Νέα Ελληνική Λογοτεχνία - Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Α ΕΠΑ.Λ.)

5	Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην· ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια, επήγεν και-ν εκόνεψεν και σου Ηλί' τον κάστρον. Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμαν βουτεμένον, εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον.
10	Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης· έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει. Σίτ' αναγνώθ', σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν. «Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!» Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
	κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται. - Μη κλαις, μη κλαις, Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι. - Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν. - Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

κονεύω: σταθμεύω για ανάπαυση ή για ύπνο.
σου: στου.
Ηλί' τον κάστρον: το κάστρο του Ήλιου.
εσείξεν: έσεισε, τίναξε.
σο: στο.
Ατό: αυτό.
κι: δεν.
Σίτ': ενώ, καθώς.
κρούω: χτυπώ, δέρνω.
δερνοκοπισκάσαι: δέρνεσαι και χτυπιέσαι.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Να συγκρίνετε το τραγούδι με άλλα δημοτικά τραγούδια. Ποια διαφορά διαπιστώνετε ως προς τον τρόπο που αναγγέλλεται η θλιβερή είδηση;
Ποιες ψυχικές διαθέσεις κυριαρχούν στο τραγούδι και πώς εκφράζονται;
Σε ποιο σημείο κορυφώνεται η δραματοποίηση; Πώς γίνεται αυτό;