2.3     Επιλέγω το κατάλληλο ύφος ανάλογα με την περίσταση

Επίσημο (τυπικό) – ανεπίσημο (οικείο) ύφος

– Παρακαλώ;
– Καλημέρα σας, κύριε διευθυντά.
– Καλημέρα, κυρία Ηλιάδη. Τι κάνετε;
– Δεν αισθάνομαι πολύ καλά σήμερα, κύριε διευθυ-
ντά. Σας τηλεφωνώ λοιπόν για να σας ενημερώσω ότι
δε θα μπορέσω να έλθω στη δουλειά και να σας ζητή-
σω αναρρωτική άδεια…

Χρησιμοποιούμε διαφορετικό ύφος, δηλαδή διαφορετικό λεξιλόγιο και
διαφορετικές εκφράσεις, ανάλογα με το πού βρισκόμαστε, σε ποιον
απευθυνόμαστε, ποιοι είναι οι συνομιλητές και ποιοι άλλοι είναι
παρόντες. Δηλαδή, αλλιώς μιλάει η κυρία Δανάη στον διευθυντή της και
αλλιώς μιλάει ο Ορέστης με τον φίλο του τον Γιώργο.

Τα χαρακτηριστικά του
ανεπίσημου ύφους είναι οι μικρές
προτάσεις, οι απλές λέξεις κτλ.
(Έλα, Γιώργο... Τι έγινε;... έτσι κι
έτσι...)

Τα χαρακτηριστικά του επίσημου ύφους είναι
οι μεγάλες προτάσεις, οι δευτερεύουσες
προτάσεις, οι λέξεις από παλιότερες μορφές
της γλώσσας μας κτλ.
(Καλημέρα σας, κύριε διευθυντά... Τι
κάνετε;... Δεν αισθάνομαι πολύ καλά
σήμερα...)