Εγώ σε συναυλία;
Οπ! Καταφθάνουν οι πρώτοι θεατές. Ανοίγουμε το μαγνητόφωνο, για να υπάρχει μουσική ως την ώρα της συναυλίας. Από το παρατηρητήριό μου κοιτάζω την αίθουσα, που σιγά σιγά γεμίζει. Ο Σπόρος, που είναι στα εισιτήρια μαζί με την Αννί και τους γονείς του Σουφλέ, έρχεται να μου δώσει αναφορά: – Έχουμε κόψει πενήντα! – Μόνο; – Γιατί; Λίγα είναι; Ακόμα θέλουμε μισή ώρα για ν’ αρχίσουμε. Μη φοβάσαι, σε λίγο δε θα πέφτει καρφίτσα στην αίθουσα. Η αίθουσα όλο και γεμίζει. Σε ένα τέταρτο αρχίζουμε. Φτάνουν ο Κλοντ, ο Φανφάν, ο Μισέλ, ο Πατρίκ και ο Τζιντζίν. Τους κοιτάζω έναν έναν και τους χαμογελάω. Ο Σπόρος έρχεται να μας ενημερώσει. – Τριακόσιοι! μου φωνάζει χαμογελώντας. Από κει και πέρα δεν ξαναέμαθα άλλον αριθμό εισιτηρίων. Πρέπει να περιμένω ως το τέλος για να μάθω πόσοι ακριβώς μπήκαν. Και πώς αντέχουνε ως τότε; Οι θεατές που μπαίνουν τώρα είναι ελάχιστοι. Δεν υπάρχουν πια θέσεις. Ο Ιβ μού εξήγησε για τελευταία φορά τι πρέπει να κάνω. Θ’ ανάβω τους προβολείς. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός. Ελπίζω να μην τα κάνω θάλασσα. – Έτοιμος, μικρέ; – ... Ναι... – Εμπρός! Πάμε! Ο Ιβ κλείνει το μαγνητόφωνο. Με χέρια που τρέμουν, σβήνω τα φώτα της αίθουσας κι ανάβω τους δυο άσπρους προβολείς της σκηνής. Ο Φανφάν, ο Μισέλ, ο Κλοντ και ο Πατρίκ βγαίνουν στη σκηνή και παίρνουν τις θέσεις τους. Περιμένω να χτυπήσει ο Κλοντ τα ντραμς για ν’ ανάψω τους κόκκινους προβολείς. Προσοχή... Φύγαμε! Τα ντραμς χτυπούν. Οι προβολείς ανάβουν. Ο Μισέλ πιάνει την κιθάρα του και οι χορδές κοντεύουν να σπάσουν. Ο Πατρίκ αρχίζει κι αυτός. Στις πρώτες σειρές αρχίζουν να χορεύουν. Ο Φανφάν κάνει ένα σόλο κιθάρα. Σ’ αυτό το σημείο ανάβω τους πράσινους προβολείς. Οι κόκκινοι σβήνουν. Ο Τζιντζίν μπαίνει στη σκηνή. Αρπάζει το μικρόφωνο. Το κοινό χορεύει. Αναβοσβήνω τα φώτα στο ρυθμό της μουσικής. Τα φώτα αναβοσβήνουν κάτω απ’ τα δάχτυλά μου και δίνουν στο θέαμα μεγαλύτερη λάμψη, περισσότερη ομορφιά. Θα βάλω τα κλάματα απ’ τη χαρά μου. Η συναυλία κρατάει δυο ώρες περίπου. Στο τέλος, ο κόσμος ξαναβγάζει στη σκηνή τους μουσικούς τέσσερις φορές. Κάθε φορά, μέσα σε μια θύελλα από χειροκροτήματα και σφυρίγματα. Η γιορτή έφτασε στο τέλος της κι η αίθουσα αρχίζει ν’ αδειάζει σιγά σιγά. Ήμουν ενθουσιασμένος. Φιλίπ Μπαρμπώ, Ο τυφλοπόντικας, μετάφρ. Σ. Zερβακάκη, εκδ. Nεφέλη, Aθήνα, 1988
Π.χ. Η μητέρα μου μαγειρεύει υπέροχα φαγητά. Ο σκύλος μου τραυματίστηκε σε ατύχημα. Ο καιρός είναι βροχερός. Η Δέσποινα κοιμήθηκε μέχρι το μεσημέρι. Tο υποκείμενοΣε όλες τις προτάσεις που διαβάσατε έχουμε ρήματα που δίνουν την κύρια πληροφορία της πρότασης. Αν ρωτήσουμε ποιος ή ποιοι έκαναν ή έπαθαν ή είναι αυτό που λέει το ρήμα, τότε θα βρούμε το υποκείμενό του. Έτσι: Ποιος μαγειρεύει; Η μητέρα μου Τα υποκείμενα βρίσκονται όλα στην ονομαστική πτώση και είναι συνήθως ουσιαστικά ή οι αντωνυμίες α’, β’ και γ’ προσώπου εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί: Εσύ είσαι ο αδερφός του Νικόλα; Συνήθως αυτές τις αντωνυμίες δεν τις λέμε, αφού εννοούνται εύκολα: Είμαστε πρωταθλητές. (Εμείς) Το υποκείμενο μπορεί να είναι και μια ολόκληρη πρόταση που ξεκινάει με το να ή το ότι : Πρόκειται να πάω διακοπές. Φαίνεται ότι οι φίλοι μας προτιμούν το ποδόσφαιρο. Τα ρήματα πρόκειται, φαίνεται λέγονται απρόσωπα.
Τα ντραμς χτυπούν δαιμονισμένα. Οι προβολείς ανάβουν. Ο Μισέλ πιάνει την κιθάρα του. Ο Πατρίκ αρχίζει κι αυτός. Ο Φανφάν μπαίνει στη μέση.
Tο αντικείμενο
Το αντικείμενο μπορεί να είναι μια λέξη: Ο Μισέλ πιάνει την κιθάρα του. Το αντικείμενο μπορεί να είναι ουσιαστικό: Ο Ιβ κλείνει το μαγνητόφωνο. Το αντικείμενο μπορεί να είναι πρόταση: Οι χορδές κοντεύουν να σπάσουν. Τα ρήματα που έχουν αντικείμενο τα λέμε μεταβατικά, ενώ αυτά που δεν έχουν τα λέμε αμετάβατα. Δείτε μερικά παραδείγματα: Αμετάβατα: Τα ντραμς χτυπούν. Το κοινό χορεύει. Τα φώτα αναβοσβήνουν. Μεταβατικά: - με ένα αντικείμενο Αναβοσβήνω τα φώτα στο ρυθμό της μουσικής. - με δύο αντικείμενα Ο Ιβ μού εξήγησε τι πρέπει να κάνω.
Ο Φανφάν κάνει ένα σόλο. Σ’ αυτό το σημείο ανάβω τους πράσινους προβολείς. Οι κόκκινοι σβήνουν. Ο Τζιντζίν μπαίνει στη σκηνή. Αρπάζει το μικρόφωνο.
Μουσικά όργανα
Περιγραφή κατασκευής:
Λίγα λόγια γι’ αυτό: Οι κουδουνίστρες είναι μικρά όργανα, πολύ γνωστά από την αρχαιότητα. ΠοτηρόφωνοΛίγα λόγια γι’ αυτό: Με τα μουσικά ποτήρια οργανώνονται μουσικές παραστάσεις στην Ευρώπη εδώ και 300 χρόνια. Μάλιστα, είχε εφευρεθεί και ένα όργανο που βασιζόταν σε αυτά από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, το οποίο έγινε γνωστό ως «αρμόνικα γυαλιού». Μεταξύ εκείνων που έγραψαν μουσική για ποτήρια και έδωσαν συναυλίες με αυτά περιλαμβάνονται και μερικοί διάσημοι συνθέτες, όπως και ερασιτέχνες μουσικοί. Ο Μότσαρτ έδωσε την πρώτη του συναυλία με ποτήρια όταν ήταν 17 χρονών. Π. Γ. Καμπύλης – Ι. Μ. Σπετσιώτης, Το εργαστήρι της μουσικής, εκδ. Eλληνικά Γράμματα, Aθήνα, 2000
... ώσπου το τελευταίο ποτήρι να είναι σχεδόν άδειο. ... ένα όργανο το οποίο έγινε γνωστό ... Tι είναι το ποτήρι; ⇒ άδειο
Καλά λοιπόν, θα πεις, με όλον αυτό το θόρυβο ολόγυρά μας, τι τη θέλουμε τη μουσική; Στο κάτω κάτω δεν είναι παρά ένας θόρυβος παραπάνω. Η μουσική όμως είναι διαφορετική από το θόρυβο έξω από το παράθυρό σου. Ο έξω θόρυβος είναι μπερδεμένος, ανακατωμένος, ανοργάνωτος, και συχνά μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικός. Ο μουσικός ήχος είναι οργανωμένος και μπορεί να είναι πολύ ευχάριστος... Γνωριμία με τη μουσική, μετάφραση Φ. Αρβανίτης, εκδ. Διάγραμμα, Aθήνα, 1984
Ο Νίκος δε θα έρθει στη συναυλία. (υποκείμενο του ρήματος «έρθει») Αγόρασα τα εισιτήρια για τη συναυλία. (αντικείμενο του ρήματος «αγόρασα») Ο θείος μου είναι μουσικός. (κατηγορούμενο του ρήματος «είναι») Όμως υποκείμενο, αντικείμενο ή κατηγορούμενο μπορεί να είναι και ολόκληρη πρόταση. Όταν η πρόταση έχει θέση υποκειμένου, αντικειμένου ή κατηγορουμένου, δε χωρίζεται ποτέ με κόμμα.
όμως: Θα έρθω σπίτι σου να ακούσουμε μουσική. (τελική πρόταση [θα έρθω με σκοπό να ακούσουμε μουσική]· εδώ η εξαρτημένη (ή αλλιώς δευτερεύουσα) πρόταση δείχνει τον σκοπό, δεν έχει θέση ούτε υποκειμένου ούτε αντικειμένου)
όμως: Αν πας στη συναυλία, να με πάρεις τηλέφωνο. (Εδώ η πρόταση με το «αν» είναι υποθετική: Αν πας στη συναυλία [= υπόθεση], τότε να με πάρεις τηλέφωνο [= απόδοση].)
όμως: Δε θα έρθει στη συναυλία γιατί είναι άρρωστος. (Εδώ η εξαρτημένη πρόταση που αρχίζει με το «γιατί» είναι αιτιολογική. Η πρόταση «γιατί είναι άρρωστος» εξηγεί το λόγο που δε θα έρθει στη συναυλία.)
Χτες το απόγευμα ο πατέρας μου αγόρασε εισιτήρια για μια συναυλία κλασικής μουσικής. Δεν ξέραμε αν θα έρθει μαζί μας και ο μεγάλος αδερφός μου. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν πολύ ωραία συναυλία. Λίγο πριν φύγουμε μάθαμε πως θα έρθει τελικά μαζί μας και ο αδερφός μου. Όταν βγήκαμε έξω από το σπίτι η μητέρα μου κοίταξε τον ουρανό και είπε: «Φαίνεται ότι θα βρέξει». Τη ρωτήσαμε γιατί το είπε αυτό και μας απάντησε ότι ο ουρανός είναι γεμάτος με σύννεφα. Το ταξί άργησε να έρθει και φοβήθηκα μήπως δε φτάσουμε στην ώρα μας. Φτάσαμε μπροστά στο θέατρο με δύο λεπτά καθυστέρηση. Βγήκαμε βιαστικά από το ταξί και αρχίσαμε να περπατάμε γρήγορα προς την είσοδο του θεάτρου για να προλάβουμε να μπούμε στην αίθουσα. Όταν μπήκαμε καθίσαμε στις θέσεις μας. Όλοι οι μουσικοί ήταν στη σκηνή. Ο διευθυντής της ορχήστρας σήκωσε τα χέρια του ψηλά δίνοντας έτσι το σήμα στους μουσικούς να αρχίσουν να παίζουν. Περάσαμε μια υπέροχη βραδιά ακούγοντας ωραίες μελωδίες. κείμενο της συγγραφικής ομάδας
Αναζητήστε στο λεξικό την ετυμολογία τους. Ποια προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά και ποια από άλλες γλώσσες; βρείτε για το καθένα λέξεις που ανήκουν στην ίδια οικογένεια, π.χ. πιάνο –πιανίστας – πιανιστικός.
Τραγούδια και στίχοιΑν όλα τα παιδιά της γης
Τα μικρά παιδιά
Μια βραδιά στο Πόρτο Λίλι
Διαβάστε από το Ανθολόγιο το απόσπασμα από το βιβλίο του Π. Καλιότσου Ένα σακί μαλλιά, σελ. 112.Τι κάνουν τα παιδιά σ’ αυτή την ιστορία;
Γράψτε με καλλιγραφικά γράμματα το αγαπημένο σας τραγούδι σε μια κόλλα χαρτί. Mαζέψτε όλα τα χαρτιά, συρράψτε τα και δημιουργήστε ένα λεύκωμα της τάξης. Τοποθετήστε το στη βιβλιοθήκη της τάξης σας. Σκεφτείτε και διαλέξτε ένα από τα αγαπημένα σας τραγούδια. Γιατί διαλέξατε αυτό το τραγούδι; Γράψτε την απάντηση στο τετράδιό σας μέσα σε δέκα το πολύ γραμμές.
4. Στα παραπάνω τραγούδια συναντήσατε λέξεις σε -ία, -ιά και -εία. Θυμάστε γιατί άλλοτε έχουμε ι και άλλοτε ει; η πολιτ__α (από αρχαία λέξη, που σχηματίστηκε από το ρήμα πολιτεύω - σήμερα υπάρχει μόνο το πολιτεύομαι) => θυμάμαι: ρήμα σε -εύω σχηματίζει θηλυκό ουσιαστικό σε -εία, π.χ. γοητεύω - γοητεία, μαγεύω - μαγεία, μαντεύω -μαντεία η πλατ__α (αρχαία λέξη, που ήταν επίθετο: πλατύς, πλατεία, πλατύ - τώρα το θηλυκό πλατεία είναι ουσιαστικό [από τη φράση πλατεία οδός = πλατύς δρόμος] και το επίθετο έγινε πλατιά και γράφεται με ι) η αλήθ__α (αρχαία λέξη), όπως και ασθένεια, διάρκεια, συνήθεια, που σχηματίστηκαν από επίθετα σε -ης: αληθής, ασθενής, διαρκής, συνήθης η κοινων__α (αρχαία λέξη, που σχηματίστηκε από το ρήμα κοινωνώ, όπως και η επιθυμία από το επιθυμώ) η βραδ__ά (αρχαία λέξη, που ήταν επίθετο: βραδύς, βραδεία, βραδύ [αργός] - η βραδιά προέρχεται από τη φράση βραδεία ώρα) Μουσική και άλλες τέχνες
Τρεις μουσικοί Μαθαίνω περισσότερα για τη μουσικήΓραμματικάκη Μαριβίτα, Το νησί της αρμονίας, εκδ. «Η δυναμική της επιτυχίας», Αθήνα, 2003. Γρηγορίου Μιχάλης, Μουσική για παιδιά και για έξυπνους μεγάλους, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1994. Θεοδωράκη Μάρω, Η Πιπίτσα ταξιδεύει, εκδ. Διάπλαση, Αθήνα, 2004. Κυνηγού-Φλάμπουρα Μαρία, Λαϊκά μουσικά όργανα του κόσμου, εκδ. Ακρίτα, Αθήνα, 1998. Μουσική, εκδ. Ερευνητές, Αθήνα, 1996. Μουσικό εργαστήρι, επίπεδο 1, 2, 3, 4, 5, εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 1985. Μυράτ Γιάννα, Για πάντα μαζί, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2003. Σακελλαρίδης Γιώργος, Μουσική και χρώμα, εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 1996. Τα μουσικά όργανα παλιά και νέα, MOS Πωλήσεις ΕΠΕ, Αθήνα, 1996. Χούνος Νέστορας, Ο κόσμος της μουσικής, εκδ. Άγκυρα, Αθήνα, 2002.
Ανθολόγιο: Λιανοτράγουδα, σελ. 232 Διορθώνω το γραπτό μου Κάθε φορά που γράφω ένα κείμενο το ξαναδιαβάζω. Προσέχω όλα τα παρακάτω και διορθώνω όσα χρειάζεται. (Μπορεί να χρειαστεί να ξαναγράψω κάποια μέρη του κειμένου μου.)
|