Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων (Α Δημοτικού) (Εμπλουτισμένο)
Ο παππούλης Εισαγωγή Επιστροφή στην αρχική σελίδα του μαθήματος
Εικόνα

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η κλώσα

Ήταν μεσημέρι πολύ ζεστό, κι η Ασπρούλα γύρευε ένα δροσερό μέρος να καθίσει με τα κλωσοπούλια της. Τέλος βρήκε μια κουφάλα ενός δέντρου και τρύπωσε μέσα. Τα πουλάκια στρώθηκαν γύρω της και κάτω απ' τα φτερά της και κλείσαν τα μάτια τους να κοιμηθούνε.

ΕικόναΗ μάνα όμως δεν κοιμόταν. Μ' ολάνοιχτα τα μάτια, κοίταζε από δω, κοίταζε από κει, και φύλαγε τα μικρά της.

— Ω! Η κλώσα, η κλώσα! Φώναξε η Γαρουφαλίτσα, κι έτρεξε κοντά της. Αχ, να πιάσω ένα πουλάκι! Κι έσκυψε και πήρε ένα στα χέρια της. Μα δεν πρόλαβε καλά καλά να το χαϊδέψει, κι ένα άγριο κακάρισμα ακούστηκε κι η κλώσα όρμησε με νύχια και ράμφος πάνω στη Γαρουφαλιά. Κατατρόμαξε το κοριτσάκι, κι έφερε τα χέρια του στο πρόσωπο να φυλαχθεί, μα η κλώσα όλο και πιο άγρια ορμούσε πάνω του.

Φωνές, κακό η κλώσα, φωνές κι η Γαρουφαλίτσα απ' το φόβο της. Στο σπίτι πήραν όλοι είδηση και τρέξανε στην αυλή.

— Πέταξε το πουλί, φώναξε ο παππούς.

Μα εκείνη δεν καταλάβαινε κι όλο έκρυβε το πρόσωπό της με τα χέρια της, που κρατούσαν σφιχτά το πουλάκι. Ένα λεπτό ακόμα, θα γινόταν μεγάλο κακό, μα πρόφταξε ο παππούς και μπήκε ανάμεσά τους.

Πήρε το πουλάκι απ' τα χέρια της Γαρουφαλίτσας και σκύβοντας με προσοχή και κοιτώντας αλλού, το 'ριξε μπροστά στην αγριεμένη μάνα, που φούσκωνε τα φτερά της κι έκανε γύρους μπροστά στα μικρά της.

— Τι έκανες, παιδί μου! Φώναξε πρώτη η γιαγιά. Πιάνουν ποτέ κλωσοπούλια, όταν είναι κοντά κι η μάνα; Έλα τώρα μέσα να σου δώσω να πιεις λίγο νερό.

Ο παππούς έψαξε καλά το πρόσωπο του κοριτσιού, μην έχει καμιά γρατσουνιά, κι έβαλε στα χέρια του ιώδιο.

— Ποτέ να μην το ξανακάνεις αυτό, της είπε και τη χάιδεψε στα μαλλάκια της. Ούτε στην κλώσα ούτε σε κανένα άλλο ζώο. Όλα αγριεύουν, όταν έχουν μικρά.

— Πω πω, έλεγε η Γαρουφαλίτσα, πόσο τρόμαξα! Πρώτη μου φορά είδα τόσο αγριεμένη κότα.

— Δεν είναι κότα, Γαρουφαλίτσα, είπε η μητέρα. Είναι κλώσα. Είναι μάνα. Μάνα που αγωνίζεται να φυλάξει τα μικρά της.

— Σωστά! Έλεγε πιο ύστερα η Γαρουφαλίτσα μέσα στο νου της. Η κλώσα, έτσι έπρεπε να κάνει, για να σώσει το κλωσοπουλάκι της. Κι εγώ, αν κανείς έρθει να μου αρπάξει την κουκλίτσα μου, θα τον αφήσω;


Χρυσούλα Χατζηγιαννιού

Γιατί η κλώσα όρμησε στη Γαρουφαλίτσα;

Ένιωσες ποτέ να σε προστατεύει από κάποιον κίνδυνο η δική σου μαμά; Πότε και πού;

Παρατήρησε τις εικόνες και σκέψου τι μπορεί να αισθάνονται αυτές οι μητέρες. Στο άδειο τετράγωνο ζωγράφισε το πρόσωπο της δικής σου μαμάς.

Εικόνα