Θρησκευτικά (ΣΤ Δημοτικού) - ΑΝΕΝΕΡΓΟ: Ηλεκτρονικό Βιβλίο

11. Να συγχωρούμε τους άλλους

Ο Χριστός προβάλλει την αγάπη και τη συγχώρεση ως θεμελιώδη χαρακτηριστικά της Βασιλείας του Θεού
Πρέπει να συγχωρούμε απεριόριστα τους συνανθρώπους μας, όπως ο Θεός συγχωρεί όλους εμάς για τα αμαρτήματά μας

H αξία της συγχώρεσης

Ο αγαθός Βασιλιάς και ο πονηρός δούλος

Όπως μάθαμε σε προηγούμενο μάθημα, οι Προφήτες πολλά χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού, είχαν προαναγγείλει τον ερχομό ενός νέου, διαφορετικού κόσμου, που θα φανέρωνε και θα εγκαινίαζε ο Μεσσίας. Αυτός ο νέος κόσμος της Βασιλείας του Θεού, με την έλευση του Χριστού απέκτησε ένα νόημα και ένα περιεχόμενο πιο δυναμικό και πολύ πιο ανθρώπινο απ' ό,τι περίμεναν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής.
Μια από τις βασικότερες πτυχές αυτού του νέου κόσμου του Θεού είναι η μετάνοια και η συγχώρεση. Ο ίδιος ο Κύριος με τα λόγια του, αλλά και έμπρακτα με τη ζωή του, δίδαξε την αξία της συγχώρεσης.
Όταν κάποτε ο Πέτρος τον ρώτησε: «Πόσες φορές Κύριε, πρέπει να συγχωρήσω τον αδελφό μου, εάν αυτός εξακολουθεί να μου κάνει κακό; Μήπως έως επτά φορές;» ο Χριστός τού απάντησε: «Όχι μόνο επτά, αλλά αμέτρητες». Και τότε είπε μια παραβολή που αναφερόταν στη Βασιλεία του Θεού.
«…μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλέα, ο οποίος θέλησε να λογαριαστεί με τους δούλους του. Όταν άρχισε να λογαριάζεται, του έφεραν έναν που χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή αυτός δεν είχε να τα πληρώσει, διέταξε ο κύριός του να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε και να επιστραφούν τα οφειλόμενα. Τότε έπεσε ο δούλος στα πόδια του και του έλεγε: «Κύριε, κάνε υπομονή και όλα θα σου τα επιστρέψω». Και ο κύριος του δούλου τον σπλαχνίστηκε, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το χρέος. Μόλις βγήκε ο δούλος εκείνος έξω, συνάντησε έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε εκατό δηνάρια. Και τον έπιασε από το λαιμό και του είπε, «Δώσε μου όσα μου χρωστάς». Ο σύνδουλός του έπεσε στα πόδια και τον παρακαλούσε λέγοντας, «Κάνε υπομονή και θα σου τα επιστρέψω».
Αυτός όμως δεν ήθελε, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή έως ότου επιστρέψει τα οφειλόμενα. Όταν οι σύνδουλοί του είδαν ό,τι συνέβη, λυπήθηκαν πάρα πολύ και ήρθαν και εξήγησαν στον κύριό τους όλα όσα είχαν συμβεί.
Τότε ο κύριός του τον κάλεσε και του λέει: «Δούλε πονηρέ, όλο το χρέος εκείνο σου το χάρισα, διότι με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε

^* τάλαντο: νόμισμα μεγάλης αξίας
^*^* δηνάριο: νόμισμα μικρής αξίας

και εσύ να ελεήσεις το σύνδουλό σου, όπως και εγώ σε ελέησα;». Και οργισμένος ο κύριός του τον παρέδωσε στους βασανιστές, έως ότου του επιστρέψει όλα όσα του χρωστούσε.

Έτσι θα σας συμπεριφερθεί και ο Πατέρας μου ο ουράνιος, εάν ο καθένας σας δε συγχωρεί τον αδελφό του με όλη του την καρδιά» (Mατθ. 18, 21-35).
Μέσα στη νέα πραγματικότητα, που εγκαινίασε ο Χριστός, η συγχώρεση είναι απαραίτητη προΰπόθεση για μια αυθεντική ζωή. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός όχι μόνο δίδαξε την αγάπη και τη συγγνώμη, αλλά και ο ίδιος συγχώρησε ακόμα και τους σταυρωτές του.
"Εάν συγχωρήσετε στους ανθρώπους ό,τι κακό έχουν κάνει, θα συγχωρήσει και σας ο Πατέρας σας ο ουράνιος. Εάν όμως δε συγχωρείτε τους ανθρώπους, τότε ούτε και ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας" (Ματθ. 6,14-15).

Η απεριόριστη αγάπη του Θεού ως παράδειγμα

Εικ. 15^η: Η παραβολή του άσπλαχνου οφειλέτου ή του οφείλοντος μύρια τάλαντα. Σχέδιο Γ. Νικολακόπουλου, από την τοιχογραφία της Μεγίστης Λαύρας (τροποποιημένο), Άγιον Όρος.

ΠΑΡΑΘΕΜΑ

Η συγχώρεση του Αγίου

Ο Άγιος Διονύσιος μόναζε στην ορεινή Μονή της Θεοτόκου Αναφωνητρίας στη Ζάκυνθο, όπου είχε αποσυρθεί κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του. Παράλληλα με την άσκησή του συνέχιζε το ποιμαντικό του έργο, διδάσκοντας ανάμεσα στ' άλλα και τα άπορα παιδιά, καθιστώντας έτσι τη μονή σπουδαίο πνευματικό κέντρο στα δύσκολα χρόνια της Ενετοκρατίας. Ένα βράδυ, αφού είχε τελειώσει το απόδειπνο, η πόρτα του μοναστηριού χτυπούσε επίμονα και δυνατά. Ο ίδιος ο Άγιος έτρεξε ν' ανοίξει με μια ανησυχία, που ήδη είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. Κάποιος άνθρωπος έστεκε έξω και φαινόταν πολύ αναστατωμένος και ταλαιπωρημένος.
- Τι σου συμβαίνει αδελφέ μου, πώς μπορώ να σε βοηθήσω;
- Ζητάω τη συμπόνια σου καλόγερε. Σε παρακαλώ, άσε με να περάσω, προφύλαξέ με γιατί με κυνηγάνε κι εγώ θα σου τα πω όλα.
Ο Άγιος τον οδήγησε, χωρίς δεύτερη σκέψη, σ' ένα καλά προφυλαγμένο χώρο του μοναστηριού. Εκεί η εξιστόρηση των γεγονότων άρχισε σιγά σιγά να παίρνει τη μορφή εξομολόγησης.
- Μ' έβαλαν να σκοτώσω κάποιον γέροντα από την αριστοκρατική οικογένεια των Σιγούρων.
- Κάποιον υπηρέτη τους αθεόφοβε;
- Όχι, σκότωσα τον άρχοντα Κωνσταντή, απάντησε κλαίγοντας.
Τα λόγια του φονιά χτύπησαν σαν κεραυνός τον Άγιο. Ο δολοφονημένος ήταν ο μικρότερος αδελφός του, ο Κωνσταντίνος. Ο Διονύσιος άρχισε να τρέμει και να θρηνεί, αποκαλύπτοντας ότι πρόκειται για τον αδελφό του. Την ίδια ώρα όμως έβλεπε τη συντριβή και τη μετάνοια του φονιά, που παρακαλούσε πλέον να τον σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια. Τη φοβερή σκηνή διέκοψαν οι αρχές, που αναζητούσαν το δολοφόνο. Ο Άγιος, που πρόβλεψε από τη δύναμη της μετάνοιάς του ότι ο φονιάς θα σωζόταν, όχι μόνο παραπλάνησε τους διώκτες, αλλά συγχώρεσε το δολοφόνο και τον φυγάδευσε. Αυτός πέρασε απέναντι στην Ηλεία και η παράδοση αναφέρει ότι αγίασε.

Ελεύθερη απόδοση με βάση το Συναξάρι του Αγίου

Ερωτήσεις - Ασκήσεις

1.Να συμπληρώσετε τις παρακάτω φράσεις με τις κατάλληλες λέξεις που θα βρείτε στο κείμενο του μαθήματος.

α) Ο υπηρέτης χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα στον ……...
β) Ο Πέτρος ήταν ένας από τους ……… του Χριστού.
γ) Η παραβολή του αγνώμονα δούλου αναφέρεται στη …….. του Θεού.
δ) Πρέπει να ………… τους συνανθρώπους μας αμέτρητες φορές.
ε) Η……… είναι απαραίτητη προΰπόθεση για μια καλύτερη ζωή για τους ανθρώπους και τους λαούς.

2. Για ποιο λόγο η συγνώμη και η συγχώρεση έχει μεγάλη αξία στις ανθρώπινες σχέσεις;

3. Αφού συζητήσετε το περιστατικό από το βίο του Αγίου Διονυσίου, να προσπαθήσετε να βρείτε παρόμοια περιστατικά (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βιβλία, το διαδίκτυο ή περιστατικά της καθημερινής ζωής).