Μουσική Ε' Δημοτικού - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)
KEΦAΛAIO 8H πατρίδα τραγουδάει (17η Nοεμβρίου) Η εξέγερση των φοιτητών το Νοέμβριο του 1973, σήμανε την αρχή για την επάνοδο της δημοκρατίας στην πατρίδα μας έπειτα από επτά χρόνια δικτατορίας. Διψασμένοι για ελευθερία και δικαιοσύνη, οι φοιτητές, με τη φωνή και τα τραγούδια τους, κατόρθωσαν μέσα σε τρεις μέρες να ξεσηκώσουν τον ελληνικό λαό.  Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 1973  Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου 1973 Οι φοιτητές φτιάχνουν ραδιοφωνικό σταθμό και στέλνουν μήνυμα ελευθερίας:
Άκουσε το Νίκο Ξυλούρη να ερμηνεύει το τραγούδι. Διακρίνεις τον ήχο ενός μουσικού οργάνου από την Κρήτη;
Στα χείλια όλων βρίσκονται στίχοι του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που έχουν μελοποιηθεί από το Mίκη Θεοδωράκη: «Ένα το χελιδόνι, κι η άνοιξη ακριβή. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς. Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...». Mελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου συγκινούν κι εμψυχώνουν τον κόσμο.
Τραγούδησε κι εσύ, μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές σου, ένα μελοποιημένο απόσπασμα από το ποίημα «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου. Τη μουσική έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης.
 Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου 1973 Ψηλά, στην πύλη της οδού Πατησίων, κυματίζει η ελληνική σημαία υπό τον ήχο τραγουδιών που έχουν απαγορευθεί από τη δικτατορία. Ένα από αυτά είναι και «O Λεβέντης» σε ποίηση του Νότη Περγιάλη και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. |
H πατρίδα τραγουδάει (17η Nοεμβρίου)
Άκουσε το τραγούδι «O Λεβέντης» από τη Μαρία Δημητριάδη.
 Το απόγευμα, οι δικτάτορες αποφασίζουν να απομακρύνουν τον κόσμο που έχει συγκεντρωθεί γύρω από το Πολυτεχνείο. Γίνονται οι πρώτες συγκρούσεις.... Όσο προχωρά το βράδυ, τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο σταθμός εκπέμπει συνεχώς: «Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα...Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η δημοκρατία...Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Να καθορίζουμε μόνοι μας τις τύχες του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου...». Αργά το βράδυ, oι φοιτητές πληροφορούνται ότι μεγάλα τεθωρακισμένα άρματα κατευθύνονται προς το κέντρο της Αθήνας. Δε χάνουν το θάρρος τους. Σχηματίζουν το σήμα της νίκης με τα δάχτυλά τους. Δεν υποχωρούν!   Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 1973, χαράματα Τα τεθωρακισμένα παρατάσσονται μπροστά στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου. Οι φοιτητές σκαρφαλωμένοι πάνω στη μεγάλη σιδερένια πόρτα τυλίγονται με την ελληνική σημαία και τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο. «Είμαστε άοπλοι... Είμαστε άοπλοι!....» επαναλαμβάνει ο εκφωνητής του ραδιοσταθμού με δραματική ένταση. «...Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη...». Όλη η Ελλάδα κρέμεται από τα χείλια του. Η αγωνία κορυφώνεται .... Στις 3.00 η ώρα, περίπου, τα χαράματα, η πύλη του Πολυτεχνείου υποχωρεί κάτω από το βάρος ενός μεγάλου τεθωρακισμένου άρματος.... H αναμετάδοση σταματά... Ο αγώνας των φοιτητών θα περάσει στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας ως μια από τις πιο φωτεινές στιγμές της.
Ας τραγουδήσουμε μαζί με τη Mαρία Φαραντούρη τους στίχους του ποιητή Γιώργου Σεφέρη «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
 ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Σήμερα μιλήσαμε για τον εμψυχωτικό ρόλο που έπαιξε η μουσική στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: Πολυτεχνείο, τραγούδι, φοιτητές, ελευθερία |
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!... Σας μιλάει ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Ζήτω η εθνική ανεξαρτησία, ζήτω ο ελληνικός λαός....». 