1. Πρώτη κλίσις (Declinatio prima).

14. Η πρώτη κλίση, όπως και η πρώτη κλίση της αρχαίας Ελληνικής, περιέχει μόνο ονόματα αρσενικά και θηλυκά.

Αυτά τα ονόματα στην ονομαστική του ενικού έχουν κατάληξη -ă (γεν. -ae)· χαρακτήρας του αρχικού θέματος a (§ 13. 4).

Παράδειγμα

(mensa τραπέζι, θ. mensa-)

Κατά τον ίδιο τρόπο κλίνονται και τα ονόματα terra γη, χώρα, insŭla νησί, statŭa ανδριάντας, pugna μάχη, κτλ., όπως και τα αρσενικά ονόματα nauta ναύτης, agricŏla γεωργός, pŏēta ποιητής, Sequăna Σηκουάνας κτλ. (βλ. § 12,1 σημ.).

15. Ανωμαλίες πρωτόκλιτών ονομάτων.-1) Τα θηλυκά ονόματα dea (θεά) και filia (θυγατέρα) τη δοτική και την αφαιρετική του πληθυντικού (deis, filiis) τη σχηματίζουν κανονικά σε –abus, όταν είναι ανάγκη, να γίνει διάκριση από τις όμοιες αντίστοιχες πτώσεις των αρσενικών δευτερόκλιτων ονομάτων deus θεός και filius γιος. Έτσι λέγεται deis et deabus ή dis deabusque (τοις θεοίς και ταις θεαίς), filiis et flliabus ή filiis filiabusque (τοις υιοίς και ταις θυγατράσιν).

2) Το όνομα familia (οικογένεια) στη γενική του ενικού έχει κατάληξη κανονικά -ae, αλλά και -as (αρχαϊκή κατάληξη όμοια με την ελληνική γλώσσα) στις φράσεις pater familias (οικοδεσπότης), mater familias (οικοδέσποινα), κ.ά.

Άλλη αρχαϊκή κατάληξη με την οποία σχηματίζουν τη γενική ενικού πρωτόκλιτα ονόματα (κυρίως στους παλαιότερους ποιητές), είναι -āi (κατά τη β' κλίση): aulāi (= aulae της αυλής), terrāi (= terrae, της γης).

Η κατάληξη της γενικής πληθυντικού -arum σε μερικά ονόματα συγκόπτεται σε -um: drachmum = drachmarum. (Το ίδιο και σε δευτερόκλιτα talentum = talentorum, Argivum = Argivorum).

16. Ελληνικά πρωτόκλιτα ονόματα, ιδίως κύρια, που τα πήρε και η λατινική γλώσσα, σχηματίζουν συνήθως κατά την κλίση τους στη λατινική μερικές πτώσεις του ενικού αριθμού όπως και στην αρχαία ελληνική: (Αινείας) nomin. Aeneas, accus. Aenean∙ (Αγχίσης) nomin. Anchises, acc. Anchisen, voc. Anchise· (Πηνελόπη) nom. (Penelŏpa και) Penelope, gen. Penelopae και Penelopes, acc. Penelopen. voc. Penelope.

Πολλά σε -ης (όπως Αλκιβιάδης, Αριστείδης κ.τ.ό.) σχηματίζονται στη λατινική ως τριτόκλιτα: Alcibiădes, gen. Alcibădis κτλ. κλητική Alcibiadē κατά την πρώτη κλίση της αρχαίας ελληνικής.