Μαθηματικά (Γ Λυκείου Θετικών Σπουδών / Οικονομίας & Πληροφορικής)- Βιβλίο Μαθητή
B2.1: Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ B2.3: ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΗΣ Επιστροφή στην αρχική σελίδα του μαθήματος

2.2  ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΙΜΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ

● Έστω f μια συνάρτηση με πεδίο ορισμού ένα σύνολο Α. Θα λέμε ότι :

— H f είναι παραγωγίσιμη στο Α ή, απλά, παραγωγίσιμη, όταν είναι παραγωγίσιμη σε κάθε σημείο x0 ϵ A.

— Η f είναι παραγωγίσιμη σε ένα ανοικτό διάστημα (α, β) του πεδίου ορισμού της, όταν είναι παραγωγίσιμη σε κάθε σημείο x0 ϵ (α, β).

— Η f είναι παραγωγίσιμη σε ένα κλειστό διάστημα [α, β] του πεδίου ορισμού της, όταν είναι παραγωγίσιμη στο (α, β) και επιπλέον ισχύει

Εικόνα

Έστω f μια συνάρτηση με πεδίο ορισμού  Α  και  Α1  τo σύνολο των σημείων του Α στα οποία αυτή είναι παραγωγίσιμη. Αντιστοιχίζοντας κάθε x ϵ Α1 στο f ʹ(x), ορίζουμε τη συνάρτηση

f ʹ : Α1R

  x → f ʹ(x) ,

η οποία ονομάζεται πρώτη παράγωγος της f ή απλά παράγωγος της f.
H πρώτη παράγωγος της f συμβολίζεται και με Εικόνα που διαβάζεται "ντε εφ προς ντε χι". Για πρακτικούς λόγους την παράγωγο συνάρτηση y = f ʹ(x) θα τη συμβολίζουμε και με y = (f(x))ʹ.

Αν υποθέσουμε ότι το Α1 είναι διάστημα ή ένωση διαστημάτων, τότε η παράγωγος της  f ʹ , αν υπάρχει, λέγεται δεύτερη παράγωγος της f και συμβολίζεται με f ʹʹ.

Επαγωγικά ορίζεται η νιοστή παράγωγος της f, με  ν ≥ 3,  και συμβολίζεται με  f  (v) . Δηλαδή

f  (v) = [ f  (v-1) ] ʹ, ν ≥ 3

Η εύρεση της παραγώγου συνάρτησης, με βάση τον ορισμό που δώσαμε, δεν είναι πάντα εύκολη. Στη συνέχεια θα δούμε μερικές βασικές περιπτώσεις παραγώγισης συναρτήσεων, που θα τις χρησιμοποιούμε στην εύρεση παραγώγου συναρτήσεων (αντί να χρησιμοποιούμε τον ορισμό κάθε φορά).

Παράγωγος μερικών βασικών συναρτήσεων

● ΄Εστω η σταθερή συνάρτηση  f(x) = c,  c ϵ R. Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει
f ʹ(x) = 0, δηλαδή

(c) ʹ = 0

Πράγματι, αν x0 είναι ένα σημείο του R, τότε για x ≠ x0 ισχύει :

Εικόνα

Επομένως,

Εικόνα

δηλαδή  (c) ʹ = 0. ■

 

● ΄Εστω η συνάρτηση  f(x) = x . Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει f ʹ(x) = 1, δηλαδή

(x) ʹ = 1

Πράγματι, αν x0 είναι ένα σημείο του R, τότε για x ≠ x0 ισχύει :

Εικόνα

Επομένως,

Εικόνα

δηλαδή  (x) ʹ = 1. ■

● ΄Εστω η συνάρτηση  f(x) = x ν ,  ν ϵ N-{0, 1} . Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει
f ʹ(x) = νx ν−1, δηλαδή

( xν ) ʹ = νx ν−1

Πράγματι, αν x0 είναι ένα σημείο του R, τότε για x ≠ x0 ισχύει :

Εικόνα

οπότε

Εικόνα

δηλαδή ( xν ) ʹ = νx ν−1. ■

 

● ΄Εστω η συνάρτηση  Εικόνα . Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο (0, +∞) και ισχύει Εικόνα , δηλαδή

Εικόνα

Πράγματι, αν x0 είναι ένα σημείο του (0, +∞) , τότε για x ≠ x0 ισχύει :

Εικόνα

οπότε

Εικόνα

δηλαδή Εικόνα .

Όπως είδαμε στην παράγραφο 3.1 η Εικόνα δεν είναι παραγωγίσιμη στο 0. ■

● ΄Εστω η συνάρτηση f(x) = ημx. Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει f ʹ(x) = συνx , δηλαδή

( ημx) ʹ = συνx

Πράγματι, για κάθε  x ϵ R  και  h ≠ 0  ισχύει

Εικόνα

Επειδή

Εικόνα

έχουμε

Εικόνα

δηλαδή  (ημx) ʹ = συνx. ■

 

● ΄Εστω η συνάρτηση f(x) = συνx. Η συνάρτηση f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει f ʹ(x) = − ημx , δηλαδή

( συνx) ʹ = − ημx

Πράγματι, για κάθε  x ϵ R  και  h ≠ 0  ισχύει

Εικόνα

οπότε

Εικόνα

δηλαδή  (συνx) ʹ = ημx. ■

ΣΧΟΛΙΟ

Τα όρια

Εικόνα

τα οποία χρησιμοποιήσαμε για να υπολογίσουμε την παράγωγο των συναρτήσεων f(x) = ημx,  g(x) = συνx, είναι η παράγωγος στο  x0 = 0  των συναρτήσεων  f, g  αντιστοίχως, αφού

Εικόνα

● ΄Εστω η συνάρτηση f(x) = e x. Αποδεικνύεται ότι η f είναι παραγωγίσιμη στο R και ισχύει f ʹ(x) = e x, δηλαδή

( e x ) ʹ = e x


● ΄Εστω η συνάρτηση f(x) = lnx. Αποδεικνύεται ότι η f είναι παραγωγίσιμη στο (0, +∞) και ισχύει Εικόνα, δηλαδή

( lnx) ʹ = Εικόνα

 

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Να βρεθεί το σημείο της γραφικής παράστασης της συνάρτησης f(x) = lnx, στο οποίο η εφαπτομένη διέρχεται από την αρχή των αξόνων.

ΛΥΣΗ

Επειδή Εικόνα , η εξίσωση της εφαπτομένης  ε της Cf σε ένα σημείο  Α(x0, f(x0)) είναι   Εικόνα
Εικόνα
Η ευθεία ε διέρχεται από την αρχή των αξόνων Ο(0,0) , αν και μόνο αν
Εικόνα
Άρα, το ζητούμενο σημείο είναι το Μ(e, 1).

2. Στο διπλανό σχήμα οι ευθείες ε1 και ε2 είναι οι εφαπτόμενες της γραφικής παράστασης της συνάρτησης f(x) = ημx στα σημεία Ο(0,0) και Α(π,0) αντιστοίχως. Να βρεθούν:

i) Οι εξισώσεις των ε1 και ε2

ii) Το εμβαδόν του τριγώνου που σχηματίζουν οι ε1 , ε2 και ο άξονας των x.
  Εικόνα


ΛΥΣΗ

i) Επειδή f ʹ(x) = (ημx) ʹ = συνx, είναι  f ʹ(0) = 1  και  f ʹ(π) = −1  οπότε οι ε1 , ε2 , έχουν εξισώσεις

y = x και y = (x π)

αντιστοίχως.

ii) Αν λύσουμε το σύστημα των παραπάνω δύο εξισώσεων βρίσκουμε ότι οι ευθείες ε1 , ε2, τέμνονται στο σημείο Εικόνα .
Άρα, το τρίγωνο ΟΑΒ έχει εμβαδόν Εικόνα .

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Α΄ ΟΜΑΔΑΣ

1. Να βρείτε την παράγωγο της συνάρτησης f στο σημείο x0 όταν :

Εικόνα

2. Nα βρείτε, όπου ορίζεται, την παράγωγο των συναρτήσεων :

Εικόνα

3. Nα αποδείξετε ότι δεν υπάρχουν σημεία της παραβολής  y = x2 στα οποία οι εφαπτόμενες της γραφικής παράστασης να είναι μεταξύ τους παράλληλες. Ισχύει το ίδιο για τη γραφική παράσταση της συνάρτησης f(x) = x3 ;

4. Να παραστήσετε γραφικά την παράγωγο της συνάρτησης f του διπλανού σχήματος.   Εικόνα
 

5. Να παραστήσετε γραφικά τη συνάρτηση f : [0, 8] → R, η οποία είναι συνεχής, με f(0) = 0, και της οποίας η παράγωγος παριστάνεται γραφικά στο διπλανό σχήμα.   Εικόνα
 

 

Β΄ ΟΜΑΔΑΣ

1. Να βρείτε τις τιμές των α, β για τις οποίες η συνάρτηση Εικόνα , είναι παραγωγίσιμη στο x0 = π.

2. Έστω η συνάρτηση Εικόνα και το σημείο Α(ξ, f(ξ)),  ξ ≠ 0  της γραφικής παράστασης της f. Να αποδείξετε ότι η ευθεία που διέρχεται από τα σημεία  Α(ξ, f(ξ))  και  Β(−ξ,0) εφάπτεται της Cf  στο Α.

3. Να αποδείξετε ότι η εφαπτομένη της γραφικής παράστασης της f(x) = x3 σε οποιοδήποτε σημείο της Μ(α, α3), α ≠ 0 έχει με αυτήν και άλλο κοινό σημείο Ν εκτός του Μ. Στο σημείο Ν η κλίση της  Cf  είναι τετραπλάσια της κλίσης της στο Μ.

4. Έστω ε η εφαπτομένη της γραφικής παράστασης της συνάρτησης f(x) = Εικόνα σε ένα σημείο Μ (ξ, 1/ξ) της M. Αν A,B είναι τα σημεία στα οποία η ε τέμνει τους άξονες xʹx και yʹy αντιστοίχως, να αποδείξετε ότι

i) Το Μ είναι μέσο του ΑΒ.

ii) Το εμβαδόν του τριγώνου ΟΑΒ είναι σταθερό, δηλαδή ανεξάρτητο του ξ ϵ R*.