Φιλοσοφικός Λόγος (Γ Λυκείου Ανθρωπιστικών Σπουδών) - Βιβλίο Μαθητή
Ενότητα 16 Ενότητα 18 Επιστροφή στην αρχική σελίδα του μαθήματος

ΕΝΟΤΗΤΑ 17η
(Γ 7. 1-3/ 5)

Τα ορθά πολιτεύματα και οι παρεκκλίσεις από αυτά

Ύστερα από όσα είπαμε δίνοντας όλες τις απαραίτητες εξηγήσεις για τα θέματα που μας απασχόλησαν, σειρά στη διερεύνησή μας έχει τώρα το θέμα των πολιτευμάτων, να δούμε πόσα είναι και ποια η φύση του καθενός τους. Και πρώτα, βέβαια, τα ορθά· γιατί οι παρεκκλίσεις και οι διαστρεβλώσεις θα γίνουν φανερές μόλις θα έχουν καθοριστεί τα ορθά πολιτεύματα. Επειδή όταν λέμε "πολίτευμα" εννοούμε "αρχή, το σώμα δηλαδή που ασκεί τη διακυβέρνηση στην πόλη", και η "κυβέρνηση" είναι η ύψιστη αρχή στις πόλεις, αναγκαστικά η ύψιστη αρχή θα είναι ή ένα μόνο άτομο ή λίγα άτομα ή το σύνολο των πολιτών. Όταν λοιπόν ο ένας ή οι λίγοι ή το πλήθος ολόκληρο ασκούν την εξουσία για την εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, αυτά τα πολιτεύματα δεν μπορεί παρά να είναι ορθά· όταν, αντίθετα, η εξουσία ασκείται για την εξυπηρέτηση του ιδιαίτερου συμφέροντος είτε του ενός είτε των λίγων είτε του πλήθους, τα πολιτεύματα αυτά είναι παρεκκλίσεις και διαστρεβλώσεις των ορθών. Γιατί ή το όνομα του πολίτη δεν πρέπει να δίνεται σε ανθρώπους που είναι κατά το πολίτευμα μέλη της πόλης (ενν. μια και δεν λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματά τους), ή (ενν. αν τους δίνεται το όνομα του πολίτη) πρέπει να έχουν το μερτικό τους στα πλεονεκτήματα που ανήκουν στα μέλη της πόλης. Συνηθίζουμε λοιπόν να ονομάζουμε: "βασιλεία" τη μοναρχία που αποβλέπει στο κοινό συμφέρον και "αριστοκρατία" το πολίτευμα στο οποίο τη διακυβέρνηση ασκούν λίγα (περισσότερα του ενός) άτομα (το όνομα οφείλεται είτε στο ότι κυβερνούν οι άριστοι είτε στο ότι ασκούν την εξουσία αποβλέποντας σε ό,τι είναι άριστο για την πόλη και για τα μέλη της)· όταν, τέλος, κυβερνά ο λαός αποβλέποντας στο κοινό συμφέρον, αυτό το πολίτευμα (στα αρχαία ελληνικά: αυτή η πολιτεία) πήρε το όνομα "πολιτεία", μια λέξη που είναι κοινή για όλα τα πολιτεύματα (στα αρχαία ελληνικά: για όλες τις πολιτείες). ... Παρεκκλίσεις και διαστρεβλώσεις των πολιτευμάτων που αναφέραμε είναι: της βασιλείας η "τυραννία", της αριστοκρατίας η "ολιγαρχία", της πολιτείας η "δημοκρατία". Η τυραννία είναι, πράγματι, μια μοναρχία που υπηρετεί το συμφέρον του μονάρχη, η ολιγαρχία υπηρετεί το συμφέρον των πλουσίων και η δημοκρατία το συμφέρον των απόρων, κανένα όμως από τα πολιτεύματα αυτά δεν υπηρετεί το συμφέρον του συνόλου των πολιτών.

 

Ερμηνευτικά σχόλια

πρέπει να έχουν το μερτικό τους στα πλεονεκτήματα που ανήκουν στα μέλη της πόλης: Στα πλεονεκτήματα δηλαδή που εξασφαλίζουν την ευδαιμονία, η οποία είναι και το τέλος, ο σκοπός της πόλης.
κυβερνούν οι άριστοι: Οι ἄριστοι, όπως γράφει αλλού ο Αριστοτέλης, ορίζονται με βάση την παιδεία, τη μόρφωση που έχουν, η οποία είναι σύμφωνη με τον νόμο (ὑπὸ τοῦ νόμου κειμένη). Από την υπεροχή τους αυτή απορρέει και το γεγονός ότι ξεπερνούν σε αρετή τους άλλους πολίτες και αποβλέπουν στο κοινό καλό.
πολιτεία: Τον όρο πολιτεία τον βρίσκουμε στον 4ο αι. π.Χ. να χρησιμοποιείται και από άλλους συγγραφείς, ιδίως τους ρήτορες. Δηλώνονταν με αυτόν μη μοναρχικά πολιτεύματα και η θετική εκδοχή της δημοκρατίας. Εκτροπή αυτού του πολιτεύματος ήταν η εκδοχή της δημοκρατίας που απέβλεπε στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος μόνο των απόρων.

Θέματα για συζήτηση

1. Με ποιο κριτήριο ονομάζονται από τον Αριστοτέλη κάποια πολιτεύματα "παρεκκλίσεις, διαστρεβλώσεις" (στα αρχαία Ελληνικά: παρεκβάσεις) κάποιων άλλων πολιτευμάτων, αυτών που χαρακτηρίζονται ορθά; Συμφωνείς με το κριτήριο αυτό; Αν ναι, γιατί; Αν όχι, γιατί; (Θα μπορούσατε να χωριστείτε, συμβατικά, μέσα στην τάξη σε δυο ομάδες - μια που να συμφωνεί με τον Αριστοτέλη και μια που να διαφωνεί — και να συζητήσετε.)
2. Όταν οι αρχαίοι Έλληνες ήθελαν να πουν "ο βασιλιάς των Περσών", συχνά έλεγαν "ο βασιλιάς" (= ο βασιλιάς)· το ίδιο, όταν έλεγαν "ο ποιητής" (= ο ποιητής), εννοούσαν τον Όμηρο, κι όταν έλεγαν "ο ρήτορας" (= ο ρήτορας), εννοούσαν τον Δημοσθένη. Τον εκφραστικό αυτό τρόπο τον λέμε "σχήμα κατεξοχήν" ("ο κατεξοχήν βασιλιάς", "ο κατεξοχήν ποιητής", "ο κατεξοχήν ρήτορας", κ.τ.λ.). Έτσι και στην περίπτωσή μας· ένα από τα πολιτεύματα πήρε το όνομα πολίτευμα (= το πολίτευμα). Τι συμπέρασμα δικαιούμαστε να βγάλουμε από τον τρόπο αυτό ονομασίας του συγκεκριμένου πολιτεύματος; Προσπάθησε επίσης να διακρίνεις στη σχετική αριστοτελική φράση αν ο Αριστοτέλης συμφωνεί ή διαφωνεί με το συγκεκριμένο όνομα —και βγάλε τότε και γι' αυτόν τα συμπεράσματά σου (στηρίξου κυρίως στις εκφράσεις συνηθίζουμε να ονομάζου­με... ~ πήρε το όνομα).
3. τυραννία: Συγκέντρωσε πληροφορίες για την αρχική σημασία της λέξης τύραννος και για τη σημασιακή της εξέλιξη στη συνέχεια.
4. Είδαμε τον ορισμό που έδωσε ο Αριστοτέλης για την πόλη· είδαμε επίσης το νόημα και τη σημασία που έδωσε στο πολίτευμα, στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο κυβερνιέται μια πόλη. Προσπάθησε λοιπόν, με βάση τις διδασκαλίες του αυτές, να εξηγήσεις γιατί ο Αριστοτέλης ονόμασε ορθά κάποια πολιτεύματα και παρεκκλίσεις (από το ορθό) κάποια άλλα.

Εικόνα