5. Ο πνευματικός κόσμος στη λατρεία

α) Η Αγία Γραφή για τους αγγέλους

Για τους αγγέλους μιλά η Αγία Γραφή. Αυτά που μας λέει, τα εξήγησαν και τα ανέπτυξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας κι εκείνη τα πέρασε στους ύμνους και στις ευχές της. Έγιναν διδασκαλία της.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Τοιχογραφία στη μονή Δοχειαρίου. Άγιο Όρος, 16ος αι.

Οι άγγελοι ανήκουν στον πνευματικό κόσμο, είναι δημιουργήματα του Θεού και ήρθαν στην ύπαρξη πριν από τον υλικό κόσμο. Ως πνεύματα είναι ασώματοι και αεικίνητοι, αλλά όχι πανταχού παρόντες. Σε δύναμη και γνώση είναι ανώτεροι από τον άνθρωπο και κατώτεροι από το Θεό, που τους χάρισε τα υπερφυσικά προσόντα τους και την αθανασία τους. Διαιρούνται σε εννιά τάξεις ή τάγματα, τα εξής: Σεραφίμ, Χερουβίμ, Θρόνοι, Κυριότητες,

Δυνάμεις, Εξουσίες, Αρχές, Αρχάγγελοι, Αγγελοι. Οι τάξεις αυτές αναφέρονται στις ακολουθίες της Εκκλησίας και ιδιαίτερα σε κείνη της γιορτής τους (8 Νοεμβρίου). Ο αριθμός τους είναι «μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων», δηλαδή αναρίθμητος. Τρεις από αυτούς είναι γνωστοί από την Αγία Γραφή με τα ονόματά τους: ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ και ο Ραφαήλ. Από την Αγία Γραφή μαθαίνουμε και για το έργο των αγγέλων. Υμνούν ακατάπαυστα το Θεό, είναι αγγελιοφόροι του, εκτελούν ολοπρόθυμα το θέλημα και τις εντολές του, φροντίζουν τους ανθρώπους.

To εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (ανάμνηση 6 Σεπτεμβρίου)
Εικόνα στην Ιακωβάτειο βιβλιοθήκη, Κεφαλονιά, 16ος αι.

Γι’ αυτό ονομάζονται άγγελοι και λειτουργοί του Θεού. Για τη δοξολογία του Θεού από τους αγγέλους, μάς μιλούν παραστατικά ο Προφήτης Ησαΐας και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και οι δυο τους παρουσιάζουν το θρόνο του Θεού

κυκλωμένο από τους υμνητές αγγέλους (Ησ. 6, 1-4· Αποκ. 4, 8-7, 11). Στη Θεία Λειτουργία, λίγο πριν από τον καθαγιασμό (μεταβολή) των Τιμίων Δώρων οε Σώμα και Αίμα Χριστού, ψάλλουμε τον ύμνο των αγγέλων «Ἅγιος, ἃγιος, ἃγιος. Κύριος Σαβαώθ (= των δυνάμεων), πλήρης ὁ οὐρανός και ἡ γῆ τῆς δόξης σου...».

Ως διάκονοι του Θεού οι άγγελοι είναι παρόντες στη ζωή του Κυρίου και των αποστόλων. Όπως διαβεβαίωσε ο Χριστός, συμμετέχουν στη χαρά του ουρανού, όταν μετανοεί ο αμαρτωλός άνθρωπος και μεσιτεύουν για μας. Ωραία περιγράφει ο Δαβίδ πώς συμπαραστέκονται οι άγγελοι σ’ αυτόν που ελπίζει στον Κύριο. Η μάστιγα των κακών δεν τον αγγίζει, λέει, «γιατί ο Θεός διατάζει τους αγγέλους του για χάρη σου να σε φυλάνε όπου κι αν πας. Θα σε σηκώσουν στα χέρια τους, για να μη σκοντάψει το πόδι σου σε πέτρα» (Ψαλμ. 90,11-12). Δίκαια λοιπόν η Εκκλησία μας έχει ιδιαίτερη ευχή στο φύλακα άγγελό μας και παρακαλεί τον Κύριο να μας δίνει «ἂγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν».

β) Οι άγγελοι στη Θεία Λειτουργία

Στη Θεία Λειτουργία δεν είμαστε μόνοι. Είναι μαζί μας ο Κύριος, η Υπεραγία Θεοτόκος, οι άγιοι. Είναι και οι άγγελοι και ψάλλουμε μαζί τους τον Τρισάγιο ύμνο. Ως άλλα Χερουβίμ υποδεχόμαστε το βασιλιά του σύμπαντος, τον οποίο αόρατα δορυφορούν (περιβάλλουν) οι αγγελικές δυνάμεις. Στη Θεία Λειτουργία, δηλαδή, οι πιστοί συμψάλλουμε και συνυπηρετούμε το Θεό μαζί με τους αγγέλους, όπως πολύ ωραία αναφέρεται στο Χερουβικό ύμνο:

Έτσι, η Λειτουργία που τελείται στη γη ενώνεται με την ακατάπαυστη Λειτουργία που τελείται στους ουρανούς. Ένα μάλιστα τμήμα της Θείας Λειτουργίας, εκείνο μετά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως, ονομάζεται Αναφορά γιατί η θυσία αναφέρεται στο Θεό, στο υπερουράνιο θυσιαστήριο, και σ’ αυτά που την ίδια ώρα γίνονται στον ουρανό.

Αυτός είναι ο λόγος που στη βυζαντινή τέχνη εικονίζεται στη γύρω ζώνη κάτω από τον Παντοκράτορα του τρούλου η ουράνια Θεία Λειτουργία (βλ. εικόνα στη σελ. 68). Την τελεί ο ίδιος ο Χριστός με αρχιερατική αμφίεση. Δεξιά και αριστερά του βλέπουμε τους αγγέλους στην πομπή της Μεγάλης Εισόδου* να κρατούν τα Τίμια Δώρα και ιερά σκεύη.

Η πίστη για την παρουσία των αγγέλων στη Θεία Λειτουργία επι-βεβαιώνεται και από την παράδοση της Εκκλησίας. Έτσι π.χ. διαβάζουμε στο βίο του Αγίου Σπυρίδωνα ότι ο ιεράρχης αυτός είχε

Η Σύναξη των Ασωμάτων
Τοιχογραφία στη μονή Δοχειαρίου, Άγιο Όρος, 16ος αι.

συλλειτουργούς αγγέλους, όπως άλλωστε αναφέρεται και στο απολυτίκιό του. Το ίδιο γινόταν και με τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, καθώς και με νεότερους αγιασμένους κληρικούς, που είχαν -και έχουν- τρόπους απλούς, καρδιά ταπεινή και καθαρή.

Ύστερα από αυτά. είναι φυσικό οι ορθόδοξοι πιστοί να τιμούν, να σέβονται και να αισθάνονται την παρουσία των αγγέλων. Υψώνουν περικαλλείς ναούς προς τιμή τους (είναι οι ναοί των Ασωμάτων, των Αρχαγγέλων, των Ταξιαρχών), καθιέρωσαν γιορτές, ασπάζονται τις εικόνες τους με τις μορφές και τα θαύματά τους. παίρνουν το όνομά τους: Άγγελος. Αγγελική. Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ταξιάρχης. Ακόμη εύχονται να ’χουν τον άγγελο φύλακα της ζωής τους και προπομπό στην αιώνια μακαριότητα.

γ) Τα πονηρά πνεύματα

Εκτός από τους φωτεινούς αγγέλους, υπάρχουν και οι σκοτεινοί, τα πονηρά πνεύματα. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ήταν αρχικά αγαθοί. Εξέπεσαν όμως από τη δόξα και τη θέση που κατείχαν, γιατί υπερηφανεύτηκαν και θέλησαν να μοιάσουν με το θεό. Αρχηγός τους είναι ο σατανάς (=κατήγορος) ή διάβολος (=διαβολέας, συκοφάντης). Ο σατανάς, όπως λέει η Αγία Γραφή, είναι από την αρχή ανθρωποκτόνος, γιατί από το φθόνο του για τον άνθρωπο γευτήκαμε την πτώση και τη φθορά.

Έργο του διαβόλου είναι να μας παγιδέψει στην αμαρτία. Ο πιστός όμως δεν έχει κανένα λόγο να αισθάνεται αδύναμος και ανασφαλής, γιατί έχει ισχυρά πνευματικά όπλα για να αντιμετωπίζει το κακό και τους πειρασμούς του πονηρού. Η συμμετοχή του στα μυστήρια της Εκκλησίας και η προσευχή τον ενώνουν με το θεό, τον θωρακίζουν, ώστε νικηφόρα να πορεύεται στη ζωή του. Το διάβολο τον πολεμούμε νικηφόρα όχι όταν τον αγνοούμε, αλλ’ όταν ξέρουμε τα τεχνάσματά του.

Ο Κύριος γι' αυτό έγινε άνθρωπος: «για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου». Εύστοχα ψάλλει η Εκκλησία μας: «Κύριε, ὃπλον κατά τοῦ Διαβόλου τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γάρ και τρέμει μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν...» (Από τους Αίνους του πλ. δ΄ ήχου).

1. Διάβασε από την Καινή Διαθήκη την περικοπή Λουκ. 2. 1-20 και σημείωσε το έργο των αγγέλων σ’ αυτό το περιστατικό.
2. Ανάφερε μερικές εικόνες και τοιχογραφίες του ναού όπου εικονίζονται άγγελοι.
3. Στη δέηση για το «φύλακα άγγελο», αυτός ονομάζεται «άγγελος ειρήνης» και «πιστός οδηγός». Τι σημαίνουν οι λέξεις αυτές;
4. Με ποια όπλα μπορεί ο πιστός να αντιμετωπίσει τις μεθοδείες του διαβόλου;