Μια μέρα σε ένα από τα μαθήματα του σχολείου του Ιάσονα, ο Τρεχαλίτσας και η Κολυμπίτσα άκουσαν για την προσπάθεια του αθλητή.

Έλεγε ο δάσκαλος στους μαθητές του ότι καλός αθλητής είναι αυτός που προσπαθεί πολύ, ακόμα κι αν δεν πετύχει τη νίκη. Είναι αυτός που, ακόμα κι αν αισθάνεται ότι το σώμα του δεν αντέχει άλλο, θα συνεχίσει την προσπάθεια. Γιατί μεγαλύτερη σημασία έχει η συμμετοχή στους αγώνες και όχι υποχρεωτικά η νίκη.

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον Τρεχαλίτσα και στην Κολυμπίτσα. Μέχρι τώρα πίστευαν ότι η νίκη ήταν το παν και ότι μόνο γι' αυτό άξιζε να προσπαθείς. Τώρα καταλάβαιναν τους αθλητές που ήταν χαρούμενοι ακόμα και όταν δε νικούσαν.  

Aυτή ήταν η τελευταία ιστορία του Τρεχαλίτσα και της Κολυμπίτσας για τους αθλητικούς αγώνες στην αρχαία εποχή.