|
ΑΝΤΙΓΟΝΗ*
|
|
|
Ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα,
ἆρ᾽ οἶσθ᾽ ὅ τι Ζεὺς τῶν ἀπ᾽ Οἰδίπου κακῶν
ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ;
οὐδὲν γὰρ οὔτ᾽ ἀλγεινὸν οὔτ᾽ ἄτης ἄτερ
|
|
|
οὔτ᾽ αἰσχρὸν οὔτ᾽ ἄτιμόν ἐσθ᾽ ὁποῖον οὐ
τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ᾽ ἐγὼ κακῶν.
καὶ νῦν τί τοῦτ᾽ αὖ φασι πανδήμῳ πόλει
κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίως;
ἔχεις τι κεἰσήκουσας; ἤ σε λανθάνει |
5 |
|
πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά;
|
10 |
|
|
|
|
ΙΣΜΗΝΗ |
|
|
|
|
|
ἐμοὶ μὲν οὐδεὶς μῦθος, Ἀντιγόνη, φίλων
οὔθ᾽ ἡδὺς οὔτ᾽ ἀλγεινὸς ἵκετ᾽, ἐξ ὅτου
δυοῖν ἀδελφοῖν ἐστερήθημεν δύο
μιᾷ θανόντων ἡμέρᾳ διπλῇ χερί· |
|
|
ἐπεὶ δὲ φροῦδός ἐστιν Ἀργείων στρατὸς
ἐν νυκτὶ τῇ νῦν, οὐδὲν οἶδ᾽ ὑπέρτερον,
οὔτ᾽ εὐτυχοῦσα μᾶλλον οὔτ᾽ ἀτωμένη. |
15 |
| AN. |
ᾔδη καλῶς καί σ᾽ ἐκτὸς αὐλείων πυλῶν
τοῦδ᾽ οὕνεκ᾽ ἐξέπεμπον, ὡς μόνη κλύοις. |
|
| ΙΣ. |
Τί δ᾽ ἔστι; δηλοῖς γάρ τι καλχαίνουσ᾽ ἔπος. |
20 |
| ΑΝ. |
Οὐ γὰρ τάφου νῷν τὼ κασιγνήτω Κρέων
τὸν μὲν προτίσας, τὸν δ᾽ ἀτιμάσας ἔχει;
Ἐτεοκλέα μέν, ὡς λέγουσι, σὺν δίκῃ
χρησθεὶς δικαίᾳ καὶ νόμῳ, κατὰ χθονὸς |
|
|
ἔκρυψε τοῖς ἔνερθεν ἔντιμον νεκροῖς,
τὸν δ᾽ ἀθλίως θανόντα Πολυνείκους νέκυν
ἀστοῖσί φασιν ἐκκεκηρῦχθαι τὸ μὴ
τάφῳ καλύψαι μηδὲ κωκῦσαί τινα,
ἐᾶν δ᾽ ἄκλαυτον, ἄταφον, οἰωνοῖς γλυκὺν |
25 |
|
θησαυρὸν εἰσορῶσι πρὸς χάριν βορᾶς.
Τοιαῦτά φασι τὸν ἀγαθὸν Κρέοντα σοὶ
κἀμοί, λέγω γὰρ κἀμέ, κηρύξαντ᾽ ἔχειν,
καὶ δεῦρο νεῖσθαι ταῦτα τοῖσι μὴ εἰδόσιν
σαφῆ προκηρύξοντα, καὶ τὸ πρᾶγμ᾽ ἄγειν |
30 |
|
οὐχ ὡς παρ᾽ οὐδέν, ἀλλ᾽ ὃς ἂν τούτων τι δρᾷ
φόνον προκεῖσθαι δημόλευστον ἐν πόλει.
Οὕτως ἔχει σοι ταῦτα, καὶ δείξεις τάχα
εἴτ᾽ εὐγενὴς πέφυκας εἴτ᾽ ἐσθλῶν κακή. |
35 |
| ΙΣ. |
Τί δ᾽, ὦ ταλαῖφρον, εἰ τάδ᾽ ἐν τούτοις, ἐγὼ |
|
|
λύουσ᾽ ἂν εἴθ᾽ ἅπτουσα προσθείμην πλέον; |
40 |
| ΑΝ. |
Εἰ ξυμπονήσεις καὶ ξυνεργάσῃ σκόπει. |
|
| ΙΣ. |
Ποῖόν τι κινδύνευμα; ποῖ γνώμης ποτ᾽ εἶ; |
|
| ΑΝ. |
Εἰ τὸν νεκρὸν ξὺν τῇδε κουφιεῖς χερί. |
|
| ΙΣ. |
Ἦ γὰρ νοεῖς θάπτειν σφ᾽, ἀπόρρητον πόλει; |
|
| ΑΝ. |
Τὸν γοῦν ἐμὸν καὶ τὸν σόν, ἢν σὺ μὴ θέλῃς,
ἀδελφόν· οὐ γὰρ δὴ προδοῦσ᾽ ἁλώσομαι. |
45 |
| ΙΣ. |
Ὦ σχετλία, Κρέοντος ἀντειρηκότος; |
|
| ΑΝ. |
Ἀλλ᾽ οὐδὲν αὐτῷ τῶν ἐμῶν μ᾽ εἴργειν μέτα. |
|
| ΙΣ. |
Οἴμοι· φρόνησον, ὦ κασιγνήτη, πατὴρ |
|
| |
ὡς νῷν ἀπεχθὴς δυσκλεής τ᾽ ἀπώλετο,
πρὸς αὐτοφώρων ἀμπλακημάτων διπλᾶς
ὄψεις ἀράξας αὐτὸς αὐτουργῷ χερί·
ἔπειτα μήτηρ καὶ γυνή, διπλοῦν ἔπος,
πλεκταῖσιν ἀρτάναισι λωβᾶται βίον·
|
50 |
| |
τρίτον δ᾽ ἀδελφὼ δύο μίαν καθ᾽ ἡμέραν
αὐτοκτονοῦντε τὼ ταλαιπώρω μόρον
κοινὸν κατειργάσαντ᾽ ἐπαλλήλοιν χεροῖν.
Νῦν δ᾽ αὖ μόνα δὴ νὼ λελειμμένα σκόπει
ὅσῳ κάκιστ᾽ ὀλούμεθ᾽, εἰ νόμου βίᾳ |
55 |
| |
ψῆφον τυράννων ἢ κράτη παρέξιμεν.
Ἀλλ᾽ ἐννοεῖν χρὴ τοῦτο μὲν γυναῖχ᾽ ὅτι
ἔφυμεν, ὡς πρὸς ἄνδρας οὐ μαχουμένα· |
60 |
| |
ἔπειτα δ᾽ οὕνεκ᾽ ἀρχόμεσθ᾽ ἐκ κρεισσόνων
καὶ ταῦτ᾽ ἀκούειν κἄτι τῶνδ᾽ ἀλγίονα. |
|
| |
Ἐγὼ μὲν οὖν αἰτοῦσα τοὺς ὑπὸ χθονὸς
ξύγγνοιαν ἴσχειν, ὡς βιάζομαι τάδε,
τοῖς ἐν τέλει βεβῶσι πείσομαι· τὸ γὰρ
περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα. |
65 |
| ΑΝ. |
οὔτ᾽ ἂν κελεύσαιμ᾽ οὔτ᾽ ἄν, εἰ θέλοις ἔτι |
|
| |
πράσσειν, ἐμοῦ γ᾽ ἂν ἡδέως δρῴης μέτα.
Ἀλλ᾽ ἴσθ᾽ ὁποία σοι δοκεῖ, κεῖνον δ᾽ ἐγὼ
θάψω· καλόν μοι τοῦτο ποιούσῃ θανεῖν.
Φίλη μετ᾽ αὐτοῦ κείσομαι, φίλου μέτα,
ὅσια πανουργήσασ᾽· ἐπεὶ πλείων χρόνος |
70 |
| |
ὃν δεῖ μ᾽ ἀρέσκειν τοῖς κάτω τῶν ἐνθάδε.
ἐκεῖ γὰρ αἰεὶ κείσομαι· σοὶ δ᾽ εἰ δοκεῖ,
τὰ τῶν θεῶν ἔντιμ᾽ ἀτιμάσασ᾽ ἔχε. |
75 |
| ΙΣ. |
Ἐγὼ μὲν οὐκ ἄτιμα ποιοῦμαι, τὸ δὲ
βίᾳ πολιτῶν δρᾶν ἔφυν ἀμήχανος. |
|
| ΑΝ. |
Σὺ μὲν τάδ᾽ ἂν προὔχοι᾽, ἐγὼ δὲ δὴ τάφον
χώσουσ᾽ ἀδελφῷ φιλτάτῳ πορεύσομαι. |
80 |
| ΙΣ. |
Οἴμοι ταλαίνης, ὡς ὑπερδέδοικά σου. |
|
| ΑΝ. |
Μὴ ᾽μοῦ προτάρβει· τὸν σὸν ἐξόρθου πότμον. |
|
| ΙΣ. |
Ἀλλ᾽ οὖν προμηνύσῃς γε τοῦτο μηδενὶ |
|
| |
τοὔργον, κρυφῇ δὲ κεῦθε, σὺν δ᾽ αὕτως ἐγώ. |
85 |
| |
Οἴμοι, καταύδα· πολλὸν ἐχθίων ἔσῃ |
|
| ΑΝ. |
σιγῶσ᾽, ἐὰν μὴ πᾶσι κηρύξῃς τάδε. |
|
| ΙΣ. |
Θερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεις. |
|
| ΑΝ. |
Ἀλλ᾽ οἶδ᾽ ἀρέσκουσ᾽ οἷς μάλισθ᾽ ἁδεῖν με χρή. |
|
| ΙΣ. |
Εἰ καὶ δυνήσῃ γ᾽· ἀλλ᾽ ἀμηχάνων ἐρᾷς. |
90 |
| ΑΝ. |
Οὐκοῦν, ὅταν δὴ μὴ σθένω, πεπαύσομαι. |
|
| ΙΣ. |
Ἀρχὴν δὲ θηρᾶν οὐ πρέπει τἀμήχανα. |
|
| ΑΝ. |
Εἰ ταῦτα λέξεις, ἐχθαρῇ μὲν ἐξ ἐμοῦ,
ἐχθρὰ δὲ τῷ θανόντι προσκείσῃ δίκῃ.
|
|
| |
Ἀλλ᾽ ἔα με καὶ τὴν ἐξ ἐμοῦ δυσβουλίαν
|
95 |
| |
παθεῖν τὸ δεινὸν τοῦτο· πείσομαι γὰρ οὐ
τοσοῦτον οὐδὲν ὥστε μὴ οὐ καλῶς θανεῖν. |
|
| ΙΣ. |
Ἀλλ᾽, εἰ δοκεῖ σοι, στεῖχε· τοῦτο δ᾽ ἴσθ᾽ ὅτι
ἄνους μὲν ἔρχῃ, τοῖς φίλοις δ᾽ ὀρθῶς φίλη. |
|
| 1 |
κοινὸς |
όμαιμος,
από το ίδιο αίμα |
| |
αὐτάδελφος (αὐτὸς + ἀδελφὸς) |
δηλώνει τους κοινούς γονείς |
| |
κοινὸν αύτάδελφον |
αδελφή μου (τα επίθετα εκφράζουν με έμφαση τη συγγενική σχέση) |
| |
Ἰσμήνης κάρα |
περίφραση, αντί Ισμήνη· (η περίφραση δηλώνει στοργή) |
| |
ἆρ' οἶσθ'
|
άραγε ξέρεις; |
| |
ὅ,τι Ζεὺς τῶν ἀπ' Οἰδίπου
κακῶν τελεῖ |
η συντακτ. σειρά: ὅ,τι (ἐστὶ)
τῶν ἀπὸ Οἰδίπου κακῶν, ὁποῖον οὐχὶ Ζεὺς τελεῖ = αν υπάρχει καμιά συμφορά που μας κληροδότησε
ο Οιδίποδας και να μην την έστειλε ο Δίας; |
| |
νῷν (δοτ. ηθική) |
σε μας |
| |
ἀλγεινὸν |
δυσάρεστο, λυπηρό |
| |
ἄτης ἄτερ |
κυριολ., χωρίς συμφορά (οι αρνήσεις αντιστρέφουν το νόημα), γεμάτο συμφορές ; |
| |
αἰσχρὸν |
ντροπή (το επίθετο
έχει ηθική έννοια) |
| |
ἄτιμον |
επονείδιστο (αναφέρεται σε δημόσιες ταπεινώσεις ή απορρίψεις) |
| |
ὁποῖον....κακῶν = ὁποῖον οὐκ
ὄπωπα (ὄν = κτγρμ. μτχ.) τῶν σῶν
τε κἀμῶν κακῶν |
που εγώ να μην έχω δει μέσα στα δικά σου και τα δικά μου βάσανα |
| |
καὶ νῦν....ἀρτίως |
η συντακτ. σειρά: καὶ νῦν τί αὖ (ἐστι) τοῦτο τὸ κήρυγμα,
ὃ φασὶ θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίως πανδήμῳ πόλει = και τώρα τι είναι πάλι αυτή η
διαταγή που λένε ότι διακήρυξε ο στρατηγός, πριν από λίγο σ' ολόκληρη την πόλη; |
| |
ἔχεις τι κεἰσήκουσας;
(σχ. πρωθύστερο) |
ξέρεις τίποτε κι έχεις ακούσει; |
| |
στείχω |
βαδίζω, έρχομαι, (εδώ μεταφ. απειλώ) |
| 10 |
τῶν ἐχθρῶν κακὰ |
κακά που ταιριάζουν στους εχθρούς |
| |
φίλοι |
αγαπημένοι |
| |
μῦθος |
λόγος, είδηση |
| |
φίλων (γεν. αντικ.) |
για τους αγαπημένους |
| |
δυοῖν ἀδελφοῖν.....δύο |
δυο εμείς στερηθήκαμε τα δυο μας αδέλφια (τονίζεται με την επανάληψη του αριθμητικού ο θάνατος των δυο αγοριών και η μοναξιά των δυο κοριτσιών) |
| |
διπλῇ χερὶ(δοτ. οργαν.) |
με αμοιβαίο φόνο (το όργανο αντί της πράξης) |
| |
φροῦδός
(<πρό + ὁδὸς) ἐστιν |
τράπηκε σε φυγή, έγινε άφαντος |
| |
ἐν νυκτὶ τῇ νῦν |
τη νύκτα αυτή |
| |
ὑπέρτερον |
περισσότερο |
| |
οὔτε εὐτυχοῦσα μᾶλλον οὔτ'
ἀτωμένη
(κτγρμ. μτχ.) |
ούτε ότι είμαι πιο ευτυχισμένη ούτε πιο δυστυχισμένη |
| |
ᾔδη fκαλῶς |
ήμουνα σίγουρη (ευδιάκριτη η ειρωνεία της Αντιγόνης για την απάθεια της Ισμήνης) |
| |
αὔλειαι πύλαι |
οι εξώπορτες του ανακτόρου |
| |
κλύω |
ακούω |
| |
δηλοῖς......... ἔπος |
δείχνεις ότι κάποια είδηση σε
βασανίζει |
| 20 |
καλχαίνω (κάλχη = πορφύρα,
η μεταφ. από τη θάλασσα) |
συλλογίζομαι βαθιά, σκέφτομαι γεμάτος ταραχή |
| |
οὐ γάρ........ ἔχει; |
η ερώτηση δηλώνει αγανάκτηση |
| |
τὼ κασιγνήτω νῷν (= ἡμῖν) |
από τα δυο μας αδέλφια |
| |
τὸν μὲν προτίσας (ἔχει) τὸν δὲ ἀτιμάσας ἔχει; (περιφρ.) |
τον ένα έκρινε άξιο ταφής, ενώ τον άλλο ανάξιο να ταφεί (ἀτιμάζω = στερώ) |
| |
σὺν δίκῃ χρησθεὶς
(= χρησάμενος)
δικαίᾳ
καὶ νόμῳ |
του φέρθηκε με δίκαιη κρίση και σύμφωνα με τη θρησκευτική συνήθεια |
| |
ἔκρυψε |
έθαψε, διέταξε να θάψουν |
| |
ἔνερθεν |
κάτω |
| |
ἔντιμον (προλ. κατηγ.) |
ώστε να είναι τιμημένος |
| |
ἀθλίως |
κατά τρόπο οικτρό |
| |
νέκυς -υος |
νεκρός |
| |
τόν δ' ἀθλίως......νέκυν |
η συντακτ. σειρά: τὸν δὲ νέκυν
Πολυνείκους ἀθλίως θανόντος (σχ. υπαλλαγής) = αλλά το κορμί του Πολυνείκη, ο οποίος
πέθανε με αξιολύπητο τρόπο |
| |
ἐκκηρύττομαι |
διακηρύσσομαι |
| |
τὸ μὴ καλύψαι......κωκῦσαι |
κανείς να μη το θάψει και να μη το κλάψει |
| |
ἐᾶν (υποκ. = πάντας) |
να το αφήσουν |
| |
θησαυρὸς |
εύρημα, έρμαιο (Σχολ.) |
| |
οἰωνοῖς εἰσορῶσι (επιθ. μτχ.) |
για τα όρνια που λαίμαργα ψάχνουν |
| 30 |
πρὸς χάριν βορᾶς |
για την τροφή τους |
| |
ἀγαθὸς (ειρων.) |
ο καλός |
| |
σοὶ κἀμοὶ (δοτ. ηθική) |
για σένα και για μένα |
| |
λέγω γὰρ κἀμὲ |
λέγω και για μένα, φαντάσου και για μένα |
| |
κηρύξαντα ἔχειν |
ότι έχει κηρύξει δημόσια |
| |
καὶ δεῦρο νεῖσθαι (φασὶ) |
και λένε ότι έρχεται εδώ |
| |
σαφῆ (προλ. κατηγ.) |
ώστε να είναι καθαρά |
| |
προκηρύξοντα (τελ. μτχ.) |
για να διακηρύξει δημόσια |
| |
τοῖσι μὴ εἰδόσι (= οἳ
ἄν μὴ εἰδῶσι) |
σε όσους δεν ξέρουν· προοικονομείται η είσοδος του χορού |
| |
τὸ πρᾶγμα ἄγω ὡς παρ' οὐδὲν |
θεωρώ κάτι ασήμαντο |
| |
προκεῖσθαι (ενν. τούτῳ)
φόνον δημόλευστον
(λεύω = λιθοβολώ) |
ότι τον περιμένει θάνατος με δημόσιο λιθοβολισμό |
| |
σοι (δοτ. ηθική) |
για σένα |
| |
τάχα |
γρήγορα
|
| |
εὐγενὴς |
από ευγενική γενιά και γενναία στο ήθος |
| |
εἴτε ἐσθλῶν κακὴ = εἴτε
καίπερ ἐξ ἐσθλῶν γενομένη
πέφυκας κακὴ |
ή τιποτένια από ευγενική γενιά |
| |
ὦ ταλαῖφρον (›τάλας + φρὴν) |
δύστυχη, τολμηρή |
| |
εἰ τάδ' ἐν τούτοις (ἐστὶ) |
αν έτσι έχουν τα πράγματα |
| |
λύουσα εἴθ' ἅπτουσα
(παροιμιακή έκφραση αμηχανίας) |
με το να χαλαρώνω ή να σφίγγω τον κόμπο, ό,τι και αν κάνω |
| 40 |
τί δ' ἐγὼ προσθείμην ἃν
πλέον(= τί πλέον ποιήσαιμι
ἄν) |
τι όφελος θα μπορούσα να φέρω; |
| |
εἰ ξυμπονήσεις καί ξυνεργάσῃ
(πλάγιες ερωτ. από το ρ. σκόπει) |
αν θα με βοηθήσεις και θα συνεργαστείς μαζί μου (το πρώτο ρήμα είναι γενικότερο) |
| |
κινδύνευμα |
επικίνδυνη πράξη (η λ. αποκαλύπτει το ήθος) |
| |
ποῖ γνώμης ποτ' εἶ |
τι τάχα έχεις στο μυαλό σου; |
| |
εἰ τὸν νεκρόν.....κουφιεῖς |
πλάγια ερώτ., εξαρτάται από το ρ. σκόπει
|
| |
κουφίζω (= ἀναιροῦμαι) |
σηκώνω τον νεκρό |
| |
ἦ γὰρ |
αλήθεια (έκφραση έκπληξης) |
| |
σφ'(ὲ) |
αυτόν |
| |
ἀπόρρητον (ενν. ὄν, εναντ.
μτχ., αιτ. απόλ.) τῇ πόλει
|
αν και απαγορεύται ρητά στους πολίτες |
| |
οὐ γὰρ προδοῦσ'(α)
ἁλώσομαι (ἁλίσκομαι) |
γιατί δε θα κατηγορηθώ ότι τον πρόδωσα |
| |
σχέτλιος (από το σχεθεῖν,
του ρ. ἔχω) |
αυτός που τολμάει φοβερά, αλλά κι αυτός που πάσχει φοβερά (τλήμων) |
| |
Κρέοντος ἀντειρηκότος (γεν.
απόλ. εναντ. μτχ.) |
ενώ το έχει απαγορεύσει ο Κρέων |
| |
ἀλλ' οὐδέν μέτα (= μέτεστιν)
αὐτῷ εἴργειν με τῶν ἐμῶν |
αλλά αυτός δεν έχει κανένα δικαίωμα να με εμποδίσει να θάψω τους δικούς μου |
| |
οἴμοι |
αλίμονο |
| 50 |
νῷν (δοτ. ηθική)· συνάπτεται
με το ἀπώλετο ὁ πατὴρ
|
μας χάθηκε ο πατέρας μας |
| |
ἀπεχθὴς (ἀπεχθάνομαι) |
μισητός |
| |
δυσκλεὴς (›δυσ + κλέος) |
ντροπιασμένος |
| |
αὐτόφωρος (= φωραθείς
ἐπ' αὐτῷ τῷ ἔργῳ) |
αυτός που μόνος του έφερε στο φως |
| |
ἀμπλακήματα |
αμαρτήματα |
| |
πρὸς αὐτοφώρων ἀμπλακημάτων
(αναγκ. αίτιο) |
για τα αμαρτήματα που μόνος του έφερε στο φως |
| |
διπλᾶς ὄψεις |
τα δυο του μάτια |
| |
ἀράξας (ἀράσσω) |
αφού χτύπησε δυνατά |
| |
αὐτουργῷ χερὶ (= ἰδίᾳ χερὶ) |
με το ίδιο του το χέρι |
| |
διπλοῦν ἔπος (παράθεση στα
μήτηρ και γυνή) |
διπλό όνομα (για ένα και το αυτό πρόσωπο) |
| |
πλεκτὴ ἀρτάνη (›ἀρτάνω) |
πλεκτή θηλιά |
| |
λωβῶμαι |
κακομεταχειρίζομαι |
| |
λωβάται βίον |
πεθαίνει ντροπιασμένη |
| |
αὐτοκτονοῦντε (δυϊκ. αρ.,
μτχ. ενεστ. του ρ. αὐτοκτονέω -ῶ) |
που αλληλοσκοτώθηκαν |
| |
τὼ ταλαιπώρω (δυϊκ. αρ.) |
οι δυστυχισμένοι |
| |
κατειργάσαντο κοινὸν μόρον |
βρήκαν αμοιβαίο θάνατο |
| |
ἐπαλλήλοιν χεροῖν (δυϊκ.
αρ. δοτ. οργαν.) |
με χέρια που σήκωσαν ο ένας εναντίον του άλλου |
| |
μόνα δὴ |
ολομόναχες |
| |
λελειμμένα (δυϊκ. αρ.) |
που έχουμε μείνει |
| |
ὃσῳ κάκιστα ὀλούμεθα
(πλάγια ερώτ. από το
ρ. σκόπει) |
πόσο ατιμωτικά θα χαθούμε |
| |
νόμου βίᾳ |
παραβιάζοντας τον νόμο |
| |
εἰ παρέξιμεν (μέλλ. του
ρ. παρεξέρχομαι) |
αν παραβούμε |
| |
ψῆφος |
απόφαση |
| 60 |
κράτη τυράννων |
η βασιλική εξουσία |
| |
χρὴ ἐννοεῖν τοῦτο |
πρέπει να σκεφθείς το εξής |
| |
γυναῖχ' ὅτι ἔφυμεν
(επεξ. στο τοῦτο) |
ότι δηλαδή γεννηθήκαμε γυναίκες |
| |
ὡς....μαχουμένα |
και από την άλλη δεν μπορούμε να τα βάζουμε με άνδρες |
| |
οὓνεκα |
ότι |
| |
ἐκ κρεισσόνων (ποιητ. αίτ.) |
από ισχυρότερους |
| |
ἀκούειν (απαρ. αποτελ.) |
ώστε να υπακούμε |
| |
ταῦτα κἄτι ( = καὶ ἔτι)
ἀλγίονα τῶνδε |
σ' αυτά και ακόμη πικρότερα, οδυνηρότερα από αυτά |
| |
ξύγγνοιαν ἴσχω
(= ξυγγιγνώσκω) |
ζητώ συγγνώμη |
| |
βιάζομαι (= βίᾳ πράσσω
τοῦτο) |
κάνω αυτά χωρίς τη θέλησή μου |
| |
οἱ ἐν τέλει βεβῶτες
(= βεβηκότες) |
οι άρχοντες |
| |
περισσά πράττω |
κάνω ανώτερα από τις δυνάμεις μου
|
| |
οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα |
είναι ανόητο εντελώς |
| |
οὐτ' ἄν κελεύσαιμι |
ούτε θα σε παρακαλούσα |
| 70 |
οὔτ' ἄν ἐμοῦ γ' ἄν
ἡδέως δρῴης μέτα (δυν. ευκτ.) |
ούτε θα δεχόμουν με ευχαρίστηση τη σύμπραξή σου |
| |
ἀλλ' ἴσθι.....δοκεῖ
(= γίγνωσκε ὁποῖα
σὺ θέλεις (Σχολ.) |
μα έχε όποια γνώμη θέλεις |
| |
καλόν (ἐστι) μοι τοῦτο
ποιούσῃ (θαψάσῃ τὸν
ἀδελφόν) θανεῖν |
θα είναι ωραίο για μένα να θάψω τον αδελφό μου και να πεθάνω |
| |
φίλη....μέτα (ενν. κειμένη) |
μαζί του αγαπημένη θα αναπαύομαι πλάι σ' αγαπημένο (η επανάληψη του μετά εκφράζει την αμοιβαία αγάπη) |
| |
ὅσια πανουργήσασα (οξύμωρο) |
αφού διαπράξω μια ιερή παρανομία, άγια κριματισμένη |
| |
σύ δ 'εἰ δοκεῖ, τὰ τῶν
θεῶν ἔντιμα ἀτιμάσασα ἔχε |
αν θες εσύ, αν το κρίνεις σωστό, περιφρόνα όσα είναι τίμια για τους θεούς |
| |
ἄτιμα ποιοῦμαι (περίφρ.) |
περιφρονώ |
| |
ἀμήχανος |
ανίκανη, αδύναμη |
| |
τὸ δρᾶν (έναρθρο απαρ.
αντί άναρθρου) |
να κάνω, να ενεργώ |
| 80 |
σὺ μέν...προύχοι(ο) |
εσύ αυτά να προφασίζεσαι |
| |
οἴμοι ταλαίνης (γεν. αιτίας) |
αλίμονο, δυστυχισμένη |
| |
ὡς ὑπερδέδοικά σου |
πόσο φοβούμαι για σένα |
| |
προταρβέω -ῶ τινος |
φοβούμαι για κάποιον |
| |
τὸν σὸν ἐξόρθου πότμον |
για τη δική σου μοίρα φρόντιζε |
| |
προμηνύω |
αποκαλύπτω |
| |
κρυφῇ κεῦθε (πλέον.)
= κεύθω
|
κράτησέ το μυστικό |
| |
καταύδα (καταυδάω -ῶ
= μιλώ) |
διακήρυξέ το σ' όλους |
| |
ἐπὶ ψυχροῖς |
για ψυχρά πράγματα |
| |
οἶδ(α) ἀρέσκουσ(α)
(κτγρμ. μτχ.) |
ξέρω ότι είμαι αρεστή |
| |
οἷς μάλιστα ἁδεῖν (αόρ. β΄
του ρ. ἁνδάνω) με χρή
|
σε κείνους που πρέπει περισσότερο ν' αρέσω |
| 90 |
εἰ καὶ δυνήσῃ γ(ε) |
αν θα έχεις και τη δύναμη |
| |
ὅταν δὴ μὴ σθένω |
όταν πια δεν έχω δύναμη |
| |
ἀρχὴν (επιρρ. σημασία) |
καθόλου |
| |
θηρῶ |
κυνηγώ |
| |
ἐχθαρῇ |
θα μισηθείς |
| |
ἐξ ἐμοῦ |
από μένα |
| |
ἐχθρὰ τῷ θανόντι προσκείσῃ
δίκῃ |
δίκαια θα σε μισεί για πάντα ο νεκρός |
| |
ἔα (ἐάω -ῶ) |
άφησε |
| |
δυσβουλία |
αφροσύνη |
| |
πείσομαι (μέλλ. του
ρ. πάσχω) οὐ
τοσοῦτον οὐδὲν
|
τίποτε τόσο φοβερό δε θα πάθω |
| |
καλῶς θνῄσκω |
πεθαίνω έντιμα |
| |
εἰ δοκεῖ σοι |
αν έτσι κρίνεις |
| |
ἄνους |
ασυλλόγιστη |
| 99 |
ὀρθῶς φίλη |
αληθινά αγαπημένη |
