρίς να γίνω αντιληπτός.

Συγκριτικός	ὑπογυιότερος
Υπερθετικός	ὑπογυιότατος

1. άμεσος, πρόχειρος, επικείμενος: ὑπόγυιος ἡ τελευτὴ τοῦ βίου = το τέλος της ζωής πλησιάζει.

2. πρόσφατος: ὁ πόλεμος ὁ ὑπογυιότατος = ο πρόσφατος πόλεμος.

Για τους χρόνους δέχομαι

1. καλωσωρίζω: ὑποδέχομαί τινα = καλωσωρίζω κάποιον.

2. αναλαμβάνω, υπόσχομαι: ἃ ὑπεδέξατο οὐκ ἐπετέλει = αυτά που ανέλαβε δεν ήταν πρόθυμος να τα υλοποιήσει.

ΝΕ υποδέχομαι (με τη σημ. 1).

Για τους χρόνους δέω (Β)

μέση φωνή ὑποδοῦμαι δένω κάτω από τα πόδια μου, φορώ τα παπούτσια μου: ὑποδεδεμένοι ἐκοιμῶντο = κοιμούνταν με τα παπούτσια.

σόλα δεμένη κάτω από το πόδι, σανδάλι.

ΝΕ υπόδημα ως λόγιο αντί του παπούτσι.

ζώο για ζεύγμα ή μεταφορά αντικειμένων: ἡμίονοι καὶ βόες ὑποζύγιά εἰσιν = τα μουλάρια και τα βόδια είναι φορτηγά ζώα.

ΝΕ υποζύγιο.

Για τους χρόνους κεῖμαι

1. βρίσκομαι από κάτω: οἱ θεμέλιοι παντοίων λίθων ὑπόκεινται = οι πέτρες των θεμελίων βρίσκονται κάτω από κάθε λογής πέτρες.

2. λαμβάνομαι ως υπόθεση: ὀρθῶς ἡ ἀρχὴ ὑπόκειται αὕτη; = ορθά λαμβάνεται ως υπόθεση η αρχή αυτή;

3. υποτάσσομαι: ὑπόκειμαι τῷ ἄρχοντι = υποτάσσομαι στον κυβερνήτη.

ΝΕ υπόκειμαι (με σημ. 1, αλλά μεταφορικά).

Για τους χρόνους λαμβάνω

1. καταλαμβάνω, πιάνω: πυρετὸς ὑπολαμβάνει αὐτούς = τους πιάνει πυρετός.

2. καταλαβαίνω, κατανοώ: εἰ μὴ σὺ φράζεις, πῶς ὑπολάβοιμ’ ἂν λόγον; = αν εσύ δε μιλάς, πώς θα μπορούσα να καταλάβω τι εννοείς;

3. παραλαμβάνω, προστατεύω: ὁ Κῦρος ὑπέλαβεν τοὺς φεύγοντας = ο Κύρος προστάτεψε τους εξόριστους.

4. απαντώ: οἱ Λακεδαιμόνιοι ὑπελάμβανον οὐ χρεὼν εἶναι... = οι Σπαρτιάτες απαντούσαν ότι δεν είναι αναγκαίο...

Για τους χρόνους μένω

1. περιμένω: διὰ τοῦτό σε οὐχ ὑπέμενον = γι’ αυτό δε σε περίμενα.

2. υπομένω: δουλείαν ὑπομένω.

ΝΕ υπομένω (με τη σημ. 2).

Μέλλ.	ὑπομνήσω
Αόρ.	ὑπέμνησα

υπενθυμίζω, θυμίζω κάτι σε κάποιον: ὑπέμνησαν αὐτοὺς τῶν ὁρκίων = τους θύμισαν τους όρκους.

1. υπενθύμιση: ἵν’ ὑπομνήματα τοῖς ἐπιγιγνομένοις ᾖ τῆς τῶν βαρβάρων ἀσεβείας = για να είναι υπενθύμιση της ασέβειας των βαρβάρων στις μελλοντικές γενιές.

2. στον πληθ. ὑπομνήματα σημειώσεις.

ΝΕ υπόμνημα.

υπενθύμιση: τοῦτο ὑπόμνησίς ἐστι τοῦ φθαρτὸν εἶναι τὸ γεννητόν = αυτό είναι υπενθύμιση για το ότι ό,τι γεννιέται είναι φθαρτό.

ΝΕ υπόμνηση.

υποψιάζομαι: ὑπενόησεν αὐτῶν τὴν διάνοιαν = υποψιάστηκε την πρόθεσή τους. = ὑποπτεύω.

ΝΕ υπονοώ «υποδεικνύω με έμμεσο τρόπο».

βλέπω με υποψία, υποψιάζομαι: πρὸς τὰς τοῦ Πεδαρίτου ἐπιστολὰς ὑπώπτευον αὐτόν = εξαιτίας των επιστολών του Πεδαρίτου τον έβλεπαν με υποψία. ὑπώπτευον ὑμᾶς ἔκπληξιν ἔχειν = υποψιαζόμουν ότι έχετε κυριευτεί από τρόμο. = ὑπονοέω.

ΝΕ υποπτεύομαι.

Για τους χρόνους στέλλω

1. χαμηλώνω, κατεβάζω: ὑποστέλλω ἱστίον = κατεβάζω τα πανιά. ὑποστέλλω τὴν οὐράν = κατεβάζω την ουρά (για τα σκυλιά).

2. παθητικό ὑποστέλλομαι συμμαζεύομαι: ὑποστέλλεται τὸ πλῆθος = ελαττώνεται το πλήθος.

ΝΕ υποστέλλω (με τη σημ. 1, λ.χ. υποστέλλω τη σημαία).

Για τους χρόνους στρέφω

αμετάβατο γυρίζω πίσω, επιστρέφω: ὑποστρέψαντες ᾖσαν τὴν πρὸς τὸ ὄρος ὁδὸν τὴν φέρουσαν εἰς Ἐρύθρας = αφού γύρισαν πίσω, βάδιζαν το δρόμο για το βουνό που οδηγεί στις Ερυθρές.

Για τους χρόνους τίθημι

1. τοποθετώ από κάτω.

2. θέτω ενώπιον κάποιου, εισηγούμαι: καὶ τὴν δικαιοτάτην ὑπόθεσιν ἔχω ὑποτιθέναι = μπορώ να εισηγηθώ την πιο δίκαιη εισήγηση.

3. μέση φωνή ὑποτίθεμαι συμβουλεύω: εἶπεν αὐτοῖς ὑποτιθέμενος... = είπε συμβουλεύοντάς τους.

4. μέση φωνή ὑποτίθεμαι υιοθετώ ως πολιτική μου: τοῦτο ὑπέθετο, ὅπως ἐν ἐκείνῳ εἴη φάναι... = αυτό το υιοθέτησε ως πολιτική του, για να είναι στο χέρι του να λέει...

5. μέση φωνή ὑποτίθεμαι υποθέτω: τὴν ἀρετὴν διδακτὸν ὑπεθέμεθα = υποθέσαμε ότι η αρετή μπορεί να διδαχθεί.

6. υποθηκεύω: τὴν οἰκίαν ὑπέθηκεν = υποθήκευσε το σπίτι του.

ΝΕ υποθέτω (με τη σημ. 5).

προσφέρω υπηρεσία σε κάποιον, τον βοηθώ: ἐδόκει αὐτοῖς ὑπουργεῖν τοῖς Συρακουσίοις = αποφάσισαν να βοηθούν τους Συρακουσίους.

Για τους χρόνους φαίνω

αμετάβατο, για την αυγή, την ημέρα κτλ. αρχίζω να χαράζω: ἡμέρα σχεδὸν ὑπέφαινεν = η ημέρα σχεδόν άρχισε να χαράζει.

ΝΕ ο υποφαινόμενος.

αυτός που βρίσκεται υπό τον έλεγχο κάποιου, υποχείριος: μηδέποτε γενώμεθα ὑποχείριοι τοῖς πολεμίοις = ας μη γίνουμε ποτέ υποχείριοι στους εχθρούς.

ΝΕ υποχείριος.

Για τους χρόνους χωρέω -ῶ

1. οπισθοχωρώ, αποσύρομαι: ὑπεχώρησαν ἐς τὴν Σάμον.

2. με αιτιατική υποχωρώ μπροστά σε κάτι: ὄχλον Πελοποννησίων νεῶν ὑποχωρῶ = υποχωρώ μπροστά στο πλήθος των πελοποννησιακών πλοίων.

3. με δοτική υποχωρώ σε κάποιον: τὸ δημοκρατικὸν ὑπεχώρησε τῷ ὀλιγαρχικῷ = οι δημοκρατικοί υποχώρησαν στους ολιγαρχικούς.

ΝΕ υποχωρώ (με όλες τις σημ).

γουρούνι: ὗς ἀγρίους πλέγμασι δολῶ = παγιδεύω αγριογούρουνα με δίκτυα.

επόμενος: τῇ ὑστεραίᾳ (ενν. ἡμέρᾳ) = κατά την επόμενη ημέρα. ≠ προτεραῖος «προηγούμενος».

Παρατ.	ὑστέρουν
Μέλλ.	ὑστερήσω
Αόρ.	ὑστέρησα
Παρακ.	ὑστέρηκα
Υπερσ.	ὑστερήκειν
Παθ. αόρ.	ὑστερήθην

1. μένω πίσω, έρχομαι αργότερα, καθυστερώ: ὑστέρησαν οὐ πολλῷ = καθυστέρησαν λίγο. ≠ προτερέω.

2. υστερώ σε σχέση με κάποιον, είμαι υποδεέστερός του: ἐμπειρίᾳ τῶν ἄλλων ὑστεροῦσιν = υστερούν σε εμπειρία σε σχέση με τους άλλους.

ΝΕ υστερώ (με τη σημ. 2).

Για τους χρόνους ἵστημι

1. παθ. φωνή ὑφίσταμαι δεσμεύομαι, υπόσχομαι: ἤγαγε τοὺς ἄνδρας, ὥσπερ ὑπέστη = μετέφερε τους άντρες (στην Αθήνα), όπως υποσχέθηκε.

2. παθ. φωνή ὑφίσταμαι υφίσταμαι, συγκατατίθεμαι: τὸν κίνδυνον ὑφίσταμαι καὶ οὐ φεύγω = υφίσταμαι τον κίνδυνο και δεν τον αποφεύγω.

ΝΕ υφίσταμαι (με τη σημ. 2, «υπομένω»).

Συγκριτικός	ὑψηλότερος
Υπερθετικός	ὑψηλότατος

υψηλός: ἡ πόλις ἐφ’ ὑψηλῶν χωρίων ἦν = η πόλη βρισκόταν πάνω σε υψηλό τόπο.

ΝΕ (υ)ψηλός.

υψηλότατος = ὕπατος.

ΝΕ ύψιστος.

Παρατ.	ὗον
Μέλλ.	ὕσω
Αόρ. β΄	ὗσα
Μέσ. μέλλ.	ὕσομαι
Παθ. αόρ.	ὕσθην

ρίχνω βροχή, βρέχω: ἀνηγάγετο ἐπὶ τὴν Κύζικον ὕοντος πολλῷ = απέπλευσε για την Κύζικο, ενώ έριχνε πολλή βροχή.

• συνήθως στο γ΄ ενικό ὕει = βρέχει.