Ιστορία (Α Λυκείου) - Βιβλίο Μαθητή
| 4. Οι Εβραίοι | |
| Οι Εβραίοι ήταν λαός νομαδικός, σημιτικής* καταγωγής. Στα πρώτα στάδια της ιστορικής τους πορείας ήταν οργανωμένοι σε φυλές και περιπλανιούνταν σε αναζήτηση βοσκοτόπων. Η περιοχή από την οποία ξεκίνησαν ήταν η νότια περιοχή της Μεσοποταμίας. Ωστόσο η περιοχή που θα αποτελέσει το λίκνο του πολιτισμού τους ήταν η Παλαιστίνη. Την περιοχή αυτή εγκατέλειψαν και εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο για διακόσια περίπου χρόνια, έως ότου μετά από πολλές περιπέτειες επανήλθαν και οργανώθηκαν σε ενιαίο κράτος. Το εβραϊκό κράτος έφθασε σε μεγάλη ανάπτυξη την περίοδο της βασιλείας του Σολομώντα (10ος αι. π.Χ.). Μετά το θάνατο του όμως το κράτος εξασθένησε από εσωτερικές διαμάχες. Στις τελευταίες δεκαετίες του 8ου αι π.Χ. το εβραϊκό κράτος υποτάχθηκε στους Ασσύριους και έκτοτε έχασε την πολιτική του ελευθερία, περνώντας διαδοχικά στην εξουσία των Βαβυλωνίων, Περσών, Ελλήνων και Ρωμαίων. Σημαντικό επίτευγμα των Εβραίων ήταν η δημιουργία νομοθεσίας, «οι δέκα εντολές». Τη σπουδαιότερη συμβολή τους στον παγκόσμιο πολιτισμό αποτελεί η θρησκεία τους. |
|
|
4.1 Η χώρα Η περιοχή που βρισκόταν στα νότια της Φοινίκης πριν από την εμφάνιση των Εβραίων ήταν γνωστή με το όνομα Χαναάν. Αποτελούσε το πέρασμα που συνέδεε τους λαούς της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου. Η Παλαιστίνη, όπως είναι γνωστή η χώρα από την εγκατάσταση των Εβραίων και μετά, είναι μια στενή λωρίδα γης που διακρίνεται γεωγραφικά σε τρεις επιμέρους περιοχές: την παραλιακή με πεδινές εκτάσεις, όπου υπήρχε η δυνατότητα καλλιέργειας, την κεντρική ορεινή περιοχή και την ανατολική εύφορη κοιλάδα του Ιορδάνη ποταμού ανάμεσα στη λίμνη Γενησαρέτ στο βορρά και τη Νεκρή Θάλασσα (λίμνη με μεγάλη πυκνότητα άλατος) στο νότο. |
Στήλη των Ερσαχαδών (7ος αι. π.Χ.) με παράσταση οργώματος, μιας από τις κύριες ασχολίες των κατοίκων των κοιλάδων τις Παλαιστίνης |
